Taksirle Yaralama - Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2019/6412 Esas 2020/3779 Karar Sayılı İlamı

Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Taksirle Yaralama
Hüküm : TCK"nın 89/1, 89/2-b, 62/1, 52/1. maddeleri uyarınca mahkumiyet

Taksirle yaralama suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hüküm, sanık müdafii tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Sanığın yokluğunda verilen hükmün sanığa usulüne uygun şekilde tebliğinin sağlanmadığı anlaşılmakla; sanık müdafinin temyizi süresinde kabul edilerek yapılan incelemede;
Dosya içeriğine göre; sürücü belgesiz sanığın idaresindeki araçla Avcılar terminaline ait otopark içerisinde direksiyon hakimiyetini kaybederek aracının sağ ön çamurluk kısmıyla otopark içerisinde bulunan yayaya çarpması şeklinde meydana gelen ve sanığın asli kusurlu olarak bir kişinin hayati tehlike geçirecek ve ikinci dereceden kemik kırığı olacak şekilde yaralanmasına sebebiyet verdiği olayda;
Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 23/01/2018 tarih, 2017/463 Esas, 2018/20 Karar sayılı ve 23/01/2018 tarih, 2015/962 Esas, 2018/16 Karar sayılı ilamlarında vurgulandığı üzere, sanık hakkında hükmolunan adli para cezasının ödenmemesi halinin infaz aşamasında değerlendirilmesi gerektiği dikkate alındığında, 5237 sayılı TCK"nın 52/4. maddesine yönelik uygulama bozma nedeni yapılmamıştır.
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre, sanık müdafinin eksik inceleme ile karar verildiğine, ceza miktarına, CMK’nın 231. maddesinin ve lehe hükümlerin uygulanmadığına, bilirkişi raporunun oluşa uygun olmadığına ve sair nedenlere ilişkin temyiz itirazlarının reddiyle, hükmün isteme uygun olarak ONANMASINA; 22/06/2020 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.