Hırsızlık - Yargıtay 2. Ceza Dairesi 2016/17610 Esas 2019/1224 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Hırsızlık
HÜKÜM : Mahkumiyet

Dosya incelenerek gereği düşünüldü;
Sanık hakkında mahkemenin 11.07.2013 tarih 2013/146 Esas - 2013/792 K. sayılı kararı ile yokluğunda hırsızlık suçundan mahkumiyet kararı verildiği, kararın Tebligat Kanunu"nun 35.maddesine göre sanığa tebliğinden sonra temyiz edilmeksizin 24.09.2013 tarihinde kesinleştirilmesi üzerine sanığın 04.06.2014 havale tarihli dilekçesiyle; yapılan tebligatın usulsüz olduğunu belirterek eski hale getirme ve temyiz isteminde bulunduğu ve bu durumda karar verme yetkisinin, 5271 sayılı CMK"nın 42/1. maddesi uyarınca Yargıtay"ın ilgili dairesine ait olmasına göre, mahkemenin 09.06.2014 tarihli, 2013/146 E. – 2013/792 K. sayılı ek kararının hukuken geçersiz olduğu, somut olayda, sanığın yokluğunda verilen kararın, sorgusu sırasında mahkemeye bildirdiği adresine gönderildiği, ancak “adresinde tanınmıyor olduğu” belirtilerek tebligat evrakının mahkemeye iade edildiği, bunun üzerine bu adrese Tebligat Kanunu’nun 35. maddesi uyarınca tebligat yapıldığı anlaşılmaktadır. Tebligat Kanunu’nun 35. maddesine göre tebliğin usulüne uygun olarak yapılabilmesi için daha önce aynı adrese kanunun gösterdiği usullere göre bir tebligat yapılmış olması gerekmektedir. Aksi halde 35. maddeye göre tebligat yapılması mümkün değildir. Yokluğunda verilen hükmün sanığın bildirdiği adrese tebliğ olunamaması üzerine mahkemece gerekçeli kararın Tebligat Kanunu"nun 21. maddesindeki usulün kullanılması yerine aynı Kanunu"nun 35. maddesine göre 05/09/2013 tarihinde tebliğ olunduğu, ancak 35. maddeye göre yapılan tebligatta yer alan adrese daha önce usulüne uygun şekilde yapılmış bir tebligat bulunmadığı cihetle anılan maddeye göre tebliğ yapılmasına kanunen imkan bulunmaması nedeniyle 7201 Sayılı Kanun"un 35. maddesine göre yapılan tebliğin usulsüz olduğu ve bu nedenle sanığın öğrenme üzerine yaptığı 04/06/2014 tarihli temyizinin süresinde olduğu belirlenerek yapılan incelemede;
Kısa karar ve gerekçeli kararın hüküm kısmında suç vasfına ilişkin kilitlenmek suretiyle muhafaza altına alınan eşya hakkında hırsızlık yerine sehven bina dahilinde hırsızlık olarak yazılması mahallinde düzeltilebilir maddi hata olarak kabul edilmiş, 5237 sayılı TCK"nın 53. maddesinin bazı bölümlerinin iptaline ilişkin Anayasa Mahkemesinin 24.11.2015 tarihinde yürürlüğe giren 08.10.2015 gün ve 2014/140 E., 2015/85 K. sayılı kararı da nazara alınarak bu maddede öngörülen hak yoksunluklarının uygulanmasının infaz aşamasında değerlendirilmesi mümkün görülmüştür.
Yapılan duruşmaya, toplanan delillere, gerekçeye, hakimin kanaat ve takdirine göre temyiz itirazları yerinde olmadığından reddiyle hükmün istem gibi ONANMASINA, 28.01.2019 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.