Yargıtay 9. Hukuk Dairesi 2022/1681 Esas 2022/2752 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :İş Mahkemesi
DAVA TÜRÜ : ALACAK

Davacı vekili, davacının 01.08.2010-09.11.2012 tarihleri arasında davalı ...’na bağlı Konak Kadın Doğum Hastanesinde alt işveren şirketlerde aşçıbaşı yardımcısı olarak çalıştığını, iş sözleşmesinin son alt işveren davalı HAK-AŞ Yemek Temizlik Taşıma İnş. Tekstil Gıda ve Tic. Ltd. Şti. tarafından haklı neden olmaksızın feshedildiğini, alacaklarının ödenmediğini ileri sürerek kıdem ve ihbar tazminatları ile yol yardımı, ücret, yıllık izin, fazla çalışma ve genel tatil ücreti alacaklarının davalılardan tahsiline karar verilmesini talep etmiştir.
Davalı ... vekili, Bakanlığın taraf sıfatının bulunmadığını, yüklenici şirketlerle yapılan sözleşme ve idari şartnamelerde işçilere asgari ücret üzerinden ödeme yapılacağı ve fazla çalışma yapılmayacağı hususlarının kararlaştırıldığını, puantaj kayıtlardan da asgari ücret ödendiğinin anlaşıldığını, davacının alacak taleplerinden yüklenici şirketlerin sorumlu olduğunu belirterek davanın reddini savunmuştur.
Davalı şirket cevap dilekçesi sunmamıştır.
Mahkemece, davanın kısmen kabulüne karar verilmiş, Yargıtay (Kapatılan) 7. Hukuk Dairesinin 13.04.2015 tarihli ve 2015/3168 esas, 2015/6892 karar sayılı kararı ile, davacının ücreti, fazla çalışma alacağının hesaplanması, yıllık izin alacağı ve ikinci kez ıslah yapılamayacağı hususlarında hükmün bozulmasına karar verilmiştir.
Mahkemece davacının aldığı ücret ve fazla çalışma alacağına ilişkin hususlarda önceki hükümde direnilmesi üzerine, dosya Hukuk Genel Kuruluna gönderilmiş, Hukuk Genel Kurulunun 30.11.2021 tarih, 2021/(7)9-585 esas, 2021/1519 karar sayılı ilamı ile Mahkemece Özel Daire bozma kararından sonra dosya içerisine alınan emsal dosyalar ve karar örnekleri değerlendirilmek suretiyle direnme adı altında verilen kararın usul hukuku anlamında gerçek bir direnme kararı olmadığı, bozma konusu ile ilgili bozma kararı sonrası toplanan yeni delile dayalı olarak oluşturulan yeni hüküm niteliğinde olduğu, hâl böyle olunca, mahkemece verilen bu yeni hükmün temyizen incelenmesi görevinin Hukuk Genel Kuruluna değil, Özel Daireye ait olduğundan yeni hükme yönelik temyiz itirazlarının incelenmesi ve davacı ile davalı ... vekillerinin bozma kararının uyulan kısmı kapsamında verilen yeni hükme yönelik temyiz itirazlarının incelenmesi için dosya Dairemize gönderilmiştir.
Dava dosyası için Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:


Y A R G I T A Y K A R A R I

1-Dosyadaki yazılara, toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre, davacı ve davalı ...’nın aşağıdaki bentlerin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir.
2- Taraflar arasında, davacının fazla çalışma alacağının hesaplanmasına ilişkin uyuşmazlık bulunmaktadır.
Somut uyuşmazlıkta, davacı ...’na bağlı Konak Kadın Doğum Hastanesinde alt işveren şirketlerde aşçıbaşı yardımcısı olarak görev yaparken haftanın 6 günü 07.00-19.00 saatleri arasında çalıştığını iddia etmiş, davacı tanıkları da davacının bu iddiasını destekler nitelikte beyanda bulunmuşlardır. Mahkemece, davacı tanıklarının davalılar aleyhine aynı mahiyette davaları bulunması sebebiyle davalı tanık beyanlarına göre davacının haftanın 6 günü 07.00-15.30 saatleri arasında çalıştığı ve haftada 6 saat fazla çalışma yaptığı kabul edilerek yapılan hesaplama doğrultusunda hüküm kurulmuştur. Mahkemece yapılan değerlendirme hatalıdır.
Emsal nitelikteki Yargıtay (Kapatılan) 7. Hukuk Dairesi'nin 2015/4561 esas, 2015/6894 karar sayılı dosyasının davacısı bu dosyadaki davacı ile aynı yerde baş aşçı olarak görev yapmış olup, ilgili dosyadaki davacının haftanın 6 günü 07.00-19.00 saatleri arasında çalıştığı kabul edilmiştir. Davacının aşçı başı yardımcısı olduğu da göz önüne alındığında aynı yerde çalışan baş aşçıdan çalışma saatlerinin farklı olması düşünülemez. Yine emsal nitelikteki, Yargıtay (Kapatılan) 7. Hukuk Dairesi’nin 2015/8180 esas, 2015/6893 karar ve 2017/10629 esas, 2015/6896 karar sayılı dosyalarında da davacıyla aynı yerde çalışan işçilerin haftanın 6 günü 07.00 - 18.00 ve 07.00-19.00 saatleri arasında çalıştığı kabul edilmiştir. Çalışma düzenine ilişkin bu saptamalar, husumetli tanık beyanlarını doğrulamaktadır. Hal böyle olunca, somut dosya bakımından işyerindeki çalışma şeklinin husumetli tanık beyanı dışında başka delillerle desteklenmediği söylenemez. Bu durumda; davacının yaptığı işin niteliği de göz önüne alındığında davacı tanıklarının beyanlarına göre haftanın 6 günü 07.00-18.00 saatleri arasında çalıştığının kabulüyle yapılacak hesaplama doğrultusunda hüküm kurulması gerekir.
3- Taraflar arasındaki diğer bir uyuşmazlık da davacının önceki yıllardaki ücretine ilişkindir.
Yargıtay (Kapatılan) 7. Hukuk Dairesinin 13.04.2015 tarihli ve 2015/3168 esas, 2015/6892 karar sayılı kararı ile davacının son ücretinin net 2.000,00 TL olduğu kabulünün yerinde olduğu ancak önceki dönemlerdeki ücretinin tanık beyanlarına göre belirlenmesi gerektiği gerekçesiyle yerel mahkeme kararının bozulmasına karar verilmiştir. Yeniden yapılan incelemede, mahkemenin gerekçesinde de belirttiği üzere davacının önceki alt işveren ihbar olunan şirket döneminde Sosyal Güvenlik Kurumu kayıtlarına göre aylık brüt ücretinin 1.450,00 TL olduğu, bu tutarın ilgili dönem asgari ücretin ilk 6 ayı için %82 ve son 6 ayı için %73 fazlası tutarında olduğu dikkate alındığında, mahkeme kararının ücret konusundaki direnme kararının yerinde olduğu anlaşılmıştır.
SONUÇ: Temyiz olunan kararın, yukarıda yazılı sebeple BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde davacı tarafa iadesine, 02.03.2022 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.