Mahkemesi : Adana 6. İş Mahkemesi
Tarihi : 26/06/2014
Numarası : 2013/352-2014/542

Taraflar arasında görülen dava sonucunda verilen hükmün, Yargıtayca incelenmesi davalı vekili tarafından istenilmekle, temyiz isteğinin süresinde olduğu anlaşıldı. Dosya incelendi, gereği görüşüldü:
1-Dosyadaki yazılara, hükmün Dairemizce de benimsenmiş bulunan yasal ve hukuksal gerekçeleriyle dayandığı maddi delillere ve özellikle bu delillerin takdirinde bir isabetsizlik görülmemesine göre davalının aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazlarının reddine,
2-Davacı vekili, müvekkilinin 04.01.2008 tarihinde Özel.......... Tıp Merkezinde hasta kabul bölümünde işe başladığını, 07.03.2012 tarihinde davalı işyerinin isim değiştirerek Özel ......... Hastanesi olduğunu, davacının yeni isim altında çalışmasına devam ettiğini, hastanenin 18.12.2012 tarihinde ..........Özel Sağlık Ltd. Şti.’ne devredildiğini, müvekkilinin, işyerinin davalı şirket tarafından devralınmasından sonra da çalışmasına aralıksız devam ettiğini, işyerini devralanın ve devredenin çalışanların iş güvencelerinin teminat altında olduklarını beyan ettiklerini, müvekkilinin işine 26.03.2013 tarihinde herhangi bir gerekçe gösterilmeden son verildiğini, müvekkilinin işyerinde 08.00-18.00 saatleri arasında cumartesi de 08.00-13.00 saatleri arasında çalıştığını, müvekkilinin milli bayramlarda çalıştığını belirterek kıdem ve ihbar tazminatı ile bazı işçilik alacaklarının davalıdan tahsilini talep etmiştir.
Davalı vekili, müvekkili şirketin dava dilekçesinde belirtilen Özel ........Tıp Merkezi ve ......... Hastanesi ile herhangi bir alakasının bulunmadığını, bu şirketler ile müvekkil firma arasında hiçbir organik bağ olmadığını, ortaklık yapılarının tamamen farklı olduğunu, davacının müvekkili şirkette 18.12.2012-26.03.2013 tarihleri arasında çalıştığını, davacının iş akdinin sonlanma tarihinde tüm yasal haklarını aldığına dair belge verdiğini, işyerinde fazla mesai yapılmadığını, davacının tüm alacakları için zamanaşımı itirazında bulunduğunu savunarak davanın reddini talep etmiştir.
Mahkemece, toplanan kanıtlar ve bilirkişi raporuna dayanılarak, davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Somut olayda, davacının haftada 4,5 saat fazla çalışma yaptığı kabul edilerek hüküm kurulmuştur. Davacı tanıklarının aynı taleplerle davalı işveren aleyhine dava açtıkları ve beyanlarının kendi lehlerine sonuç çıkaracağı gözönüne alınarak beyanlarına ihtiyatla yaklaşılması gerektiği açıktır. Aynı gün Dairemizin 2014/21077 Esas sayılı dosyasında görülen aynı işyerinde ve aynı işte çalışan işçinin haftada 4 saat fazla mesai yaptığı kabulü ile belirlenen alacak ile ilgili mahkeme kararının onandığı da dikkate alındığında davacının fazla çalışma ücreti alacağının buna göre belirlenmesi gerektiğinin düşünülmemesi hatalıdır.
O halde davalı vekilinin bu yönü amaçlayan temyiz itirazı kabul edilmeli ve karar bozulmalıdır.
SONUÇ: Temyiz olunan kararın, yukarıda yazılı nedenle BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde davalıya iadesine, 12/02/2015 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.