Yargıtay 22. Hukuk Dairesi 2016/13837 Esas 2019/12082 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :İş Mahkemesi
DAVA TÜRÜ : ALACAK

Taraflar arasında görülen dava sonucunda verilen kararın, temyizen incelenmesi davalılar vekilleri tarafından istenilmekle, temyiz taleplerinin süresinde olduğu anlaşıldı. Dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:

Y A R G I T A Y K A R A R I

Davacı İsteminin Özeti:
Davacı vekili dava dilekçesinde özetle; davacının iş aktine emeklilik sebebi ile son verdiğini belirterek kıdem tazminatı, yıllık izin ücreti taleplerinde bulunmuştur.
Davalı Cevabının Özeti:
Davalılar husumet ve zaman aşımı itirazında bulunarak davanın reddini talep etmiştir.
Mahkeme Kararının Özeti:
Mahkemece, toplanan deliller ve bilirkişi raporuna dayanılarak, yazılı gerekçeyle davanın kabulüne karar verilmiştir.
Temyiz:
Kararı, davalılar vekilleri temyiz etmiştir.
Gerekçe:
1-Dosyadaki yazılara, toplanan delillere kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre davalı vekillerinin aşağıdaki ben kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir.
2- Davacının kıdem tazminatına esas giydirilmiş brüt ücretinin tespitinde...Sendikası ile iş veren sendikası olan Türkiye Sanayi İşverenleri Sendikası arasında imzalanan 25.Dönem Toplu İş Sözleşmesinin ücret, sosyal hak ve yardımlara ilişkin maddelerinin dikkale alındığı anlaşılmaktadır. Her ne kadar davacnın giydirilmiş ücretinin tespitinde bahsi geçen toplu iş sözleşmesi hükümleri dikkate alınmış ise de dosya kapsamından davacının sendikalı olup olmadığı ve söz konusu toplu iş sözleşmesinden yararlanma koşullarını taşıyıp taşımadığı anlaşılamamaktadır. O halde yapılması gereken davacının sendikalı olup olmadığının araştırılması ve söz konusu toplu iş sözleşmesi dosyaya celp edilerek davacının topu iş sözleşmesinin tarafları dikkate alındığında toplu iş sözleşmesinden faydalanma koşullarını taşıyıp taşımadığının araştırılmasıdır.
3-Taraflar arasında uyuşmazlık, işçinin kullandırılmayan izin sürelerine ait alacağı bulunup bulunmadığı noktasında toplanmaktadır.
4857 sayılı Kanun"un 59. maddesinde, iş sözleşmesinin herhangi bir nedenle sona ermesi halinde, işçiye kullandırılmayan yıllık izin sürelerine ait ücretlerin son ücret üzerinden ödeneceği hükme bağlanmıştır. Yıllık izin hakkının ücrete dönüşmesi için iş sözleşmesinin feshi şarttır. Bu noktada, sözleşmenin sona erme şeklinin ve haklı nedene dayanıp dayanmadığının önemi bulunmamaktadır.
Yıllık izinlerin kullandırıldığı noktasında ispat yükü işverene aittir. İşveren yıllık izinlerin kullandırıldığını imzalı izin defteri veya eşdeğer bir belge ile kanıtlamalıdır.
Somut uyuşmazlıkta, Mahkemece hükme esas alınan bilirikişi raporuna göre, davacının hizmet süresine göre 242 günlük izin hakkı bulunduğu, 14 gün izin kullandırıldığının davalı tarafça delillendirildiği ancak bakiye izinlerin kullandırıldığı ya da ücretinin ödediğinin ispat yükümlülüğü yasa gereği davalıda olduğu halde, davacının bilirkişi raporunda hesaplaması yapıldığı üzere hak etmiş olduğu ve kullandırıldığı delillendirilemeyen 228 günlük yıllık izin ücretine hak kazandığı kabul edilmiş olup mahkemece 8.914,80 TL yıllık izin ücreti alacağına hükmedilmiştir. Davalı vekili tarafından süresi içerisinde bilirkişi raporuna karşı itiraz edilerek ekinde davacının 2013 yılında 09.09.2013 – 08.10.2013 tarihleri arasında yılılk izinlerini kullanmak istediğine ilişkin tarafların imzasını taşıyan bir adet izin istek formunun dosya içerisine sunulmuştur. Bu durumda davalı vekili tarafından cevap dilekçesinde iş yeri kayıtlarına dayanıldığı da dikkate alanırak itiraz mahiyetinde dosyaya sunulan izin istek formu dikkate alınarak yıllık izin ücreti talebi hakkında karar verilmesi gerekmektedir.
Mahkemece belirtilen hususlar gözetilmeden karar verilmesi hatalı olup bozmayı gerektirmiştir.
SONUÇ:Temyiz olunan kararın yukarıda yazılı sebeplerle BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgililere iadesine, 29/05/2019 gününde oybirliği ile karar verildi.