Yargıtay 9. Hukuk Dairesi 2022/751 Esas 2022/2023 Karar Sayılı İlamı

BÖLGE ADLİYE
MAHKEMESİ : ... 15. Hukuk Dairesi
DAVA TÜRÜ : ALACAK
İLK DERECE
MAHKEMESİ : ... 6. İş Mahkemesi

Davacı vekili; davacı işçinin, davalı ... Belediye Başkanlığı'na ait işyerinde alt işverenler nezdinde 2004 yılından askerlik nedeniyle işten ayrıldığı 25.04.2015 tarihinde kadar güvenlik görevlisi olarak çalıştığını, fazla çalışma ücretleri ile ulusal bayram ve genel tatil ücretlerinin ödenmediğini, yıllık izinlerini kullanmadığını ileri sürerek, kıdem tazminatı, yıllık izin ücreti, fazla çalışma ve genel tatil ücreti alacaklarının faizleri ile birlikte davalıdan tahsiline karar verilmesini talep etmiştir.
Davalı vekili; iş sözleşmesinin davacının devamsızlığı sebebiyle haklı nedenle feshedildiğini, fazla çalışma yaptığına ve genel tatillerde çalıştığına dair bir kayıt bulunmadığını belirterek davanın reddini savunmuştur.
İlk Derece Mahkemesi iş sözleşmesinin davacı tarafından askerlik sebebiyle haklı nedenle feshedildiği ve davacının kıdem tazminatına hak kazandığı, haftada 7,5 saat fazla çalışma yaptığı, dini bayramların ilk iki günü ile milli bayramların tamamında çalıştığı, 150 gün karşılığı yıllık izin ücreti alacağının bulunduğu gerekçesiyle davanın kabulüne karar verilmiştir.
Taraf vekilleri tarafından istinaf kanun yoluna başvurulmuştur.
Bölge Adliye Mahkemesince davalı vekilinin istinaf başvurusunun reddine, davacı vekilinin hizmet süresine ve fazla çalışma ücreti alacağına yönelik istinaf başvurusunun kabulüne, diğer tüm istinaf itirazlarının reddi ile İlk Derece Mahkemesi kararının kaldırılmasına ve yeniden esas hakkında hüküm kurularak davanın kabulüne karar verilmiştir.
Taraf vekillerince temyiz isteminde bulunulmuştur.
Dairemizin 23.12.2020 tarihli ve 2020/3478 esas, 2020/19805 sayılı kararı ile; davacının tüm, davalının sair temyiz itirazlarının reddine karar verildikten sonra, davacının fazla çalışma ücret alacaklarının davacı ile aynı yerde aynı işi yapan ve davalı işveren aleyhine benzer taleplerle dava açmış olan tanığının daha önce temyiz incelemesinden geçmek suretiyle kesinleşen dosyasındaki belirlemeler dikkate alınarak yeniden hesap edilmesi ve yıllık izin ücret alacağına hak kazanılıp kazanılmadığının hâkimin davayı aydınlatma görevi ve davacının somutlaştırma yükümlülüğü kapsamında davacının bu hususta beyanı alındıktan sonra tüm delillerin neticesine göre hüküm kurulması için bozma kararı verilmiştir.
Bölge Adliye Mahkemesince 08.04.2021 tarihli ve 2021/318 esas, 2021/676 sayılı kararı ile; fazla çalışma ücret alacağı yönünden bozma kararına uyulmasına karar verildikten sonra, yıllık izin ücret alacağına yönelik bozma yönünden ise; dava dilekçesi ve tüm dosya kapsamı nazara alındığında, davacının yıllık izin ücret alacağı yönünden iddiasını somutlaştırdığı yani davalı işyerinde çalıştığı sürede yıllık izinlerini kullanamadığını belirttiği, eldeki davada bu alacak yönünden uyuşmazlığın aydınlatılmasını zorunlu kılan bir durum bulunmadığı, tarafların beyanlarının alınmasının toplanmayan delil olarak nitelendirilemeyeceği, yıllık izinlerin kullandırıldığı noktasında ispat yükü işverene ait olup, davalı işverenin yıllık izinlerin kullandırıldığını imzalı izin defteri veya eşdeğer bir belge ile kanıtlayamadığından yıllık izin ücret alacağının kabulüne karar verilmesinde bir isabetsizlik bulunmadığı gerekçesiyle direnme kararı verilmiştir.
Direnme kararı süresi içinde davalı vekili tarafından temyiz edilmiştir.
Dairemizce hüküm altına alınan miktarın 58.635,91 TL olmakla Bölge Adliye Mahkemesi karar tarihi itibariyle temyiz kesinlik sınırı olan 78.630,00 TL’nin altında kaldığı ve hükmün kesin olduğu değerlendirilerek dosyanın kısmi direnmenin temyiz incelemesi için Yargıtay Hukuk Genel Kuruluna gönderilmesine karar verilmiştir.
Hukuk Genel Kurulunun 19.10.2021 tarihli 2021/9-641 esas, 2021/1268 karar sayılı ilamıyla; direnme kararını temyiz eden davalı aleyhine hükmedilen ve uyuşmazlık konusu olan 11.739,00 TL yıllık izin ücreti alacağının Bölge Adliye Mahkemesince direnme kararının verildiği 13.04.2021 tarihinde geçerli olan 78.630,00 TL tutarındaki temyiz edilebilirlik sınırının altında olduğu, anılan karara karşı temyiz yasa yoluna gidilmesinin miktar itibariyle mümkün olmadığı gerekçesiyle davalı vekilinin direnme kararına yönelik temyiz isteminin miktar itibari ile reddine ve davalı vekilinin bozma kararının uyulan kısmı kapsamında verilen yeni hükme yönelik temyiz itirazlarının incelenmesi için dosyanın Dairemize gönderilmesine karar verilmiştir.
Dava dosyası için Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:

YARGITAY KARARI

Miktar ve değeri temyiz kesinlik sınırını aşmayan taşınır mal ve alacak davalarına ilişkin nihai kararlar 6100 sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanunu'nun 362 nci maddesi uyarınca temyiz edilemez. Kesinlik sınırı kamu düzeni ile ilgilidir. Temyiz kesinlik sınırı belirlenirken yalnız dava konusu edilen taşınır malın veya alacağın değeri dikkate alınır. Faiz, icra (inkar) tazminatı, vekalet ücreti ve yargılama giderleri hesaba katılmaz.
Somut uyuşmazlıkta, Bölge Adliye Mahkemesince davalı aleyhine hüküm altına alınan toplam miktar 58.635,91 TL olup, Bölge Adliye Mahkemesi karar tarihi itibariyle temyiz kesinlik sınırı olan 78.630,00 TL’nin altında kaldığından, davalının temyiz isteminin 6100 sayılı Kanun'un 362/1-(a), 366 ve 352 nci maddeleri uyarınca REDDİNE, peşin alınan karar harcının istek halinde ilgiliye iadesine, 17/02/2022 tarihinde oybirliği ile karar verildi.