Dolandırıcılık - Yargıtay 23. Ceza Dairesi 2015/2894 Esas 2015/4910 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Dolandırıcılık
HÜKÜM : Mahkumiyet

Dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Sanık ..."ın kendi adına kayıtlı bulunan ... numaralı hattan katılana "yeğenim ben iflas ettim ... yengende çocukla birlikte annesinin yanına gitti bende onu arayacağım acil bana yüz kontür gönder teyzeoğlun ..." şeklinde kısa mesaj gönderdiği, katılanın, sanığın telefonuna 100 kontör gönderdiği, 01.10.2008 tarihinde sanığın hastanede yattığını, hastane ücreti olan 500 YTL paraya ihtiyacı olduğu şeklinde yeniden mesaj gönderdiği, parayı ... İlçesi ... hesabına göndermesini istediği, sanığın yaptığı araştırmada mesaj gönderenin teyzesinin oğlu ... olmadığını, dolandırıldığını anladığı, katılanın sanığa istediği parayı göndermediği ve kolluğa ihbarda bulunduğu sanığın gönderilecek olan parayı almak için gittiği ... Postanesinde görevli posta memuruna kendisine katılandan havale gelip gelmediğini sorduğu esnada yakalandığı anlaşıldığından dolandırıcılık suçunun oluştuğuna yönelik kabulde bir isabetsizlik görülmemiştir.
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre; üst Cumhuriyet savcısının yerinde görülmeyen diğer temyiz itirazlarının reddine,
Ancak;
1-Sanığın, bir suç işleme kararının icrası kapsamında değişik zamanlarda katılana karşı aynı suçu birden fazla işlemesi nedeniyle TCK"nın 43/1. maddesi uyarınca zincirleme suç hükümlerinin uygulanması gerektiğinin gözetilmemesi,
2- Sanığın cezalandırılmasına esas Kanun maddesinin TCK"nın 157/1. maddesi olduğu halde, asıl olan kısa kararda TCK"nın 57. maddesinin 1. fıkrasının, gerekçeli kararda ise sadece TCK"nın 57. maddesinin gösterilmesi,
3- Sanık hakkında 5237 sayılı Kanunun 157/1. maddesi gereğince hüküm kurulurken, hapis cezasının yanında ayrıca adli para cezasına da hükmedilmesi gerektiğinin gözetilmemesi,
Bozmayı gerektirmiş, üst Cumhuriyet savcısının temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan hükmün bu sebeplerden dolayı 5320 sayılı Kanun"un 8/1. maddesi gereğince uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK"nın 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, 08/10/2015 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.