Trafik Güvenliğini Tehlikeye Sokma - Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2019/12805 Esas 2020/3839 Karar Sayılı İlamı

12. Ceza Dairesi
Esas No: 2019/12805
Karar No: 2020/3839
Karar Tarihi: 23.06.2020

Trafik Güvenliğini Tehlikeye Sokma - Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2019/12805 Esas 2020/3839 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Sanığın 2.54 promil alkollü olarak maddi hasarlı trafik kazasına karıştığı ve trafik güvenliğini tehlikeye soktuğu suçlamasıyla yargılandığı belirtiliyor. Temyiz edilen davada, adli para cezasının infaz aşamasında ödenmemesi halinin değerlendirilmesi gerektiği, ancak buna dair hükümde yer verilmediği için uygulama bozma nedeni yapılmadığı ifade ediliyor. Yapılan yargılamaya ve delillere dayanarak sanığın suçu işlemediği kanısına varılarak, hakkında hükmün açıklanmasının geri bırakılması ya da erteleme kararı verilmesi gerektiği belirtiliyor. Ancak, sanığa verilen hapis cezasının adli para cezasına çevrilmesinde CMK'nın 232/6. maddesine aykırı davranıldığı için hüküm BOZULUYOR. Sanığa verilen hapis cezasının sanığın kişiliği, sosyal ve ekonomik durumu dikkate alınarak TCK'ya göre adli para cezasına çevrilmesi ve kanun maddeleri gereği belirlenen bir günlük adli para cezasının paraya çevrilerek sanığın 1.500.00 TL adli para cezası ile cezalandırılması gerektiği açıklanıyor. Kanun maddeleri olarak TCK'nın 179/3-2, 62, 50/1-a, 52/2-4 maddeleri kararda belirtiliyor.

12. Ceza Dairesi 2019/12805 E. , 2020/3839 K.

"İçtihat Metni"

Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Trafik Güvenliğini Tehlikeye Sokma
Hüküm : TCK"nın 179/3-2, 62, 50/1-a, 52/2-4. maddeleri gereği mahkumiyet

Trafik güvenliğini tehlikeye sokma suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hüküm, sanık tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Dosya içeriğine göre olay günü sanığın güvenli sürüş yeteneğini ortadan kaldıracak şekilde 2.54 promil alkollü olarak maddi hasarlı trafik kazasına karıştığı olayda;
Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 23/01/2018 tarih, 2017/463 Esas, 2018/20 Karar sayılı ve 23/01/2018 tarih, 2015/962 Esas, 2018/16 Karar sayılı ilamlarında vurgulandığı üzere, sanık hakkında hükmolunan adli para cezasının ödenmemesi halinin infaz aşamasında değerlendirilmesi gerektiği dikkate alındığında, 5237 sayılı TCK"nın 52/4. maddesine göre "taksitlerden birinin zamanında ödenmemesi halinde geri kalan kısmın tamamının tahsil edileceği ve ödenmeyen adli para cezasının hapse çevrileceği" ihtaratına hükümde yer verilmemesi uygulama bozma nedeni yapılmamıştır.
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre, sanığın atılı suçu işlemediğine, hakkında hükmün açıklanmasının geri bırakılması ya da erteleme kararı verilmesi gerektiğine ilişkin yerinde görülmeyen temyiz itirazlarının reddine ancak;
Sanık hakkında belirlenen 2 ay 15 gün süreli hapis cezasının adli para cezasına çevrilmesi esnasında netice cezaya esas gün tam sayısı ve uygulama maddeleri tam olarak gösterilmeyerek CMK"nın 232/6. maddesine aykırı davranılması;
Kanuna aykırı olup, hükmün 5320 sayılı Kanunun 8/1. maddesi uyarınca halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK"un 321. maddesi gereğince BOZULMASINA, ancak yeniden yargılama yapmayı gerektirmeyen bu hususun aynı Kanunun 322. maddesine göre düzeltilmesi mümkün bulunduğundan, hüküm fıkrasının 3.bendindeki paraya çevirmeye ilişkin kısmın hükümden çıkarılarak yerine "Sanığa verilen kısa süreli hapis cezasının sanığın kişiliği, sosyal ve ekonomik durumu dikkate alınarak TCK"nın 52/3. maddesi gereğince 75 gün karşılığı adli para cezasına çevrilmesine, TCK"nın 50/1-a ve 52/2. maddesi gereğince bir günlüğü taktiren 20,00 TL üzerinden paraya çevrilerek sanığın 1.500.00 TL adli para cezası ile cezalandırılmasına" ibaresinin eklenmesi suretiyle, sair yönleri usul ve kanuna uygun olan hükmün DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 23/06/2020 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.