Yargıtay 2. Hukuk Dairesi 2021/10159 Esas 2022/438 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ : İstanbul Bölge Adliye Mahkemesi 42. Hukuk Dairesi
DAVA TÜRÜ : Karşılıklı Boşanma

Taraflar arasındaki davanın yapılan muhakemesi sonunda bölge adliye mahkemesi hukuk dairesince verilen, yukarıda tarihi ve numarası gösterilen hüküm davalı-davacı kadın tarafından, erkeğin davasının kabulü, kusur belirlemesi, erkek yararına hükmedilen tazminatlar ile reddedilen kendi tazminat ve nafaka talepleri yönünden temyiz edilmekle, evrak okunup gereği görüşülüp düşünüldü:
1-Dosyadaki yazılara, kararın dayandığı delillerle kanuna uygun sebeplere ve özellikle delillerin takdirinde bir yanlışlık görülmemesine göre, davalı-davacı kadının aşağıdaki bentlerin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yersizdir.
2-Taraflarca açılan karşılıklı boşanma davalarının yapılan yargılaması sonucunda ilk derece mahkemesince, boşanmaya sebebiyet veren olaylarda davalı -davacı kadının tam kusurlu olduğu gerekçesiyle kadının birleşen davasının reddine, erkeğin davasının ise kabulü ile tarafların boşanmalarına, velayetlerin davalı -davacı anneye verilerek ortak çocuklar yararına tedbir ve iştirak nafakası takdirine, kadının yoksulluk nafakası ve tazminat taleplerinin reddine, erkek yararına maddî ve manevî tazminata hükmedilmiş, hüküm davalı -davacı kadın tarafından; velayet düzenlemesine ilişkin olarak verilen karar hariç olmak üzere her iki davanın tamamı yönünden istinaf edilmiştir. Bölge adliye mahkemesince dosya üzerinden yapılan inceleme sonucunda, davacı -davalı erkeğe bir takım kusurlar eklenmesine, tarafların kabul edilen sonuç kusurlarına göre boşanmaya sebebiyet veren olaylarda davalı -davacı kadının ağır, davacı -davalı erkeğin ise az kusurlu olduğu kabul edilerek kadının davasının da kabulü ile tarafların boşanmalarına, ortak çocuklar yararına hükmedilen iştirak nafakalarının miktarının artırılmasına, davalı -davacı kadının sair istinaf istemlerinin ise esastan reddine karar verilmiş, karar davalı -davacı kadın tarafından temyiz edilmiştir.
Yapılan yargılama ve toplanan delillerden; kadına yüklenen kusurlardan bağımsız konut tesis etmediği ve eşini ailesi ile oturmaya mecbur ettiği vakıası yönünden tarafların uzun bir süre önce ortak aldıkları karar üzerine kadının aile fertlerinin hastalığı ve ekonomik nedenlerden dolayı kadının ailesi ile birlikte yaşamaya başladıkları, daha sonra kadının kardeşinin ve babasının vefat ettiği, tarafların kadının annesinin evinde onunla birlikte oturmaya devam ettikleri, bu süre zarfında kadının düzenli olarak bankada çalıştığı, erkeğin ise düzenli olarak çalışmadığı, kadının çalışması nedeniyle ortak çocuklara kadının annesinin baktığı, masrafların çoğunu da kadın ve annesinin üstlendiği hususları hep birlikte değerlendirildiğinde tarafların kadının annesinin evinde kalıyor olmalarının ekonomik nedenlerle devam ettiği, kaldı ki bağımsız konut temin etme yükümlülüğünün somut olay açısından bizatihi kadına ait bir yükümlülük olmasının da beklenemeyeceği gözetildiğinde bu vakıanın kadına kusur olarak yüklenilmesi doğru olmamıştır. Kadının tanıklarından olan ve taraflarla birlikte yaşayan kadının annesi ...'nin görgüye dayalı beyanından da tarafların fiilen ayrılmalarından önce davacı -davalı erkeğin kadının boğazına sarılmak suretiyle fiziksel şiddete yönelik davranışlar sergilediği anlaşılmaktadır. Hal böyle olunca eşi ve çocukları ile yeterince ilgilenmeyen, son tartışmada elinde bıçakla kadının üzerine yürüyen, kadının boğazına sarılmak suretiyle fiziksel şiddete yönelik davranışlar sergileyen, evdeki eşyalara zarar veren ve ortak çocukları eşinden habersiz alıp götüren davacı -davalı erkek ile eşine hakaret eden, aşağılayıcı söz ve davranışlarda bulunan, ailesinin evliliğe olumsuz müdahalesine engel olmayan, eşine saygı ve ...göstermeyen, eşinin ailesi ile sebepsiz yere görüşmeyen, çocuklar ile eşinin ilişkisine olumsuz şekilde müdahale eden davalı -davacı kadının boşanmaya sebep olan olaylarda eşit kusurlu olduklarının kabulü gerekir. Hal böyle iken yazılı şekilde davalı -davacı kadının ağır, davacı -davalı erkeğin ise daha az kusurlu olduklarının kabulü doğru görülmemiş, bölge adliye mahkemesi kararının kusur yönünden bozulmasına karar vermek gerekmiştir.
3-Yukarıda (2.) bentte açıklandığı üzere boşanmaya sebebiyet veren olaylarda taraflar eşit kusurlu olup, eşit kusurlu eş yararına maddî ve manevî tazminata hükmedilemez. Davacı -davalı erkek yararına Türk Medeni Kanunu'nun 174/1-2 maddesi koşulları somut olayda oluşmamıştır. O halde davacı -davalı erkeğin maddî ve manevî tazminat talebinin reddine karar verilmesi gerekirken, hatalı kusur belirlemesi sonucu yazılı şekilde kabulüne karar verilmesi doğru görülmemiş, bozmayı gerektirmiştir.
SONUÇ: Temyiz edilen bölge adliye mahkemesi kararının yukarıda 2., ve 3. bentlerde gösterilen sebeplerle BOZULMASINA, hükmün bozmanın kapsamı dışında kalan temyize konu diğer bölümlerinin ise yukarıda 1. bentte gösterilen sebeple ONANMASINA, istek halinde temyiz peşin harcının yatırana geri verilmesine, dosyanın ilgili bölge adliye mahkemesi hukuk dairesine gönderilmesine oy birliğiyle karar verildi.24.01.2022 (Pzt.)