Tefecilik - Yargıtay 5. Ceza Dairesi 2015/6446 Esas 2018/5707 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Tefecilik
HÜKÜM : Beraat (sanık ... hakkında), mahkumiyet (diğer sanıklar hakkında)


Mahalli mahkemece verilen hükümler temyiz edilmekle dosya incelendi;
Katılan Hazine vekilinin 02/03/2011 havale tarihli temyizden vazgeçme dilekçesi ve her ne kadar tebliğnamede katılan ..."nın süresinden sonra verdiği temyiz dilekçesinden bahsedilmiş ise de dosya kapsamında adı geçen tarafından verilmiş bir temyiz dilekçesi olmadığı gözetilerek, incelemenin sanıklar ..., ... ve ... haklarındaki mahkumiyet hükümlerine yönelik temyiz itirazları ile sınırlı olarak yapılmasına karar verildikten sonra gereği düşünüldü:
TCK"nın 241. maddesinde tanımlanan tefecilik suçunun oluşabilmesi için kazanç elde etmek amacıyla başkasına ödünç para verilmesinin yeterli oluşu, ayrıca birden fazla kişiye sistemli olarak faiz karşılığı ödünç para verilmesinin suçun unsuru olarak aranmaması ve tefecilik suçunda suç tarihinin kazanç karşılığı ödünç paranın verildiği tarih olması karşısında; dava konusu olaya ilişkin maddi gerçeğin kuşkuya yer vermeyecek şekilde ortaya çıkarılması açısından sanıkların vergi kaydı bulunup bulunmadığı tespit edilerek gerektiğinde haklarında vergi incelemesi yaptırılmasından, alacaklı oldukları icra takip dosyalarının bulunup bulunmadığı araştırılarak varsa incelenmesinden ve takip borçlularının borcun kaynağına ilişkin olarak tanık sıfatıyla beyanlarının alınmasından, ayrıca tefecilik yapıp yapmadıkları hususunda kolluk araştırması yaptırılmasından sonra hukuki durumlarının tayin ve takdiri gerektiği gözetilmeden, eksik inceleme ve yetersiz gerekçelerle yazılı şekilde hükümler kurulması,
Kabule göre de;
1-Sanıklar haklarında temel hapis cezası alt sınırdan tayin edildiği halde, TCK"nın 61/1. madde ve fıkra hükmüne aykırı olarak "sanığın ekonomik ve diğer şahsi halleri" biçimindeki yeterli ve yasal olmayan gerekçe ile adli para cezasına esas alınan birim gün sayısının alt sınırdan uzaklaşılarak belirlenmesi,
2-TCK"nın 53/3. maddesi uyarınca sanığın sadece kendi altsoyu üzerindeki velayet, vesayet ve kayyımlığa ait bir hizmette bulunmaktan yoksun bırakılmaya ilişkin hak yoksunluğunun koşullu salıverme tarihinden itibaren uygulanamayacağı gözetilmeksizin, sanıkların altsoyu dışındaki kişileri de kapsayacak şekilde 53/1-c maddesindeki hakların tümünü koşullu salıverilmeye kadar kullanmaktan yoksun bırakılmalarına karar verilmesi,
3-Anayasa Mahkemesinin 08/10/2015 tarih ve E. 2014/140; 2015/85 sayılı Kararının Resmi Gazetenin 24/11/2015 gün ve 29542 sayısında yayımlanarak yürürlüğe girmiş olması nedeniyle TCK"nın 53. maddesiyle ilgili olarak yeniden değerlendirme yapılmasında zorunluluk bulunması,
4-Katılanlar lehine hükmolunan vekalet ücretinin haklarında mahkumiyet kararı verilen sanıklardan alınarak ayrı ayrı katılanlara verilmesi gerekirken "müteselsilen" alınmasına karar verilmesi suretiyle CMK"nın 326/2. maddesine aykırı davranılması,
Kanuna aykırı, sanıkların temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan hükümlerin 5320 sayılı Kanunun 8/1. maddesi de gözetilerek CMUK"nın 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, 17/09/2018 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.