Yargıtay 9. Hukuk Dairesi 2022/2042 Esas 2022/2872 Karar Sayılı İlamı

BÖLGE ADLİYE
MAHKEMESİ : ... 24. Hukuk Dairesi
DAVA TÜRÜ : ALACAK

İLK DERECE
MAHKEMESİ : ... Anadolu 14. İş Mahkemesi

Taraflar arasında görülen dava sonucunda verilen kararın, temyizen incelenmesi davacı vekili tarafından istenilmekle, temyiz talebinin süresinde olduğu anlaşıldı. Dava dosyası için Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:

Y A R G I T A Y K A R A R I

1-Dosya kapsamının birlikte değerlendirilmesiyle yapılan inceleme sonucunda, uyuşmazlığa uygulanması gereken hukuk kurallarına göre, davacı temyizi ile incelenen Bölge Adliye Mahkemesi kararının aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan yönleri usul ve kanuna uygun görülmüştür.
2- Taraflar arasındaki uyuşmazlık, Deniz İş Kanunu kapsamında gemiadamı olarak çalışan ve davalı kurumda çalıştığı süre içerisinde fazla çalışma ücretleri 854 sayılı Deniz İş Kanunu’nun 28/II maddesi gereğince %25 oranında artırılarak ödenen davacının fazla çalışmalarının 6098 sayılı Türk Borçlar Kanunu’nun yürürlüğe girmesinden sonra %50 zam oranı üzerinden hesaplanması gerekip gerekmediği noktasındadır. Dava, Dairemizin önceki tarihli kararı doğrultusunda karara bağlanmış olsa da; Yargıtay 22. Hukuk Dairesi'nin kapatılması üzerine şekillenen Yargıtay 9. Hukuk Dairesi'nin konuyu yeniden değerlendirmesi sonucu Eylül 2020 tarihinde aldığı ilke kararına göre, 854 sayılı Deniz İş Kanunu'nun 48. maddesinin gemi adamlarına mevcut kanunlar çerçevesinde daha elverişli haklar sağlayan hükümlerinin uygulanmasına devam olunacağı şeklinde bir anlam ifade ettiği, yasa koyucunun amacının ileride başka bir kanun ile daha elverişli bir hak sağlanması durumunda lehe olan kuralların uygulanmasına başlanacağı şeklinde anlaşılmasının mümkün olmadığı, özel kanun hükmünün daha sonra yürürlüğe giren bir genel kanun hükmüne önceden çekince koyduğu şeklinde bir varsayımın ise Kanun’un amacını aşan bir yorum olacağı, Özel Kanun niteliğinde olan Deniz İş Kanunu’nun 48. maddesinin, sonradan yürürlüğe giren Türk Borçlar Kanunu bakımından saklı hak tesis ettiğini kabulünün, her iki Kanun’un konuluş amaçlarına aykırı olduğu, sonraki genel kanunun özel kanun hükmünü değiştirmesi için, açık ve anlamlı kural içeren düzenlemeye ihtiyaç bulunduğu, Deniz İş Kanunu’nun 48. maddesinin başka kanunlarda ve açıkça gemi adamlarına dair yer alan düzenlemelerin lehe olan kısımlarının uygulanmasına imkan verdiği ve bu durumun madde metninde yer alan “gemi adamına daha elverişli hak ve menfaatler sağlayan” ibaresinden anlaşılabildiği, genel kanun niteliğindeki Türk Borçlar Kanunu'nda ise açıkça gemi adamına yönelik herhangi bir elverişli hak veya menfaat sağlanmadığı, hususları dikkate alındığında; Deniz İş Kanunu’na tabi işçilerin fazla çalışmalarının hesaplanmasında 6098 sayılı Borçlar Kanunu’nda düzenlenen zam oranının uygulanması mümkün değildir. Açıklanan sebeple; Deniz İş Kanunu’na tabi işçiler bakımından fazla çalışma ücreti alacağının % 50 zamlı hesaplanması talebinin reddinde bir isabetsizlik bulunmamaktadır. Ne var ki; Daire uygulaması gereği sözü edilen redden dolayı davalı yararına avukatlık ücretine ve yargılama giderine hükmedilmemelidir. (Dairemizin 23.03.2021 tarih 2021/2914 Esas ve 2021/6635 Karar sayılı kararı).
İlk Derece Mahkemesi tarafından davalı yararına avukatlık ücretine hükmedilmesi açıklanan sebeple isabetsiz olup Bölge Adliye Mahkemesince bu husus gözetilmeden karar verilmesi hatalı ise de; yanılgının giderilmesi yeniden yargılama yapılmasını gerektirmediğinden İlk Derece Mahkemesi kararının 6100 sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanunu'nun 370/2. maddesi uyarınca aşağıda belirtilen şekilde düzeltilerek onanması uygun bulunmuştur.
SONUÇ: Yukarıda yazılı sebepten İlk Derece Mahkemesi kararının hüküm fıkrasının davalı yararına hükmedilen avukatlık ücretine illişkin “3” numaralı bendinin hüküm yerinden tamamen çıkartılmasına; yerine,
“Davalı yararına avukatlık ücretine hükmedilmesine yer olmadığına,” sözcüklerinin hükmün “3” numaralı bendi olarak yazılmasına ve İlk Derece Mahkemesi hükmünün bu şekilde DÜZELTİLEREK ONANMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine, 07.03.2022 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.