Mahkemesi : Adana 4. İş Mahkemesi
Tarihi : 14/05/2014
Numarası : 2012/465-2014/324

Taraflar arasında görülen dava sonucunda verilen hükmün, Yargıtayca incelenmesi davalı vekili tarafından istenilmekle, temyiz isteğinin süresinde olduğu anlaşıldı. Dosya incelendi, gereği görüşüldü:
1- Dosyadaki yazılara, hükmün Dairemizce de benimsenmiş bulunan yasal ve hukuksal gerekçeleriyle dayandığı maddi delillere ve özellikle bu delillerin takdirinde bir isabetsizlik görülmemesine göre davalının aşağıdaki bentlerin kapsamı dışında kalan temyiz itirazlarının reddine,
2-Davacı vekili, müvekkilinin davalı işyerinde 2007 yılı 12. ayından 26 Mayıs 2010 tarihine kadar çalıştığını, bu çalışmaları karşılığı kendisine maaş dışında başkaca ödeme yapılmadığını, iş akdine işverence haksız olarak son verilmesine rağmen fesih sonrası hak ettiği alacakların ödenmediğini belirterek kıdem ve ihbar tazminatı ile bazı işçilik alacaklarının davalıdan tahsilini istemiştir.
Davalı vekili, davacının müvekkili şirkette depo sevkiyat bölümünde depo yükleme personeli olarak çalıştığını, 17/05/2010 tarihinde 5 günlük yıllık izin kullandığını, 24/05/2010 tarihinde iki gün mazeret bildirmeksizin işe gelmediğini, bu sebeple hakkında devamsızlık tutanakları düzenlendiğini, iş akdine bu şekilde haklı nedenle son verildiğini, işyerinde kart okuma sistemi olduğunu, yaptığı fazla çalışmaların, milli bayram çalışmalarının hesaplanarak ödendiğini, hafta tatilinde çalışma yapılmadığını, davacının hiçbir hak ve alacağı bulunmadığını savunarak davanın reddini talep etmiştir.
Mahkemece, toplanan kanıtlar ve bilirkişi raporuna dayanılarak, davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.

Taraflar arasında davacının hafta tatili ve ulusal bayram ve genel tatil ücreti alacaklarına hak kazanıp kazanmadığı noktasında uyuşmazlık vardır.
Davacı dava dilekçesinde ne şekilde hafta tatili ve ulusal bayram genel tatil çalışması yaptığını açıklamadan hafta tatili ve ulusal bayram genel tatili ücreti alacaklarının tahsilini istemiştir. Davalı ise cevap dilekçesinde davacının işyerine giriş çıkış saatlerini gösteren kart okuma sistemine dayalı ayrıntılı kişisel bordro kayıtları ile dini bayramlarda çalışmadığının sabit olduğunu, diğer genel tatil günlerinde çalıştığında karşılığının banka aracılığıyla ödendiğini, ayrıca hafta tatili gününde işyerinde çalışma yapılmadığını savunmuştur. Bilirkişi raporunda, kişisel bordrolarda davacının tüm bordro dönemi boyunca 07:30/07:50-16:00/16:10 saatleri arasında çalıştığı, günlük mesaisinin saat 7:30"da başladığı, davacı tanığı Birkan ile davalı tanıklarının işe giriş çıkışlarda kart okutulduğunu beyan ettikleri belirtilerek kayda geçen giriş çıkış saatlerine göre davacının fazla mesai alacağı bulunmadığı, yine bu kayıtlara göre hafta tatili alacağı bulunmadığı ile genel tatil çalışması yaptığı görülen günlere ilişkin olarak ise hak edilen alacağın imzalı ücret bordrosu ve bordroyla uyumlu banka kayıtlarıyla davacıya ödendiği belirtilmiştir. Mahkeme davacının fazla mesai alacağı bulunmadığına karar vermiştir. Davacının fazla çalışma ücreti talebinin reddinde esas alınan ve tanık beyanlarıyla doğrulanan kart okuma sistemi kayıtlarının hafta tatili ve ulusal bayram genel tatil ücreti istekleri için de dikkate alınarak bu taleplerin de reddine karar verilmesi gerekirken, bu alacakların tanık beyanlarına itibarla kabulüne karar verilmesi hatalı olmuştur.
3-Taraflar arasında davacının hizmet süresinin başlangıç tarihi noktasında da uyuşmazlık vardır.
6100 sayılı HMK.nun 26. maddesinde açıkça belirtildiği üzere “Hâkim, tarafların talep sonuçlarıyla bağlıdır; ondan fazlasına veya başka bir şeye karar veremez. Duruma göre, talep sonucundan daha azına karar verebilir.”
Taleple bağlılık kuralı gereği hakim davacının davalı işyerinde çalışmaya başladığını beyan ettiği tarih ile bağlı olup daha fazlasına hükmedemez.
Somut olayda; davacı dava dilekçesinde davalı işyerinde 2007 yılının 12. ayında çalışmaya başladığını beyan etmesine rağmen mahkemece hükme esas alınan bilirkişi raporunda davacının 19.05.2007 tarihinde davalı işyerinde çalışmaya başladığı kabul edilmiş ve işçilik alacakları bu hizmet başlangıç tarihi esas alınarak hesaplanmıştır.
Yapılacak iş; davacının talep gibi 01.12.2007 tarihinde işe başladığının kabulüyle sonuca varmaktır.
Mahkemece davacının talebini aşar şekilde hüküm kurulması hatalı olup bozma nedenidir.

4-Ayrıca, açılan davanın kısmi dava olduğu ve davacının dava dilekçesinde faiz talebinde bulunmadığı gözetilmeksizin dava dilekçesi ile talep edilip hüküm altına alınan kıdem tazminatına fesih tarihinden diğer alacak miktarlarına dava tarihinden itibaren faiz yürütülmesi hatalı olup bozma nedenidir.
O halde davalı vekilinin bu yönleri amaçlayan temyiz itirazları kabul edilmeli ve karar bozulmalıdır.
SONUÇ: Temyiz olunan kararın, yukarıda yazılı nedenle BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde davalıya iadesine, 12/02/2015 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.