Yargıtay 9. Hukuk Dairesi 2022/1680 Esas 2022/2751 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :İş Mahkemesi
DAVA TÜRÜ : ALACAK

Davacı vekili, davacının 6772 sayılı Devlet ve Ona Bağlı Müesseselerde Çalışan İşçilere İlave Tediye Yapılması ve 6452 sayılı Kanunla 6212 sayılı Kanunun 2 nci Maddesinin Kaldırılması Hakkında Kanun'dan kaynaklanan ilave tediye alacağını talep etmiştir.
Davalı davaya cevap vermemiştir.
Mahkemece, davanın kabulüne karar verilmiş, Yargıtay (Kapatılan) 22. Hukuk Dairesinin 21.01.2016 tarihli ve 2014/28117 esas, 2016/1280 sayılı kararı ile, “…Sosyal Yardımlaşma ve Dayanışma Vakıflarının özel hukuk tüzel kişisi olduğu, kuruluş amacı ve mali yapısı itibariyle kamu kurumlarından farklı nitelikte olduğu ve bu bağlamda 6772 sayılı Kanun'un 1. maddesi kapsamına girmeyeceği açıktır. Şu halde, mahkemece, davalı vakfın ilave tediye alacağından sorumlu olmaması nedeniyle davanın reddine karar verilmesi gerekirken hatalı değerlendirme ile davanın kabulü yönünde hüküm tesisi bozmayı gerektirmiştir…” gerekçesi ile oy çokluğu ile karar bozulmuştur.
Mahkemece önceki hükümde direnilmesi üzerine, dosya Hukuk Genel Kuruluna gönderilmiş, Hukuk Genel Kurulunun 25.11.2021 tarih, 2016/(22)9-2292 esas, 2021/1494 karar sayılı ilamı ile Mahkemece verilen direnme kararının usul ve yasaya uygun olduğuna karar verilerek, davalının işin esasına ilişkin diğer temyiz itirazlarının incelenmesi için dosya Dairemize gönderilmiştir.
Dava dosyası için Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:

Y A R G I T A Y K A R A R I

1- Dosyadaki yazılara, kararın dayandığı delillerle kanuni gerektirici sebeplere ve özellikle; her ne kadar Dairemizin uygulaması, Sosyal Yardımlaşma ve Dayanışma Vakfının özel hukuk tüzel kişiliğini haiz, ayrı ve bağımsız bir işveren olduğu ve kamu tüzel kişiliği de bulunmadığı göz önüne alınarak ilave tediye alacağından sorumlu tutulamayacağı yönünde ise de, Hukuk Genel Kurulunun 25.11.2021 tarih, 2016/(22)9-2292 esas, 2021/1494 karar sayılı oy çokluğu ile alınan yerel mahkemece verilen direnme kararının usul ve yasaya uygun olduğu kararı gereğince davalının temyiz itirazları yerinde değildir.
2- Harç konusu kamu düzenine ilişkin olup, yargı mercilerince res'en dikkate alınır ve yargı harcından muafiyet 492 sayılı Harçlar Kanunu ile kurum veya kuruluşlarla ilgili yasal mevzuata göre belirlenir.
Somut olayda, davalı vakıf harçtan muaf olmamasına rağmen mahkemece harçtan muaf tutulmasına karar verilmiştir.
Bu hususlar kamu düzeninden olmakla temyiz edenin sıfatına bağlı olmaksızın hatalı olup bozma nedeni ise de; belirtilen yanlışlıkların giderilmesi yeniden yargılama yapılmasını gerektirmediğinden, 6100 sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanunu'nun geçici 3. maddesi uyarınca uygulanmasına devam olunan mülga 1086 sayılı Hukuk Usulü Muhakemeleri Kanunu'nun 438/7. maddesi uyarınca hükmün aşağıda belirtilen şekilde düzeltilerek onanmasına karar verilmiştir.
SONUÇ: Temyiz konusu kararın hüküm kısmının 4. paragrafında yer alan “Davalı harçtan muaf olduğundan harç alınmasına yer olmadığına” cümlesinin hükümden çıkarılarak hükmün bu şekli ile DÜZELTİLEREK ONANMASINA, peşin alınan temyiz karar harcının istek halinde ilgilisine iadesine, 02.03.2022 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.