Yargıtay 9. Hukuk Dairesi 2022/1942 Esas 2022/2734 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :İş Mahkemesi
DAVA TÜRÜ : ALACAK

Taraflar arasında görülen dava sonucunda verilen kararın, temyizen incelenmesi davacı vekili ile davalı ... vekili tarafından istenilmekle, temyiz taleplerinin süresinde olduğu anlaşıldı. Dava dosyası için Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:

Y A R G I T A Y K A R A R I

Davacı İsteminin Özeti:
Davacı vekili dava dilekçesinde özetle; davacının 02/02/1995 tarihinde davalı ... bünyesinde ve belediyenin işleri yapan alt işverenler yanında çalışmaya başladığını, 03/05/2015 tarihinde emeklilik nedeniyle işten ayrıldığını, çalışma süresince alt işverenler değişse bile müvekkilinin çalışmasına kesintisiz olarak devam ettiğini, maaşına Toplu İş Sözleşmesi hükümleri gereğince zam yapılması gerekirken yapılmadığını ileri sürerek kıdem tazminatı, fazla çalışma ücreti, genel tatil ücreti, yemek yardımı ücreti, yıllık izin ücreti alacağı ve zam maaş farkı alacaklarını istemiştir.
Davalı Cevabının Özeti:
Davalı ... vekili cevap dilekçesinde özetle; belediyenin ihale makamı olduğu için hizmet alım işini yüklendiği şirketlerin çalıştırdığı işçilerle ilgili ücret ve tazminatı haklarından sorumlu olamayacağını, davacının alacaklarının zamanaşımına uğradığını savunarak, davanın husumet yokluğundan reddini istemiştir.
Davalı ... Grup İnşaat Nakliye Temizlik Gıda Paz. San. Tic. Ltd. Şti. vekili, davacının kendi şirketlerinde 2-3 ay çalıştığını, daha önce çalışan işçilerin büyük bölümünün kendi şirketlerinde çalışmadığından burada işyeri devri olmadığını, önceki ihale alan şirketlerin sorumlu olduğunu savunmuş ve zamanaşımı itirazında da bulunarak davanın reddini istemiştir.
Mahkeme Kararının Özeti:
Mahkemece davanın kabulü hakkında verilen karar davalı vekillerinin temyizi üzerine Yargıtay 9. Hukuk Dairesinin 2017/16484 esas ve 2020/10754 karar sayılı 06.10.2020 tarihli kararı ile “…Somut uyuşmazlıkta; davalıya ait işyerinde 02/02/1995-03/05/2015 tarihleri arasında 20 yıl 3 ay 1 gün çalışması bulunan davacının işe başladığı 02/02/1995 tarihinden iş sözleşmesinin son bulduğu 03/05/2015 yılına kadar geçen çalışma süresi boyunca sadece 23 gün yıllık izin kullanmış olması hayatın olağan akışına aykırı olduğundan, hakimin 6100 sayılı HMK’nın 31. maddesinde düzenlenen davayı aydınlatma ödevi çerçevesinde; Mahkemece, davacı asilin çalışma süresi boyunca ücretli izin kullanıp kullanmadığı, kullanmış ise kaç gün yıllık ücretli izin kullandığı konusunda beyanı alınmalı bundan sonra sonucuna ve tüm dosya kapsamına göre bir karar verilmelidir.” gerekçesiyle bozulmuş, mahkemece bozma ilamına uyularak yapılan yargılama sonucunda toplanan deliller ve bilirkişi raporuna dayanılarak, yazılı gerekçeyle davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Temyiz Başvurusu:
Kararı, davacı ve davalı ... vekili temyiz etmiştir.
Gerekçe:
1-Dosyadaki yazılara, toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre, davalı ...'nın tüm, davacının aşağıdaki bentlerin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir.
2-Yıllık izin ücretinden hakkaniyet indirimi yapılıp yapılmayacağı noktasında uyuşmazlık bulunmaktadır.
4857 sayılı İş Kanununun 59'uncu maddesinde, iş sözleşmesinin herhangi bir nedenle sona ermesi halinde, işçiye kullandırılmayan yıllık izin sürelerine ait ücretlerin son ücret üzerinden ödeneceği hükme bağlanmıştır. Yıllık izin hakkının ücrete dönüşmesi için iş sözleşmesinin feshi şarttır. Bu noktada, sözleşmenin sona erme şeklinin ve haklı nedene dayanıp dayanmadığının önemi bulunmamaktadır.
Akdin feshi halinde kullanılmayan yıllık izin sürelerine ait ücret, işçinin kendisine veya hak sahiplerine ödenir. Böylece, iş sözleşmesinin feshinde kullanılmayan yıllık ücretli izin hakkı izin alacağına dönüşür. Bu nedenle zamanaşımı da iş sözleşmesinin feshinden itibaren işlemeye başlar.
Somut olayda davacı dava dilekçesinde davalı işyerinde çalıştığı süre içinde yıllık izinlerinin kullandırılmadığını iddia ederek, yıllık izin ücreti alacağı talep etmiştir. Davalı ise davanın reddi gerektiğini savunmuştur. Mahkemece bozma doğrultusunda 6100 sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanunu'nun 31. maddesinde düzenlenen davayı aydınlatma ödevi çerçevesinde; davacı asilin çalışma süresi boyunca ücretli izin kullanıp kullanmadığına ilişkin beyanı alınmış olup davacı 23 gün dışında yıllık izin kullanmadığını beyan etmiş bu doğrultuda davacının kullandığı 23 gün izin düşülerek bakiye izin ücreti bilirkişi raporunda hesaplanan miktardan %30 oranında hakkaniyet indirimi uygulanmak suretiyle hüküm altına alınmıştır.
Mahkemece iş akdinin feshi üzerine ödenmesi gereken izin ücretinden Mahkemenin karar gerekçesinde de kabul ettiği üzere yanılgılı değerlendirme ile takdiri indirim yapılması hatalı olup açıklanan husus bozma sebebi ise de, hatanın giderilmesi yeniden yargılama yapılmasını gerektirmediğinden, 6100 sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanunu'nun geçici 3. maddesi uyarınca halen yürürlükte olan mülga 1086 sayılı Hukuk Usulü Muhakemeleri Kanunu'nun 438/7. maddesi uyarınca hükmün aşağıdaki şekilde düzeltilerek onanması uygun bulunmuştur.
Sonuç:
Hüküm fıkrasının 1 numaralı bendinin c fıkrası yer alan “%30 hakkaniyet indirimi ile birlikte 11.484,35 TL yıllık izin ücretinin dava tarihinden itibaren yasal faizi ile birlikte, davalılardan müştereken ve müteselsilen alınarak davacıya verilmesine, fazlaya ilişkin talebin reddine,” sözcüklerin çıkarılarak yerine “16.406,22 TL net yıllık izin ücretinin dava tarihinden itibaren yasal faizi ile birlikte, davalılardan müştereken ve müteselsilen alınarak davacıya verilmesine” rakam ve sözcüklerinin yazılmasına ve hükmün bu şekilde DÜZELTİLEREK ONANMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde davacıya iadesine, aşağıda yazılı temyiz giderinin temyiz eden davalı ...'na yükletilmesine, 02.03.2022 tarihinde oybirliği ile karar verildi.