Yargıtay 13. Hukuk Dairesi 2016/13498 Esas 2018/11998 Karar Sayılı İlamı

... vekili avukat ... ile ... vekili avukat ... aralarındaki dava hakkında ... 5. Asliye Hukuk Mahkemesinden verilen 04/06/2015 tarih ve 2014/630-2015/277 sayılı hükmün davacı avukatı tarafından temyiz edilmesi üzerine dosya incelendi gereği konuşuldu.


K A R A R

Davacı, Davalının alacaklı olduğu ... 10. İcra Müdürlüğü"nün 2013/6805 sayılı dosyasında gerçekleştirilen haciz işlemi sonrası borçluya ait olan bir kısım menkul malların yediemin olarak davacı asile teslim edildiğini, ödenmeyen yedieminlik ücretinin tahsili için başlatılan icra takibine davalı tarafından haksız yere itiraz edilmiş bulunduğunu ileri sürerek, itirazın iptali ile davalı aleyhine icra inkar tazminatına karar verilmesini istemiştir.
Davalı, ilk derece mahkemesine sunmuş olduğu yanıt dilekçesi ile yedieminlik ücretinden haciz işlemine maruz kalan dava dışı borçlunun sorumlu olduğunu ileri sürerek davanın reddine karar verilmesi gerektiğini savunmuştur.
Mahkemece, taraflar arasındaki uyuşmazlığın yedieminlik ücretinin tahsili amacıyla başlatılan icra takibine yapılan itirazın iptali isteminden kaynaklaması ve İcra ve İflas Yasası 88. maddeden bahisle dava dilekçesinin görevsizlik nedeniyle usulden reddine karar verilmiş; hüküm, davacı tarafça temyiz edilmiştir.
14.7.2004 günlü ve 5219 sayılı yasa ile HUMK.nun 427/2 maddesindeki temyiz ile ilgili parasal sınır 1.000.000.000 TL, 5236 sayılı yasanın 19. maddesi uyarınca 1.1.2015 tarihinden itibaren 2.080,00 TL"ye çıkarılmıştır. Anılan yasada derdest davalar yönünden ne şekilde uygulanacağı yönünde açık bir uygulama hükmü bulunmamakta ise de Yargıtay Hukuk Genel Kurulunun 23.2.2005 gün ve esas 2005/13-32, karar 2005/85 sayılı kararı uyarınca yerel mahkemelerce kurulan hükümlerin temyizinin ve temyiz incelemesi sonucunda Yargıtay daireleri ya da Hukuk Genel Kurulunca verilen kararlara karşı karar düzeltme yoluna gidilmesi durumunda temyiz ya da karar düzeltme istemi hangi karara yönelik ise, o karar tarihinde yürürlükte bulunan kanun hükmünün esas alınacağı belirtilmiştir. Davacı tarafından temyiz edilen bölüm karar tarihi itibariyle 2.080,00 TL"yi geçmediğinden HUMK.nun 5219 sayılı yasa ile değiştirilen 427. maddesinin 2.fıkrası gereğince davacının temyiz hakkı bulunmamaktadır. O nedenle miktar itibariyle kesin olan karara ilişkin temyiz dilekçesinin reddine karar verilmesi gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenle davacının temyiz dilekçesinin REDDİNE, peşin alınan harcın istek halinde iadesine, HUMK’nun 440/III-1 maddesi uyarınca karar düzeltme yolu kapalı olmak üzere, 11/12/2018 gününde oybirliğiyle karar verildi.