MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Hırsızlık
HÜKÜM : Mahkumiyet

Mahalli mahkemece verilen hüküm temyiz edilmekle dosya incelenerek, gereği düşünüldü:
Yargıtay Ceza Genel Kurulunu’nun 2015-13-442 Esas 2018/533 sayılı kararı ile hükümlü ...’ın katılan ...’e yönelik eylem yönünden Dairemizin 09.12.2014 tarihli ve 33639-34978 sayılı bozma ilamının kaldırılmasına karar verilmiş ve tevdii kararı sonrası dosya mahkemesince Dairemize gönderilmiş olmakla sadece hükümlü ...’ın katılan ...’e yönelik eylem yönünden kurulan hükme yönelik yapılan temyiz incelenmesinde;
Müdafiinin temyiz dilekçesinin uyarlama yargılaması sonucunda hakkında verilen kararın temyiz edildiğinden habersiz olan hükümlüye kendisine makul bir süre verilerek, uyarlama yargılamasında kazanılmış hak söz konusu olmadığından temyiz incelemesi sırasında daha ağır ceza alma ihtimali bulunduğuna dair temyizin yasal sonuçlarının ve müdafinin temyiz talebine muvafakat edip etmeyeceğinin ile muvafakat etmediğine dair açık bir irade açıklamasında bulunmadığı takdirde muvafakat etmiş sayılacağına dair ihtarların yapıldığı ve hükümlünün temyize muvafakat etmediğine dair açık bir irade açıklamasında bulunmadığının böylelikle temyize muvafakat etmiş sayıldığının anlaşılması karşısıda temyiz isteminin reddine dair tebliğnamedeki düşünceye iştirak edilmemiştir.
Hükümlü ..."ın, inceleme dışı sanık ... ile birlikte 01.06.1997 tarihinde saat 06.00 sıralarında katılan ..."e ait iş yerinin pencere sac levhasını sökerek içeriye girmesi, iş yerinin içinde bulunan yazıhane kapısını levye demiri ile açıp masa çekmecesinde bulduğu anahtar ile para kasasını açması, toplamda 540.000.000 TL (540 TL) değerinde olan eşyayı çalması ve soruşturma aşamasında suça konu eşyayı katılana iade etmesi şeklinde gerçekleşen eyleminin, 765 sayılı TCK"nın 493/1-2-son, 522 (pek fahiş), 523. maddelerinde yazılı bulunan nitelikli hırsızlık suçunu oluşturduğu; 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu kapsamında yapılan değerlendirmede ise, hükümlünün eyleminin 5237 sayılı TCK"nın 142/2-d ve 168/1. maddelerinde düzenlenen nitelikli hırsızlık suçunun yanı sıra katılanın şikâyetçi olması ve uzlaşmak istemediğini beyan etmesi karşısında 5237 sayılı TCK"nın 116/2 ve 119/1-c maddelerinde düzenlenen birden fazla kişi ile birlikte iş yeri dokunulmazlığının ihlâli ve 151/1. maddesinde düzenlenen mala zarar vermek suçlarını oluşturduğu, hükümlü hakkında ayrıca aynı Kanun"un 53. maddesinde yazılı olan hak yoksunluklarına da karar verilmesi gerektiği dikkate alındığında, uyarlama yargılamasında hükümlünün lehine olan kanunun tespitine yönelik usulüne uygun bir karşılaştırmanın yapılmadığı, bu bağlamda, 5237 sayılı TCK"nın 142/2-d, 168/1, 116/2, 119/1-c, 151/1 ve 53. maddelerinin uygulanması sonucu her üç suç yönünden ulaşılacak ceza toplamının, 765 sayılı TCK"nın 493/1-2-son, 522 (pek fahiş), 523 ve 81/1. maddelerine göre belirlenen ve kesinleşen 3 yıl 7 ay 16 gün hapis cezasından daha lehe olup olmadığı yönünde ayrı ayrı uygulama yapılıp sonuç cezaların açıkça gösterilmesi gerektiğinin gözetilmemesi,
Bozmayı gerektirmiş, hükümlü ... müdafiinin temyiz istemi bu bakımdan yerinde görülmüş olduğundan, hükmün açıklanan nedenle isteme aykırı olarak BOZULMASINA, infaz aşamasında hükümlü yararına uygulamaların kazanılmış hak oluşturmayacağının gözetilmesine, 03/03/2020 tarihinde oybirliği ile karar verildi.