MAHKEMESİ :İş Mahkemesi
DAVA TÜRÜ : ALACAK

Taraflar arasında görülen dava sonucunda verilen kararın, temyizen incelenmesi davacı vekili tarafından istenilmekle, temyiz talebinin süresinde olduğu anlaşıldı. Dava dosyası için Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:

Y A R G I T A Y K A R A R I

Davacı İsteminin Özeti:
Davacı vekili, müvekkilinin davalı şirkette 01.08.2005-15.09.2013 tarihleri arasında kesintisiz olarak çalıştığını ve ekip lideri olduğunu, çalışma süresi boyunca fazla mesai yapmasına rağmen bu fazla çalışmalarının bordroya yansıtılmayıp ücretinin de ödenmediğini belirterek fazla çalışma ücretinin davalıdan tahsiline karar verilmesini talep etmiştir.
Davalı Cevabının Özeti:
Davalı vekili, davanın reddine karar verilmesini istemiştir.
Mahkeme Kararının Özeti:
Mahkemece, bozma ilamına uyularak yapılan yargılama sonunda, davanın reddine karar verilmiştir.
Temyiz:
Karar süresi içinde davacı vekilince temyiz edilmiştir.
Gerekçe:
1-Dosyadaki yazılara toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre, davacının aşağıdaki bendin kapsamı dışındaki temyiz itirazlarının reddine karar vermek gerekmiştir.
2-Kapatılan 22. Hukuk Dairesinin 18.02.2019 tarihli bozma ilamında; “...yargılama esnasında dinlenen davacı tanıklarının davalı işverenle husumetli olduğundan yan deliller ile desteklenmedikçe beyanlarının hükme esas alınması mümkün olmadığından Mahkemece bu yönde varılan görüş isabetli ise de davalı tanıklarından ...’nun "Yılda 2 kez numune üretimi yapılır. Bunlardan ilki Mart veya Nisan ayında bir hafta, ikincisi ise Eylül ayı gibi bir haftalık dönemlerdir. Bu tarihlerde yoğun çalışma sebebiyle mesailerin uzadığı olabilir. Bu çalışmalar için fazla mesai ücreti ödenmez. Bunun dışında da fazla mesai yapması gereken bir durum yoktur" şeklinde Seray Öner’in ise "Yılda 2 kez birer hafta süren numune döneminde bu vardiyaları aşacak şekilde model hazırlıklarıyla ilgili çalışmaları gerekebilir. Bu takdirde haftada en fazla 4 saatlik bir fazla çalışma yaparlar." şeklinde beyanda bulundukları görülmüştür. Bu beyanlar incelendiğinde davalı tanıklarının numune dönemlerinde fazla çalışma olduğunu ifade etmeleri karşısında, davalı tanıkları yeniden dinlenilerek, davalı işyerinde fazla çalışma yapılan dönemin ve davacının fazla çalışma yaptığı tarih ile çalışma saatlerinin netleştirilmesi ve sonucuna göre bir karar verilmesi gerekmektedir. Mahkemece bu hususlar gözetilmeden karar verilmesi hatalı olup bozmayı gerektirmiştir....”denilmiştir. Ne var ki, davacı tanıklarından ...’in dinlenildiği tarihte davalı işverenle husumeti bulunmadığı görülmekle, davacı tanıklarının husumetli olduğu gerekçesiyle mahkemece davacı tanıklarına itibar edilmemesinin isabetli olduğu belirtilerek davalı tanıklarının yeniden dinlenilmesi suretiyle sonucuna göre fazla mesai alacağına yönelik karar verilmesi şeklinde ki bozma sebebinin maddi hataya dayalı olduğu anlaşılmıştır.
Yargıtay İçtihadı Birleştirme Büyük Genel Kurulunun 04/02/1959 tarihli ve 1957/13 esas, 1959/5 karar ile 09/05/1960 tarihli ve 1960/21 esas, 1960/9 karar sayılı kararlarında belirtildiği üzere, Yargıtay’ca maddi hata sonucu verilen bir karara mahkemece uyulmasına karar verilmesi halinde dahi usulü kazanılmış hak oluşmaz ve Yargıtay’ın hatalı bozma kararından dönülmesi mümkündür.
Anılan sebeple, yargılama esnasında dinlenen davacı tanıklarından ...’in dinlenildiği tarih itibari ile işverene karşı açtığı davası olmadığı gibi "Ekip lideri olan davacı sabah vardiyası 06:00-18:00 saatleri arasında idi. Haftada iki gün sabah vardiyası 16:00"da bitiyordu. Öğlen vardiyası ise ya 10:00"da ya da 12:00"de başlayıp gece 00:30"a kadar devam ediyordu. Gece vardiyası haftada iki gün sabah 10:00"da başlıyordu diğer günlerde öğlen 12:00"de başlayıp 00:30"a kadar devam ediyordu." şeklinde beyanda bulunduğu görülmüştür. Bu beyan ve davacının talepleri ile Kapatılan 22. Hukuk Dairesince temyiz incelemesi yapılan emsal nitelikli 2017/22517 esas sayılı dosya içeriği incelendiğinde davacının bir hafta dört gün 06.00-18.00 saatleri arası iki gün 06.00-16.00 saatleri arası, bir hafta iki gün 11.00-00.30 saatleri arası üç gün 12.00-00.30 saatleri arası çalıştığı ve yasal ara dinlenmeler sonrası haftalık ortalama 12 saat fazla çalışmasını ispatladığı anlaşılmış olup bu hususlar gözetilerek karar verilmesi için kararın bozulması gerekmiştir.
Sonuç:
Temyiz olunan kararın yukarıda yazılı sebepten BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine, 01.02.2021 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.