Yargıtay 9. Hukuk Dairesi 2022/1770 Esas 2022/2677 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :İş Mahkemesi
DAVA TÜRÜ : ALACAK

Taraflar arasında görülen dava sonucunda verilen kararın, temyizen incelenmesi davalılar vekilleri tarafından istenilmekle, temyiz taleplerinin süresinde olduğu anlaşıldı. Dava dosyası için Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:

Y A R G I T A Y K A R A R I

1-Dosyadaki yazılara, kararın bozmaya uygun olmasına delillerin takdirinde bir isabetsizlik bulunmamasına göre, davalılar vekillerinin aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazlarının reddine karar vermek gerekmiştir.
2-Davacı işçinin fazla çalışma ücretinin miktarı konusunda taraflar arasında uyuşmazlık bulunmaktadır.
İş sözleşmelerinde fazla çalışma ücretinin aylık ücrete dahil olduğu yönünde kurallara sınırlı olarak değer verilmelidir. Dairemiz, 270 saatle sınırlı olarak söz konusu hükümlerin geçerli olduğunu kabul etmektedir.
Somut uyuşmazlıkta, Mahkemece, toplanan kanıtlar ve bilirkişi raporuna dayanılarak, davanın kısmen kabulüne karar verilmiş, kararın davalılar vekilleri tarafından temyizi üzerine Dairemizin 09.12.2020 tarih, 2016/34162 esas, 2020/17923 karar sayılı ilamı ile “..Somut uyuşmazlıkta; davalı şirket vekili, davacının iş sözleşmesinde fazla mesai ücretlerinin aylık ücrete dahil olduğunun belirtildiğini ve davacının yıllık izinlerini kullandığını, davacının alacağının bulunmadığını ancak bilirkişi tarafından bu hususların değerlendirilmediği gerekçesiyle kararı temyiz etmiştir. Davalı şirket tarafından UYAP üzerinden cevap dilekçesi ve ekinde belirsiz süreli hizmet akti ve yıllık ücretli izin kaydı başlıklı belgelerin sunulmuş olduğu ancak davalı şirket tarafından sunulan delillerin fiziken dosyada bulunmadığı görülmüştür. Gerek bilirkişi raporunda gerekse mahkemece davalı şirket tarafından sunulan delillerin değerlendirilmemiş olduğu anlaşılmıştır. Mahkemece fazla mesai ve yıllık ücretli izin alacağı yönünden UYAP üzerinden sunulan belgelerin değerlendirilmeden eksik inceleme ve araştırma ile sonuca gidilmesi hatalı olup bozmayı gerektirmiştir....” gerekçesi ile bozulmuştur.
Mahkemece bozmaya uyularak yapılan yargılama sonunda, davalı vekili tarafından sunulan iş sözleşmesinde davacıya ödenecek ücret tutarının belirtilmediği, dolayısıyla sözleşme içeriğinden davacıya ödenen ücretin yıllık 270 saatlik fazla çalışma ücretini de karşılayıp karşılamadığının denetlenemediği gerekçesiyle iş sözleşmesinin 4.maddesinde mevcut davacıya ödenen ücrete fazla çalışma ücretinin dahil olduğu hükmünün geçerli olmadığı kabul edilerek sonuca gidilmiştir. Ancak iş sözleşmesinde davacının aylık ücreti yazılı değil ise de, bu husus tek başına anılan hükmün geçersizliği sonucunu doğurmaz. Bu halde davacıya dönemsel olarak ödenen ücretler dikkate alınarak, fazla çalışma ücretinin asıl ücrete dahil olduğuna dair hükmün geçerli olup olmadığı denetlenmelidir. Davacıya ödenen ücretin, o dönemde yürürlükte bulunan asgari ücrete ilaveten ayda 22,5 saat karşılığı fazla çalışma ücretini aşması halinde iş sözleşmesi hükmünün geçerli olduğu kabul edilmelidir. Şu halde, tüm dosya kapsamı itibariyle davacının fazla çalışma ücretine esas net ücretinin 1.200,00 TL (Brüt 1.676,21 TL) kabul edildiği ve son çalışma dönemi (Ocak 2014) asgari ücretinin dahi net 846 TL (Brüt 1.071 TL) olduğu nazara alındığında iş sözleşmesindeki fazla çalışma ücretinin asıl ücrete dahil olduğuna dair hükme değer verilmemesi ve iki davalı olmasına rağmen hüküm kısmında “davalıdan” şeklinde hüküm kurulması hatalı olup bozma sebebi ise de, bu yanlışlığın düzeltilmesi yeniden yargılamayı gerektirmediğinden hükmün 6100 sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanunu'nun geçici 3. maddesi uyarınca uygulanmasına devam olunan mülga 1086 sayılı Hukuk Usulü Muhakemeleri Kanunu'nun 438/7. maddesi uyarınca kararın düzelterek onanmasına karar verilmiştir.
SONUÇ:
İlk Derece Adliye Mahkemesi kararının, hüküm fıkrasının 1-c numaralı fazla çalışma ücretine ilişkin bendinin hükümden çıkartılarak, yerine;
“1-c) Net 175,75-TL (fazla mesai kayıtlarla ispatlandığından hakkaniyet indirimi yapılmaksızın) fazla mesai ücretinin, dava tarihinden tarihinden itibaren işleyecek mevduata uygulanan en yüksek banka faizi ile birlikte,davalılardan müştereken ve müteselsilen alınarak davacıya verilmesine,” bendinin yazılmasına
Hüküm fıkrasının 3,4,5,6,7 numaralı karar-ilam harcı, yargılama gideri ve vekalet ücretine ilişkin bentlerinin çıkartılarak, yerlerine sırasıyla;
“3)Harçlar kanunu uyarınca alınması gereken 308,20-TL karar harcından, davacı tarafından yatırılan 137,31-TL peşin harç ile davalı .... Şti. tarafından yatırılan 228,53-TL bakiye ilam harcı toplamı 365,84-TL harcın mahsubu ile fazla kalan 57,64-TL harcın karar kesinleştikten sonra talep halinde davacıya iadesine,
4)Reddolunan miktar ve karar tarihinde yürürlükte bulunan Avukatlık Asgari Ücret tarifesi gereğince davalı lehine hesaplanan 3.987,70-TL vekalet ücretinin davacıdan alınarak vekille temsil olunan davalılara verilmesine,
5)Davacı tarafça başvuru ve peşin harcı olarak yatırılan toplam 143,15.-TL harcın davalılardan müştereken ve müteselsilen alınarak davacıya verilmesine,
6)Davacı tarafça yapılan 181,00-TL PTT gideri,190,00-TL bilirkişi ücreti toplamı 371,00-TL yargılama giderinin kabul redde göre 196,63-TL' sinin davalılardan müştereken ve müteselsilen alınarak davacıya verilmesine, geriye kalan kısmın davacı üzerinde bırakılmasına,
7)Davalı taraflarca ayrı ayrı yapılan yargılama giderlerinin kabul redde göre hesaplanan 71,12-TL' sinin davacıdan alınarak davalı ING BANK A.Ş' ye ve 47,00-TL' sinin ise davalı .... Şti.'ye verilmesine, geriye kalan kısmın davalılar üzerinde bırakılmasına,” bentlerinin yazılmasına, hükmün bu şekilde DÜZELTİLEREK ONANMASINA peşin alınan temyiz karar harcının istek halinde ilgililere iadesine, 01/03/2022 tarihinde oybirliği ile karar verildi.