Davacı, aksi Kurum işleminin iptaliyle, 01.09.2009 tarihinden itibaren yaşlılık aylığına hak kazandığının tespitini ve ödenmeyen aylıkların yasal faiziyle birlikte ödenmesini istemiştir.

Mahkemece, ilamında belirtildiği şekilde davanın kabulüne karar veril­miştir.

Hükmün, davalı Kurum vekili tarafından temyiz edilmesi üzerine, temyiz isteğinin süresinde olduğu anlaşıldıktan ve tetkik hakimi tarafından düzen­lenen raporla dosyadaki kağıtlar okunduktan sonra işin gereği düşünüldü ve aşağıdaki karar tespit edildi.

Dosyadaki yazılara, kararın dayandığı delillerle kanuni gerektirici se­beplere ve özellikle; 10.11.1983-29.09.2002 tarihleri arası dönemde, 1.039 gün SSK’lı çalışmaları, 3201 sayılı Yasa’ya göre ve 2006 yılında Bağ-Kur’a borçlanması yapılmış 29.05.1994-29.09.2002 arası ev kadını olarak geçen 3.000 günlük hizmet süresi ile; yine, 3201 sayılı Yasa’ya göre ve 2009 yılında borçlanması yapılarak 5510 sayılı Yasa’nın 4/I-b maddesi kapsamında de­ğerlendirilmiş 1.432 günlük 3201 sayılı Yasa kapsamındaki borçlanma süresi bulunan davacı; ilk kez, 18.08.2009 tarihinde tahsis başvurusunda bulun­muştur.

Mahkemece, 2009 yılında ve 3201 sayılı Yasa’ya göre borçlanılan 1.432 günlük yurtdışı hizmeti, 5510 sayılı Yasa’nın 4/I-a maddesi kapsamında değerlendirilmek suretiyle ve tahsis şartlarını düzenleyen 506 sayılı Yasa’nın geçici 81. maddesi hükümleri dikkate alınarak, davanın kabulüne karar ve­rilmiştir.

Anılan, 1.432 günlük borçlanma süresi yönünden, 08.05.2008 tarihinde yürürlüğe giren 5754 sayılı Yasa ile ekli, 3201 sayılı Yasa’nın geçici 7. madde hükmünün, borçlanma işlemlerinin 2009 yılında yapılmış olması karşısında, uygulanabilirliği bulunmamakta ise de; başvurulacak kuruluşları düzenleyen 5754 sayılı Yasa’yla değişik 3201 sayılı Yasa’nın 3. maddesinin, “Bu Kanunun 1. maddesinde belirtilenler ile, yurt dışında çalışmakta iken veya yurda kesin dönüş yaptıktan sonra ölenlerin Türk vatandaşı olan hak sahipleri, sigortalının Türkiye’de hiçbir sosyal güvenlik kuruluşuna tabi çalışması yoksa, Sosyal Güvenlik Kurumu’na, Türkiye’de çalışması varsa, en son tabi olduğu sosyal güvenlik kuruluşuna müracaat etmek suretiyle, bu Kanunla getirilen haklardan yararlanırlar.” hükmünü içermesine; anılan madde kapsamında, en son Türkiye’de SSK’lı çalışmaları bulunan davacının, borçlanacağı kuruluşun son tabi olduğu Sosyal Güvenlik Kurumu olan SSK (5510 sayılı Yasa’nın 4/I-a kapsamında) olmasına göre, yerinde görülmeyen bütün temyiz itirazlarının reddiyle usul ve kanuna uygun olan hükmün (ONANMASINA), 19.01.2012 gününde oybirliğiyle karar verildi.