Defter ve belgeleri gizlemek - Yargıtay 11. Ceza Dairesi 2017/40 Esas 2019/2420 Karar Sayılı İlamı

11. Ceza Dairesi
Esas No: 2017/40
Karar No: 2019/2420
Karar Tarihi: 07.03.2019

Defter ve belgeleri gizlemek - Yargıtay 11. Ceza Dairesi 2017/40 Esas 2019/2420 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Asliye Ceza Mahkemesi tarafından verilen kararda, sanıkların defter ve belgeleri gizledikleri suçlamasıyla yargılandıkları belirtilmiştir. Ana dosyaya ait defter ve belgeleri gizlemek suçu hakkında beraat kararı verilirken, birleşen dosyaya ait defter ve belgeleri gizlemek suçu hakkında ise mahkumiyet kararı verilmiştir. Temyiz itirazları incelenirken, sanığa yüklenen suçun cezası ve zamanaşımı hakkında detaylar yer almıştır. Temel cezanın belirlenmesi, hapis cezasının paraya çevrilme süreci ve süre hesaplaması konularında yasal düzenlemelere uyulmadığı belirtilerek, kararın bozulması gerektiği ifade edilmiştir.
Kararda bahsi geçen kanun maddeleri ise şu şekildedir:
- 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu'nun 66/1-e maddesi
- 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu'nun 223/8. maddesi
- 5728 sayılı Kanun'un 276. maddesi
- 213 sayılı Vergi Usul Kanunu'nun 359/a-2. maddesi
- 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu'nun 7/2. maddesi
- 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu'nun 50. maddesi
- 1412 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu'nun 321. ve 322. maddeleri

11. Ceza Dairesi 2017/40 E. , 2019/2420 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Defter ve belgeleri gizlemek
HÜKÜM : Ana dosyaya ait defter ve belgeleri gizlemek suçu hakkında; beraat
Birleşen dosyaya ait defter ve belgeleri gizlemek suçu hakkında; mahkumiyet

I-Katılan vekilinin, ... no.lu vergi mükellefiyetine ilişkin defter ve belge ibraz etmeme suçundan kurulan beraat hükmüne yönelik temyiz itirazlarının incelenmesinde;
Bozmaya uyularak yapılan yargılamada, sanığa yüklenen “defter ve belge ibraz etmeme ” suçunun yasada gerektirdiği cezasının türü ve üst sınırına göre tabi olduğu, 5237 sayılı Kanun"un 66/1-e maddesinde öngörülen 8 yıllık asli dava zamanaşımının, kesici son işlem olan sanık hakkında mahkumiyet kararının verildiği 12/05/2010 tarihinden temyiz inceleme tarihine kadar gerçekleştiği anlaşılmış ve katılan vekilinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan, sair yönleri incelenmeyen hükmün 5320 sayılı Kanun"un 8/1. maddesi gereğince uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK’nin 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA; ancak yeniden yargılama yapılmasını gerektirmeyen bu hususta aynı Kanun"un 322. maddesinde öngörülen yetkiye dayanılarak karar verilmesi mümkün olduğundan, sanık hakkında açılan kamu davasının gerçekleşen asli dava zamanaşımı nedeniyle 5237 sayılı TCK"nin 66/1-e ve 5271 sayılı CMK"nin 223/8. maddeleri uyarınca DÜŞÜRÜLMESİNE,
II-Katılan vekilinin,... no.lu vergi mükellefiyetine ilişkin defter ve belge ibraz etmeme suçundan kurulan mahkumiyet hükmüne yönelik temyiz itirazlarına gelince;
1-5237 sayılı Türk Ceza Kanunu"nun 7/2. maddesi gözetilerek, 08.02.2008 tarihinde yürürlüğe giren ve karar tarihinde yürürlükte bulunan 5728 sayılı Kanunun 276. maddesiyle 213 sayılı VUK"nin 359/a-2. maddesinde yapılan değişiklik öncesi ve sonrasındaki bütün hükümleri olaya ayrı ayrı uygulanarak ortaya çıkan sonuçların birbirleriyle karşılaştırılması suretiyle lehe Kanun"un tespiti gerektiği gözetilmeden; temel cezanın 5728 sayılı Kanunla yapılan değişiklikten önceki 213 sayılı VUK’nin 359/a-2. maddesi uyarınca belirlenmesi, hapis cezasının paraya çevrilmesinde, maddenin 5728 sayılı Kanunla değişmeden önceki halinde belirtilen “hükmedilecek hapis cezasının para cezasına çevrilmesinde hapis cezasının her bir günü için sanayi sektöründe çalışan 16 yaşından büyük işçiler için yürürlükte bulunan asgari ücretin bir aylık brüt tutarının yarısının esas alınacağı” hükmüne rağmen, 5237 sayılı TCK’nin 50. maddesi gereğince hapis cezasının paraya çevrilmesi sonucu karma uygulama yapılması suretiyle eksik ceza tayini,
2- ... no.lu vergi mükellefiyetine ilişkin defter ve belgelerin ibrazına ilişkin istem yazısının 07.08.2007 tarihinde tebliğ edilmesinden itibaren 15 günlük sürenin bitimi olan 23.08.2007 suç tarihinin gerekçeli karar başlığında gösterilmemesi,
Yasaya aykırı, katılan vekilinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan, hükmün bu sebeplerden dolayı 5320 sayılı Yasanın 8/1. maddesi gereğince uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK’nin 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, 07/03/2019 tarihinde oy birliği ile karar verildi.