Hırsızlık - mala zarar verme - Yargıtay 13. Ceza Dairesi 2019/3044 Esas 2019/12012 Karar Sayılı İlamı

13. Ceza Dairesi
Esas No: 2019/3044
Karar No: 2019/12012
Karar Tarihi: 09.09.2019

Hırsızlık - mala zarar verme - Yargıtay 13. Ceza Dairesi 2019/3044 Esas 2019/12012 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Mahkeme, hırsızlık ve mala zarar verme suçlarından bir kişinin yargılandığı davada verilen hükümlerin temyiz edildiğini belirtti. Hükümler incelenirken, Anayasa Mahkemesi'nin TCK'nın 53. maddesinin bazı bölümlerinin iptaline ilişkin kararı da dikkate alındı. Bu karara göre, TCK'nın öngördüğü hak yoksunluklarının uygulanması infaz aşamasında dikkate alınması gerektiği belirtildi. Mahkeme, sanığın mala zarar verme suçundan mahkumiyetine ilişkin temyiz talebini reddetti. Ancak, hırsızlık suçuna ilişkin hükümler incelenirken, sanığın eyleminin teşebbüs aşamasında kalıp kalmadığına ilişkin bir değerlendirmenin yapılmadığını ve bu nedenle hükmün bozulması gerektiğini belirtti. Kanunlar açısından, 6217 sayılı Kanun'un 26. maddesi ile 5320 sayılı Kanuna eklenen ek 2. madde uyarınca 3.000 TL'ye kadar olan adli para cezalarından oluşan mahkumiyet hükümlerinin kesin olduğu ve bu tür cezalar için temyiz hakkının bulunmadığı belirtildi. Ayrıca, 1412 sayılı CMUK'un 317. maddesi gereğince temyiz itirazlarının reddedileceği belirtildi.

13. Ceza Dairesi 2019/3044 E. , 2019/12012 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇLAR : Hırsızlık, mala zarar verme
HÜKÜMLER : Mahumiyet

Mahalli mahkemece verilen hükümler temyiz edilmekle dosya incelenerek, gereği düşünüldü:
TCK’nın 53. maddesinin bazı bölümlerinin iptaline ilişkin Anayasa Mahkemesi’nin 24/11/2015 tarihinde yürürlüğe giren 08/10/2015 gün ve 2014/140 esas, 2015/85 sayılı kararı da nazara alınarak bu maddede öngörülen hak yoksunluklarının uygulanmasının infaz aşamasında gözetilmesi mümkün görülmüştür.
I-Sanık hakkında mala zarar verme suçundan kurulan hükümlere yönelik temyiz isteminin incelenmesinde;
14/04/2011 tarihinde yayınlanarak yürürlüğe giren 6217 sayılı Kanun"un 26. maddesi ile 5320 sayılı Kanuna eklenen ek 2. madde uyarınca doğrudan verilen 3.000. TL"ye kadar olan adli para cezalarından ibaret mahkumiyet hükümleri kesin olup, sanık hakkında mala zarar verme suçundan dolayı tayin edilen adli para cezasına ilişkin hükmün, cezanın türü ve miktarı itibariyle temyizi mümkün bulunmadığından, 5320 sayılı Yasanın 8/1. maddesi aracılığı ile 1412 sayılı CMUK"un 317. maddesi gereğince sanık müdafiinin temyiz itirazlarının tebliğnameye uygun olarak REDDİNE,
II-Sanık hakkında hırsızlık suçundan kurulan hükme yönelik temyiz isteminin incelenmesinde;
Dosya ve duruşma tutanakları içeriğine, toplanıp karar yerinde incelenerek tartışılan hukuken geçerli ve elverişli kanıtlara, gerekçeye ve hâkimin takdirine göre; suçun sanık tarafından işlendiğini kabulde usul ve yasaya aykırılık bulunmadığı anlaşılmış, diğer temyiz itirazları yerinde görülmemiştir.
Ancak;
Tüm dosya kapsamına göre, iddianame anlatımı ve mahkemenin kabulüne göre de sanığın eylemi gerçekleştirdikten sonra durumun çevrede bulunan vatandaşlar tarafından fark edilerek sanığın, kovalamaca neticesinde elinde suça konu eşyalar ile yakalandığı olayda , hırsızlık suçunun teşebbüs aşamasında kalıp kalmadığı hususu değerlendirilmeden ve denetime olanak verecek biçimde karar yerinde tartışılmadan tamamlandığı kabul edilerek yazılı şekilde hüküm kurulması,
Bozmayı gerektirmiş, sanık müdafiinin temyiz itirazı bu bakımdan yerinde görülmüş olduğundan, hükmün açıklanan nedenle tebliğnameye uygun olarak BOZULMASINA, 09.09.2019 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.