Hırsızlık - Yargıtay 2. Ceza Dairesi 2018/4745 Esas 2019/1402 Karar Sayılı İlamı

2. Ceza Dairesi
Esas No: 2018/4745
Karar No: 2019/1402
Karar Tarihi: 30.01.2019

Hırsızlık - Yargıtay 2. Ceza Dairesi 2018/4745 Esas 2019/1402 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Asliye Ceza Mahkemesi'nde görülen bir hırsızlık davasında sanık mahkum edildi. Temyiz süresi konusunda yapılan bir değişiklik nedeniyle kararın tefhim edildiği tarihten itibaren 15 gün yerine 7 gün olduğu belirtilerek yanıltmaya neden olunduğu tespit edildi ve sanığın temyiz süresi kabul edildi. Anayasa Mahkemesi'nin iptal kararına atıfta bulunularak hak yoksunluklarının infaz aşamasında gözetilmesi gerektiği belirtildi. Yapılan duruşmada temyiz itirazları reddedilerek hüküm onaylandı. Kanun maddeleri ise şöyle:
- 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu'nun 291/1. maddesi
- 7035 sayılı kanunun 21. maddesi
- 5320 sayılı Kanun'un 8. maddesi
- 1412 sayılı Ceza Muhakemesi Usulü Kanunu'nun 305-326. maddeleri
- 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu'nun 53. maddesi.

2. Ceza Dairesi 2018/4745 E. , 2019/1402 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Hırsızlık
HÜKÜM : Mahkumiyet

Dosya incelenerek gereği düşünüldü;
20/07/2017 tarihli ve 7035 sayılı Kanun"un 21. maddesiyle yapılan değişiklik uyarınca 5271 sayılı CMK’nın 291/1. maddesinde yedi gün olarak belirtilen temyiz süresinin on beş gün olarak değiştirildiği, ancak Bölge Adliye Mahkemelerinin faaliyete geçtiği 20/07/2016 tarihinden önce verilen ve Yargıtay"dan geçen dosyalar hakkında 5320 sayılı Kanun"un 8. maddesi uyarınca hüküm kesinleşinceye kadar 1412 sayılı CMUK"nun 305-326. maddeleri uygulanmakta olduğundan, daha önce Yargıtay incelemesinden geçmiş dosyada temyiz süresine ilişkin bir değişiklik yapılmadığı dikkate alındığında; sanığın yüzüne karşı tefhim edilen 30/11/2017 tarihli kararda temyiz süresinin tefhimden itibaren 15 gün olduğu belirtilerek yanıltmaya neden olunduğunun anlaşılması karşısında, 30/11/2017 tarihinde tefhim edilen kararı 12/12/2017 tarihli temyiz dilekçesi ile temyiz eden sanığın temyiz isteminin süresinde olduğu kabul edilmiştir.
5237 sayılı TCK’nın 53. maddesinin bazı bölümlerinin iptaline ilişkin Anayasa Mahkemesi’nin 24/11/2015 tarihinde yürürlüğe giren 08/10/2015 gün ve 2014/140 esas, 2015/85 sayılı kararı da nazara alınarak bu maddede öngörülen hak yoksunluklarının infaz aşamasında gözetilmesi mümkün görülmüştür.
Bozma üzerine yapılan duruşmaya, toplanan delillere, gerekçeye, hakimin kanaat ve takdirine göre temyiz itirazları yerinde olmadığından reddiyle hükmün istem gibi ONANMASINA, 30/01/2019 gününde oy birliğiyle karar verildi.