Yargıtay 9. Hukuk Dairesi 2022/135 Esas 2022/2818 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :İş Mahkemesi
DAVA TÜRÜ : ALACAK

Taraflar arasında görülen dava sonucunda verilen kararın, temyizen incelenmesi taraf vekillerince istenilmekle, temyiz taleplerinin süresinde olduğu anlaşıldı. Dava dosyası için Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:

Y A R G I T A Y K A R A R I

Davacı İsteminin Özeti:
Davacı, davalı banka nezdinde 01.04.2009-30.06.2014 tarihleri arasında bilgi teknolojiler uzmanı olarak çalıştığını, haftalık normal mesaisinin dışında Cumartesi ve Pazar günleri ile bayram tatillerinde de çalışmasına karşın fazla mesai ve genel tatil ücretinin ödenmediğini bu nedenle iş akdini 30.06.2014 tarihinde haklı sebebe dayalı olarak feshettiğini ileri sürerek, kıdem tazminatı ile fazla çalışma ücreti, ulusal bayram ve genel tatil ücreti, hafta tatili ücreti ve yıllık izin ücreti alacaklarına hükmedilmesini istemiştir.
Davalı Cevabının Özeti:
Davalı vekili, zamanaşımı def’inde bulunarak, davacının 30.06.2014 tarihinde haklı neden olmaksızın istifa suretiyle iş akdini feshettiğini, bankanın günlük çalışma saatlerinin 09:00-12:30, 12:30-18:00 arası günlük 8 saat olduğunu, hafta sonu çalışma olmadığını, davacıya fazla çalışma yapması yönünde verilmiş bir talimat olmadığını, aylık ücretin fazla mesaiyi kapsadığını beyanla, davanın reddi gerektiğini savunmuştur.
Mahkeme Kararının Özeti:
Mahkemece, toplanan delillere ve bilirkişi raporuna göre, davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Kararın davalı vekili tarafından temyizi üzerine, Dairemizin 22.09.2020 tarih, 2016/23376 Esas, 2020/8648 Karar sayılı ilamı ile diğer itiraz nedenlerinin reddine karar verilerek; “Dosyaya davacının işyerine giriş çıkış saatlerine ilişkin bilgilerinin yer aldığı CD sunulmuş olmakla, söz konusu kayıtlar ile turnike kaydı olmayan dönem bakımından tanık anlatımlarına dayalı olarak değerlendirme yapılan bilirkişi raporu esas alınmak suretiyle davacının fazla çalışma ücret alacağı talebinin kabulüne karar verilmiştir. Davacı işyerinde tanıkla ispat edilen çalışma döneminde haftanın 3 günü 09:00-18:00 saatleri arasında, haftanın 2 günü ise 09:00-21:30 saatleri fiili mesai yapmıştır. Mahkemece hükme dayanak alınan bilirkişi raporunda 09:00-21:30 saatleri arası çalışılan günler bakımından 1,5 saat ara dinlenme süresi gözetilerek hesaplama yapıldığı halde, 09:00-18:00 saatleri arası çalışılan haftanın 3 günü için 4857 sayılı İş Kanununun 68.maddesi gereği 1 saat ara dinlenme süresi düşülmeksizin günlük çalışma süresi belirlenilerek sonuca gidilmesi isabetli bulunmamaktadır. Böyle olunca, tanıklarla ispatlanan dönem için haftalık 3 saat ara dinlenme süresi düşülerek fazla mesai süresi belirlenmeli ve hüküm buna göre yeniden kurulmalıdır.” gerekçesiyle bozma kararı verilmiştir.
Mahkemece bozma ilamına uyulmak suretiyle yapılan yargılama sonucunda bilirkişiden alınan ek rapor doğrultusunda davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Temyiz:
Karar süresi içinde taraf vekillerince temyiz edilmiştir.
Gerekçe:
1-Dosyadaki yazılara, kararın bozmaya uygun olmasına, delillerin takdirinde bir isabetsizlik bulunmamasına ve bozma ile kesinleşen ve karşı taraf yararına kazanılmış hak durumunu oluşturan yönlerin yeniden incelenmesine hukukça ve yasaca imkan bulunmamasına göre, davalının tüm, davacının aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan diğer temyiz itirazları yerinde değildir.
2-Taraflar arasında çözümlenmesi gereken uyuşmazlık, fazla çalışma ücreti alacağına indirim yapılmasının gerekip gerekmediği konusundadır.
İşçinin fazla çalışma alacaklarından indirim yapılması konusunda yasal bir düzenleme bulunmamaktadır. Fazla çalışmaların uzun bir süre için hesaplanması ve miktarın yüksek çıkması halinde Yargıtay’ca son yıllarda indirim yapılması gerektiği istikrarlı uygulama halini almıştır. Bu indirim, dosyadaki delillerin durumu ve niteliğine göre yapılması gerekli uygun bir indirimdir. Ancak fazla çalışmanın tanık anlatımları yerine yazılı belgelere ve işveren kayıtlarına dayanması durumunda böyle bir indirime gidilmemektedir. Yapılacak indirim, işçinin çalışma şekline, işin düzenlenmesine ve hesaplanan fazla çalışma ücreti miktarına göre takdir edilmelidir.
Mahkemece, Yargıtay bozma ilamına uyulmasına karar verilerek, ara dinlenme süreleri gözetilmek suretiyle işyerine giriş çıkışlarda turnike kaydı bulunan ve bulunmayan dönemler bakımından ayrı ayrı hesaplama yapılan 13.02.2021 tarihli ek bilirkişi raporuna dayanılarak fazla mesai ücret alacaklarının hüküm altına alındığı belirtilmişse de, işyeri turnike kayıtları ile ispatlanan dönem yönünden fazla çalışma alacaklarına %30 oranında hakkaniyet indirimi uygulanması isabetli olmayıp, bozmayı gerektirmiştir.
Sonuç:
Temyiz olunan kararın yukarıda yazılı sebeplerden BOZULMASINA, peşin alınan temyiz karar harcının istek halinde ilgililere iadesine, 03.03.2022 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.