Mahkemesi :İş Mahkemesi
Davacı Kurum, iş kazası sonucu ölen sigortalının hak sahiplerine bağlanan gelirlerin ve yapılan ödemelerin 506 sayılı Yasanın 26. maddesi uyarınca tazminine karar verilmesini istemiştir.
Mahkemece, Anayasa Mahkemesi iptal kararı gözetilerek yapılan yargılama sonunda davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Hükmün, davalılar avukatları tarafından temyiz edilmesi üzerine, temyiz isteğinin süresinde olduğu anlaşıldıktan ve Tetkik Hâkimi ... tarafından düzenlenen raporla dosyadaki kâğıtlar okunduktan sonra işin gereği düşünüldü ve aşağıdaki karar tespit edildi.
1-Dosyadaki yazılara, toplanan delillere ve hükmün dayandığı gerektirici sebeplere göre, davalılar avukatlarının sair temyiz itirazlarının reddi gerekir.
2-Temyize konu dava, ilk rücu davası olup, Anayasa Mahkemesi iptal kararı kapsamında ilk peşin değerli gelirlerin ve cenaze giderinin kusur karşılığı yönünden davanın kabulü ile fazlaya ilişkin istemin reddine dair mahkeme kararında bir isabetsizlik bulunmamaktadır. Diğer taraftan %50 istem karşılığı aşılarak hüküm altına alınan 49535,22 TL ilk peşin değerli gelirin, %65 kusur karşılığı ilk peşin değerli gelir miktarına tekabül etmesi karşısında bu husus bozma nedeni sayılmamıştır.
Ancak, davanın yasal dayanağını oluşturan, 506 sayılı Yasanın 26. maddesinin birinci fıkrasında yer alan “...sigortalı veya hak sahibi kimselerin işverenden isteyebilecekleri miktarla sınırlı olmak üzere...” ibaresi, Anayasa Mahkemesi’nin 23.11.2006 gün ve 2003/10 Esas ve 2006/106 sayılı kararıyla, Anayasa’ya aykırı bulunarak iptal edilmiş; Anayasa’nın 152 ve 153. maddelerinde öngörülen düzenleme uyarınca, Anayasa Mahkemesinin iptal kararlarının Resmi Gazetede yayınlanarak
yürürlüğe girmesi ile birlikte, elde bulunan ve kesinleşmemiş tüm davalarda uygulanmasının zorunlu olması karşısında, kısmen kabulüne karar verilen temyize konu davanın, iptal kararının Resmi Gazetede yayınlandığı 21.03.2007 tarihinden sonra ve 31.01.2008 tarihinde açılmış olduğu nazara alınarak, redde konu tutar üzerinden davalılar lehine vekâlet ücreti takdir edilmesi gerektiğinin gözetilmemiş olması, usul ve yasaya aykırı olup, bozma nedenidir.
Ne var ki, bu konuların düzeltilmesi yeniden yargılama yapılmasını gerektirmediğinden hüküm bozulmamalı, 01.10.2011 tarihinde yürürlüğe giren 6100 sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanunu"nun geçici 3. maddesi yollamasıyla 1086 sayılı Hukuk Usulü Muhakemeleri Kanununun 438. maddesi gereğince düzeltilerek onanmalıdır.
SONUÇ:Hüküm fıkrasının (4) no’lu bendinin tamamen silinerek, yerine, “4- Redde konu tutar üzerinden takdir edilen 1.000 TL vekalet ücretinin davacı Kurumdan alınıp davalı ... ile davalı işveren şirkete verilmesine” hükmünün yazılmasına ve kararın bu şekilde DÜZELTİLEREK ONANMASINA, aşağıda yazılı temyiz harcının davalılardan alınmasına, 31.01.2012 gününde oybirliğiyle karar verildi.