MAHKEMESİ : İstanbul Anadolu 6. İş Mahkemesi
TARİHİ : 30/05/2013
NUMARASI : 2012/87-2013/271

Hüküm süresi içinde davalı avukatı tarafından temyiz edilmiş olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:

Y A R G I T A Y K A R A R I

Davacı İsteminin Özeti:
Davacı vekili, davacının davalıya ait işyerinde 07.03.2011 tarihinde finans müdürü olarak çalışmaya başladığını, 13.01.2012 tarihinde iş sözleşmesinin gerekçe gösterilmeden haksız ve geçersiz olarak feshedildiğini ileri sürerek feshin geçersizliği ile işe iadesine ve buna bağlı tazminat ile boşta geçen süre ücretinin hüküm altına alınması isteğinde bulunmuştur.
Davalı Cevabının Özeti:
Davalı vekili, feshin işyeri gereklerinden ve ekonomik nedenlerden kaynaklandığını belirterek davanın reddine karar verilmesini talep etmiştir.
Mahkeme Kararının Özeti:
Mahkemece, davalının feshin geçerli nedene dayandığını ispatlayamadığı gerekçesiyle davanın kabulüne karar verilmiştir.
Temyiz:
Karar, davalı vekili tarafından temyiz edilmiştir.
Gerekçe:
4857 sayılı İş Kanunu’nun 18. maddesinde işletmenin, işyerinin veya işin gerekleri kavramına yer verildiği halde, işletmesel karar kavramından söz edilmemiştir. İşveren amaç ve içeriğini belirlemekte serbest olduğu kararları, yönetim hakkı kapsamında alabilir. Geniş anlamda, işletme, işyeri ile ilgili ve işin düzenlenmesi konusunda, bu kapsamda işçinin iş sözleşmesinin feshi dahil olmak üzere İşverenin aldığı her türlü kararlar, işletmesel karardır. İşletmenin, işyerinin ve işin gereklerinden kaynaklanan fesihte, yargısal denetim yapılabilmesi için mutlaka bir işletmesel karar gerekir. İş sözleşmesinin iş, işyeri veya işletme gereklerine dayalı olarak feshi, işletmesel kararın sonucu olarak gerçekleşmekte, fesih işlemi de işletmesel karar çerçevesinde değişen durumlara karşı işverene tepkisini oluşturmaktadır. Bu kararlar işletme ve işyeri içinden kaynaklanan sebeplerden dolayı alınabileceği gibi, işyeri dışından kaynaklanan sebeplerden dolayı da alınabilir.
Somut uyuşmazlıkta, her ne kadar mahkemece iş sözleşmesinin feshinin geçerli nedene dayandığının işveren tarafından ispatlanamadığı gerekçesiyle davanın kabulü yönünde hüküm kurulmuşsa da, dosyaya davalı işveren tarafından işyerindeki fesih tarihi ve sonrasına ait işçi hareketlerini gösteren kayıtların sunulduğu, söz konusu kayıtlardan fesih tarihinden sonra işe yeni işçilerin alındığı, ancak yeni işçilerin nitelikleri konusunda herhangi bir bilgi içermediği anlaşılmaktadır. Mahkemece işverenin yeni alınan işçilerin yaptıkları işlerde davacıyı değerlendirilme imkanı olup olmadığı araştırılmadan varılan bu sonuç işletme gerekleri ile fesihte izlenmesi gereken feshin son çare olması ilkesine uygun değildir. Öncelikle işyerine yeni alınan işçilerin niteliklerini gösteren kayıtlar getirtilmeli, daha sonra bu işçilerin nitelikleri ile davacı nitelikleri karşılaştırılmalı, yeni alınan işçilerin yaptıkları işlerin davacı tarafından yapılıp yapılamayacağı, gerekirse uzman bilirkişi marifeti ile işveren tarafından işletmesel karar sonucu yapılan feshin kaçınılmaz olup olmadığı açıklığa kavuşturulmalı ve sonucuna göre karar verilmelidir. Eksik inceleme ile karar verilmesi hatalı olup, hüküm bu sebeplerle bozmayı gerektirmiştir.
SONUÇ: Hükmün yukarıda açıklanan nedenle BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek olması halinde ilgiliye iadesine, 24.02.2014 tarihinde oybirliği ile karar verildi.