Hırsızlık - mala zarar verme - Yargıtay 2. Ceza Dairesi 2016/16654 Esas 2019/1222 Karar Sayılı İlamı

2. Ceza Dairesi
Esas No: 2016/16654
Karar No: 2019/1222
Karar Tarihi: 28.01.2019

Hırsızlık - mala zarar verme - Yargıtay 2. Ceza Dairesi 2016/16654 Esas 2019/1222 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Sanık hakkında mala zarar verme suçundan mahkumiyet hükmü ve adli para cezası verildiği, ancak temyiz isteminin adli para cezasının miktarına göre reddedildiği belirtiliyor. Hırsızlık suçundan da mahkumiyet hükmü verildiği, ancak Anayasa Mahkemesi'nin bazı bölümlerinin iptaline karar verdiği TCK'nın 53. maddesinin hak yoksunluklarına ilişkin hükümlerinin infaz aşamasında uygulanacağı belirtiliyor. Bu nedenle mahkemenin vermiş olduğu hüküm itiraz edilemeyecek şekilde onanmıştır. Çıkarılan kanunlar ise 5320 sayılı Ceza Muhakemesi Kanununun Yürürlük ve Uygulama Şekli Hakkında Kanun'un geçici 2. maddesi ve 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu'nun 53. maddesidir.

2. Ceza Dairesi 2016/16654 E. , 2019/1222 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Hırsızlık, mala zarar verme
HÜKÜM : Mahkumiyet

Dosya incelenerek gereği düşünüldü;
1- Sanık hakkında mala zarar verme suçundan kurulan mahkumiyet hükmüne yönelik temyiz istemlerinin incelemesinde;
Doğrudan hükmolunan adli para cezasının miktar ve türüne göre; 14.04.2011 tarihli Resmi Gazete"de yayımlanarak aynı gün yürürlüğe giren 31.03.2011 tarih ve 6217 sayılı Kanun"un 26. maddesi ile 5320 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu"nun Yürürlük ve Uygulama Şekli Hakkında Kanun"a eklenen geçici 2. maddesi gereğince doğrudan hükmolunan 3000 TL dahil adli para cezasına mahkumiyet hükmünün temyizi mümkün olmadığından sanık müdafiinin temyiz isteminin CMUK"nın 317. maddesi gereğince REDDİNE,
2- Sanık hakkında hırsızlık suçundan kurulan mahkumiyet hükmüne yönelik yapılan temyiz isteminin incelenmesinde;
5237 sayılı TCK"nın 53. maddesinin bazı bölümlerinin iptaline ilişkin Anayasa Mahkemesi"nin 24/11/2015 tarihinde yürürlüğe giren 08/10/2015 gün ve 2014/140 esas, 2015/85 sayılı kararı da nazara alınarak bu maddede öngörülen hak yoksunluklarının uygulanmasının infaz aşamasında gözetilmesi mümkün görülmüştür.
Yapılan duruşmaya, toplanan delillere, gerekçeye, hakimin kanaat ve takdirine göre temyiz itirazları yerinde olmadığından reddiyle hükmün istem gibi ONANMASINA, 28.01.2019 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.