Taksirle Yaralama - Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2019/6875 Esas 2020/3830 Karar Sayılı İlamı

12. Ceza Dairesi
Esas No: 2019/6875
Karar No: 2020/3830
Karar Tarihi: 23.06.2020

Taksirle Yaralama - Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2019/6875 Esas 2020/3830 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Sanık, araç kullanırken aniden önüne çıkan bir araçla çarpışmamak için fren yaparken, araçtaki mağdurun düşerek basit tıbbi müdahale ile giderilecek şekilde yaralanmasına sebep oldu. Ancak mahkeme, sanığın kusuru bulunmadığı gerekçesiyle beraatine karar verdi. Mağdurun vekili, bu kararı temyiz etti ancak temyiz itirazları reddedildi ve beraate ilişkin hüküm onandı.
CMK'nın 223/2-c maddesi, \"taksirle işlenen suçlar\" kapsamında yer alırken, CMK'nın 237/2. maddesi, \"mağdurun davaya katılması\" ile ilgilidir.

12. Ceza Dairesi 2019/6875 E. , 2020/3830 K.

"İçtihat Metni"

Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Taksirle Yaralama
Hüküm : CMK"nın 223/2-c maddesi gereği beraat

Taksirle yaralama suçundan sanığın beraatine ilişkin hüküm mağdur vekili tarafından temyiz edilmekle dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Suçtan doğrudan zarar gören, vekili marifetiyle beyanda bulunarak ve hükmü temyiz ederek iradesini ortaya koyan mağdurun, CMK"nın 237/2. maddesi uyarınca davaya katılmasına karar verilerek yapılan incelemede;
Olay günü saat 15:00 sıralarında sanık idaresindeki araç ile seyir halinde iken olay mahalline geldiğinde aniden önüne çıkan bir araca çarpmamak için fren tedbirine başvurduğu sırada katılan Hatice Öğrenecek’in kucağında bulunan mağdur ...’in sanığın yaptığı fren ile düşerek basit tıbbi müdahale ile giderilir şekilde yaralandığı olayda; sanığın kusuru bulunmadığı gerekçesiyle beraatine karar verilmesine yönelik mahkemenin kabul ve takdirinde bir isabetsizlik görülmemiştir.
Yapılan yargılama sonunda, yüklenen suç açısından failin taksirinin bulunmadığı, gerekçeleri gösterilerek mahkemece kabul ve takdir kılınmış olduğundan, katılan vekilinin yerinde görülmeyen temyiz itirazlarının reddiyle, beraate ilişkin hükmün isteme uygun olarak ONANMASINA, 23/06/2020 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.