Yargıtay 8. Ceza Dairesi 2017/17620 Esas 2019/11502 Karar Sayılı İlamı

Nitelikli mala zarar verme suçundan sanık ... hakkında 16.12.2010 tarihli hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına ilişkin karar kaldırılarak hükmün açıklanmasına ve 5237 sayılı TCK.nın 152/1-a-son madde ve fıkrası uyarınca mahkumiyetine dair; ANTALYA 10. Asliye Ceza Mahkemesinin 08.04.2014 gün ve 2013/815 esas, 2014/242 karar sayılı hükmünün süresi içinde Yargıtay"ca incelenmesi sanık müdafii tarafından istenilmiş olduğundan dava evrakı Cumhuriyet Başsavcılığından tebliğname ile daireye gönderilmekle incelendi:

Gereği görüşülüp düşünüldü:
16.12.2010 tarihli hükmün açıklanmasının geri bırakılması kararının verilmesinden önceki aşamada suçtan zarar gören İçişleri Bakanlığına davanın ihbar olunmaması ve anılan kararın adı geçen kuruma tebliğ edilmemesi karşısında, hükmün açıklanmasının geri bırakılması kararının usulünce kesinleştiğinin ve beş yıllık denetim süresinin başlaması ile 5271 sayılı CMK"nın 231/8. maddesi uyarınca dava zamanaşımının durduğunun kabul olunamayacağı, bu durumda zamanaşımını kesen en son işlemin, sanığın 14.07.2010 tarihli savunması olup, sanık hakkındaki hükmün açıklanmasının geri bırakılması kararı usulünce kesinleşmediğinden, denetim süresi içinde kasten yeni bir suç işlendiği gerekçesiyle hükmün açıklanmasına dair 08.04.2014 tarihli kararın hukuki değerden yoksun bulunduğu ve 28.06.2014 tarih ve 29044 sayılı Resmi Gazete"de yayımlanarak yürürlüğe giren 6545 sayılı Kanun"un 65. maddesiyle 5237 sayılı TCK.nın 152/1-a maddesinde yapılan değişikliğe göre, öngörülecek ceza miktarının üst sınırının altı yıldan dört yıla indirildiği anlaşılmakla;
Sanığa yüklenen suçun yasa maddesinde öngörülen cezanın türü ve üst sınırı itibariyle tabi olduğu 5237 sayılı TCK.nın 66/1-e maddesinde belirlenen 8 yıllık olağan dava zamanaşımı süresinin, zamanaşımını kesen son işlem olan sanığın savunmasının alındığı 14.07.2010 tarihinden inceleme tarihine kadar gerçekleştiği anlaşılmakla,
Yasaya aykırı sanık müdafiinin temyiz itirazları bu nedenle yerinde görülmekle sair yönleri incelenmeyen hükmün 5320 sayılı Yasanın 8/1. maddesi gereğince uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK.nın 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, ancak; yeniden yargılama yapılmasını gerektirmeyen bu hususta anılan Yasanın 322. maddesinin verdiği yetkiye dayanılarak karar verilmesi mümkün olduğundan sanık hakkında açılan kamu davasının gerçekleşen dava zamanaşımı nedeniyle 5237 sayılı TCK.nın 66/1-e ve CMK.nın 223/8. maddeleri gözetilerek DÜŞÜRÜLMESİNE, 30.09.2019 gününde oybirliğiyle karar verildi.