Mahkemesi : Adana 5. İş Mahkemesi
Tarihi : 22/05/2014
Numarası : 2013/414-2014/391

Taraflar arasında görülen dava sonucunda verilen hükmün, Yargıtayca incelenmesi davalı vekili tarafından istenilmekle, temyiz isteğinin süresinde olduğu anlaşıldı. Dosya incelendi, gereği görüşüldü:
1-Dosyadaki yazılara, hükmün Dairemizce de benimsenmiş bulunan yasal ve hukuksal gerekçeleriyle dayandığı maddi delillere ve özellikle bu delillerin takdirinde bir isabetsizlik görülmemesine göre davalının aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazlarının reddine,
2-Davacı vekili, müvekkilinin davalı işyerinde 02.01.2008-31.01.2013 tarihleri arasında fizik tedavi yardımcı personeli olarak 978,60 TL ücretle çalıştığını, işverence iş akdinin feshedildiğini, milli bayramlarda çalıştırıldığını, haftada 5 gün 08:00-18:30, cumartesi günleri 08:00-13:00 saatleri arasında çalıştığını, haklarının ödenmediğini belirterek kıdem ve ihbar tazminatı ile bazı işçilik alacaklarının davalıdan tahsilini talep etmiştir.
Davalı vekili, müvekkili şirketin Özel ...........Hastanesi ve Özel....... Hastanesi ile herhangi bir alakasının bulunmadığını, davacının 18/12/2012-31/01/2013 tarihleri arasında çalıştığını, işyerinde fazla mesai yapılmadığını, davacının çalışma dönemine denk gelen milli bayram bulunmadığını, açılan davayı kabul etmediklerini savunarak davanın reddini talep etmiştir.
Mahkemece, toplanan kanıtlar ve bilirkişi raporuna dayanılarak, davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Somut olayda, davacının haftada 7 saat fazla çalışma yaptığı kabul edilerek hüküm kurulmuştur. Davacı tanıklarının aynı taleplerle davalı işveren aleyhine dava açtıkları ve beyanlarının kendi lehlerine sonuç çıkaracağı gözönüne alınarak beyanlarına ihtiyatla yaklaşılması gerektiği açıktır. Davacı tanığı Sevil tarafından açılan davada günlük çalışma süresinin davacı tarafından ileri sürülen süreden daha az olarak belirlendiği, aynı gün Dairemizin 2014/21077 Esas sayılı dosyasında görülen bu davada aynı işyerinde ve aynı işte çalışan işçinin haftada 4 saat fazla mesai yaptığı kabulü ile belirlenen alacak ile ilgili mahkeme kararının onandığı da dikkate alındığında davacının fazla çalışma ücreti alacağının buna göre belirlenmesi gerektiğinin düşünülmemesi hatalıdır.
O halde davalı vekilinin bu yönü amaçlayan temyiz itirazı kabul edilmeli ve karar bozulmalıdır.
SONUÇ: Temyiz olunan kararın, yukarıda yazılı nedenle BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde davalıya iadesine, 12/02/2015 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.