Dolandırıcılık - Yargıtay 15. Ceza Dairesi 2018/4438 Esas 2020/1556 Karar Sayılı İlamı

15. Ceza Dairesi
Esas No: 2018/4438
Karar No: 2020/1556
Karar Tarihi: 06.02.2020

Dolandırıcılık - Yargıtay 15. Ceza Dairesi 2018/4438 Esas 2020/1556 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Sanık, dolandırıcılık suçundan mahkum edilmiştir. Sanık, kendisini arayarak satmak istedikleri arazi için uygun fiyat sunduğunu ve satın alıp almamaları konusunda katılanları Kemalpaşa'ya çağırdığını söylemiştir. Katılanlar gittiğinde sanık yanında engelli bir kişiyle araziyi göstermiş ve satın alacaklarını vaat etmiştir. Katılanlar yanlarında getirdikleri bilezikleri sanığa vermişlerdir. Sanık sebebi bilinmeyen bir nedenden ötürü yanlarından ayrılmıştır ve bir daha dönmediği iddia edilmiştir. Uzlaşmaya rağmen sanığın suç işlediği kesindir. Karar bozulmuştur ve sanık hakkında verilen uzun süreli hapis cezasının infazının altsoy dışındaki kişiler bakımından tamamlanıncaya kadar uygulanması gerektiği belirtilmiştir. Ayrıca, Türk Ceza Kanunu'nun 53. maddesi uyarınca hüküm fıkrasındaki bazı ifadelerin değiştirilmesi gerektiği ifade edilmiştir. Kanun maddeleri TCK'nın 157/1, 62, 52/2-4, 53, 51 maddeleridir.

15. Ceza Dairesi 2018/4438 E. , 2020/1556 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Dolandırıcılık
HÜKÜM : TCK"nin 157/1, 62, 52/2-4, 53, 51. maddeleri gereğince mahkumiyet

Dolandırıcılık suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hüküm, sanık tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Sanığın, katılan ..."i arayarak kendisini ... olarak tanıttığı, katılanın eşi ..."nın kendilerine daha önceden yardım etmesi nedeniyle Kemalpaşa"da bir araziyi uygun fiyata satacaklarını belirtip katılanları Kemalpaşa"ya çağırdığı, katılanların da Kemalpaşa ilçesine giderek sanık ile buluştukları, sanığın yanında engelli bir kişinin daha bulunduğu, sanığın, buluştukları yerin yakınındaki araziyi katılanlara gösterdiği ve uygun fiyata vereceklerini vaadettiği ve katılanların yanlarında getirdikleri 3 adet bileziği aldığı, katılanlara da annesinin hediye gönderdiğini söyleyerek bir kaç parça sahte altın verdiği, daha sonra yanında bulunan engelli şahsı eve bırakmak için katılanların yanından ayrıldığı ve bir daha dönmediğinin iddia edildiği somut olayda, dosya kapsamında toplanan delillere göre taraflar arasında uzlaştırma yönünde verilen bozma sonucu uzlaştırma sağlanamadığı ve sanığın üzerine atılı suçu işlediğinin sabit olduğuna ilişkin mahkemenin kabulünde bir isabetsizlik görülmemiştir.
Bozmaya uyularak yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre; sanığın sair temyiz itirazlarının reddine, ancak;
Sanık hakkında verilen ve ertelenen uzun süreli hapis cezasının kanuni sonucu olarak TCK"nun 53/1. maddesinin (c) bendinde yer alan hak yoksunluğunun altsoy dışında kalan kişiler bakımından infaz tamamlanıncaya kadar uygulanmasına, altsoyu bakımından ise uygulanmasına yer olmadığına karar verilmesi gerektiğinin gözetilmemesi,
Kanuna aykırı olup, sanığın temyiz nedenleri bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan, hükmün açıklanan nedenlerle BOZULMASINA, ancak bu aykırılığın aynı kanunun 322. maddesi gereğince düzeltilmesi mümkün bulunduğundan; TCK’nın 53. maddesinin uygulanması ile ilgili bölümün hüküm fıkrasından çıkarılarak yerine “Sanık hakkında 5237 sayılı TCK’nın 53. maddesinin 1 ve 2. fıkraları ile 3. fıkrasının birinci cümlesinin uygulanmasına” ibaresinin yazılması, suretiyle, hükmün DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 06/02/2020 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.