Mahkemesi : Adana 3. İş Mahkemesi
Tarihi : 20/05/2014
Numarası : 2013/470-2014/419

Taraflar arasında görülen dava sonucunda verilen hükmün, Yargıtay"ca incelenmesi davalı vekili tarafından istenilmekle, temyiz isteğinin süresinde olduğu anlaşılmakla, dosya incelendi, gereği görüşüldü:
1- Dosyadaki yazılara, hükmün Dairemizce de benimsenmiş bulunan yasal ve hukuksal gerekçeleriyle dayandığı maddi delillere ve özellikle bu delillerin takdirinde bir isabetsizlik görülmemesine göre davalının aşağıdaki bentlerin kapsamı dışında kalan temyiz itirazlarının reddine,
2-Davacı vekili, davacının 01.05.2004-30.11.2012 tarihleri arasında davalı işyerinde bekçi olarak çalıştığını, davacının oğlu Muhammet"in davalıya ait traktör ile kaza yaparak traktöre hasar vermesi üzerine iş akdinin feshedildiğini belirterek kıdem ve ihbar tazminatı ile bazı işçilik alacaklarının davalıdan tahsilini istemiştir.
Davalı vekili, İş Kanunu"nun 4/1-b maddesi gereğince davanın İş Kanunu kapsamı dışında bulunduğunu, davanın görev yönünden reddi gerektiğini, davacının çalıştığını iddia ettiği taşınmazın kullanım hakkının ........ ... Ltd. Şti"ne ait olduğunu, müvekkilinin bu şirketin hissedarı olduğunu, davanın husumetten reddi gerektiğini savunarak davanın reddini talep etmiştir.
Mahkemece, toplanan kanıtlar ve bilirkişi raporuna dayanılarak, davanın kabulüne karar verilmiştir.
Taraflar arasında davacının fazla çalışma yapıp yapmadığı konusunda uyuşmazlık vardır.
Davacı işçi işyerinde ağırlıklı bekçi olarak çalışmıştır. Davacının ailesiyle birlikte yaşadığı yer bekçi olarak çalıştığı narenciye bahçesinin içindeki evdir. Davacı işçi yaşantısını işyerinde sürdürdüğü için 24 saat boyunca işyerinde bulunmaktadır. 7 gün 24 saat işyerinde bulunan ve iş yaşantısı ile aile ve sosyal yaşantısı iç içe giren davacıya işvereninin çalışacağı saatlere ilişkin bir sınırlaması da bulunmadığına göre davacının fazla mesai yaptığından da söz edilemeyecektir. Bu itibarla davacının fazla mesai talebinin reddi gerekirken yanılgılı değerlendirme ile kabulü hatalı olup, bozmayı gerektirmiştir.
3-Ayrıca, davacı dava dilekçesi ile 50,00 TL ulusal bayram genel tatil ücreti talebinde bulunmuş olmasına rağmen talep aşılarak 100,00 TL ulusal bayram genel tatil ücreti alacağının kabulüne karar verilmesi de hatalı olmuştur.
O halde davalı vekilinin bu yönleri amaçlayan temyiz itirazları kabul edilmeli ve karar bozulmalıdır.
SONUÇ: Temyiz olunan kararın, yukarıda yazılı nedenle BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde davalıya iadesine, 12/02/2015 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.