Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Taksirle yaralama
Hüküm : TCK"nın 89/1, 22/3, 89/2-b, 62/1, 52/2, 4, 53/6. maddeleri uyarınca mahkumiyet

Taksirle yaralama suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hüküm, sanık tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Sanığın idaresindeki araçla yerleşim içi üç yönlü kavşağa geldiği sırada kendisine hitaben yanan kırmızı ışığa rğmen kontrolsüzce kavşağa girerek, sağdan gelerek kendisine yanan yeşil ışıkta kavşağa giren katılanın idaresindeki araçla çarpışması neticesinde, katılanın vücudunda orta derecede kırık meydana gelecek şekilde yaralandığı olayda, tam kusurlu olan sanığın mahkumiyetine ilişkin yerel mahkemenin kabulünde bir isabetsizlik görülmemiştir.
20/05/2013 olan suç tarihi gerekçeli karar başlığına 27/07/2013 olarak yazılmış ise de; bu husus mahallinde düzeltilmesi mümkün yazım hatası kabul edilmiştir.
Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 23/01/2018 tarih, 2017/463 Esas, 2018/20 Karar sayılı ve 23/01/2018 tarih, 2015/962 Esas, 2018/16 Karar sayılı ilamlarında vurgulandığı üzere, sanık hakkında hükmolunan adli para cezasının ödenmemesi halinin infaz aşamasında değerlendirilmesi gerektiği dikkate alındığında, 5237 sayılı TCK"nın 52/4. maddesine yönelik uygulama bozma nedeni yapılmamıştır.
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre, sanığın kendisinin yeşil ışıkta geçtiği, kendisine yeşil ışık bir kez yanıp söndüğünde yeşil ışık yanmaya devam ettiği sırada geçiş yapmaya çalıştığı, katılanın istikametindeki araçların hareket etmesinin katılanın yeşilde geçtiğine yorumlandığı, oysa kendi istikametinden uzunca bir süredir geçen araç olmadığı için katılanın istikametindeki araçların hareketlendiğine ilişkin temyiz itirazlarının reddiyle, hükmün isteme uygun olarak ONANMASINA, 22.06.2020 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.