Yargıtay 22. Hukuk Dairesi 2016/13566 Esas 2019/12063 Karar Sayılı İlamı

22. Hukuk Dairesi
Esas No: 2016/13566
Karar No: 2019/12063
Karar Tarihi: 29.05.2019

Yargıtay 22. Hukuk Dairesi 2016/13566 Esas 2019/12063 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Dava, alacak talebine ilişkindir. Dosya incelendikten sonra, davalının temyiz itirazlarından sadece biri kabul edilmemiştir. Mahkemece hüküm altına alınan yıllık izin ücreti ile fazla çalışma ücretine yürütülen faiz başlangıç tarihlerinin açıkça gösterilmemesi infazda tereddüte sebebiyet verir ve söz konusu alacakların dava edilen kısmına dava tarihinden itibaren, ıslahla arttırılan kısmına ise ıslah tarihinden itibaren faiz işletilmesi gerekmektedir. Ancak, bu yanlışlığın giderilmesi yeniden yargılama yapılmasını gerektirmediğinden, hüküm fıkrasının belirli kısımları çıkarılarak düzeltilmesi uygun görülmüştür. Buna göre, yıllık ücretli izin alacağının 100,00 TL kısmına dava tarihinden, bakiyesi 2.246,54 TL kısmına ise ıslah tarihinden itibaren yasal faizi ile birlikte ödenmesi gerekmekte, fazla mesai ücreti alacağı ise 200,00 TL kısmına dava tarihinden, bakiyesi 4.313,95 TL kısmına ise ıslah tarihinden itibaren bankalarca mevduata uygulanan en yüksek faizi ile birlikte tahsil edilerek davacıya verilmesi kararlaştırılmıştır. Hüküm, temyiz harcı peşin alındığı takdirde istek halinde ilgiliye iade edilecektir.
6100 sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanunu geçici 3. maddesi ve mülga 1086 sayılı Hukuk Usulü Muhakemeleri Kanunu 438/8. maddesi uyarınca hüküm düzeltilmiş ve onanmıştır.

22. Hukuk Dairesi 2016/13566 E. , 2019/12063 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :İş Mahkemesi
DAVA TÜRÜ : ALACAK

Taraflar arasında görülen dava sonucunda verilen kararın, temyizen incelenmesi davalı vekili tarafından istenilmekle, temyiz talebinin süresinde olduğu anlaşıldı. Dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:
Y A R G I T A Y K A R A R I

1-Dosyadaki yazılara, toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre, davalının aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir.
2-Mahkemece hüküm altına alınan yıllık izin ücreti ile fazla çalışma ücretine yürütülen faiz başlangıç tarihlerinin açıkça gösterilmemesi infazda tereddüte sebebiyet verir. Bu sebeple, söz konusu alacakların dava edilen kısmına dava tarihinden itibaren, ıslahla arttırılan kısmına ıslah tarihinden itibaren faiz işletilmesi gerekmekte ise de, bu yanlışlığın giderilmesi yeniden yargılama yapılmasını gerektirmediğinden, 6100 sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanunu"nun geçici 3. maddesi uyarınca uygulanmasına devam olunan mülga 1086 sayılı Hukuk Usulü Muhakemeleri Kanunu"nun 438/8. maddesi uyarınca hükmün aşağıda belirtilen şekilde düzeltilerek onanması uygun bulunmuştur.
Sonuç: Temyiz konusu kararın hüküm fıkrasının “Yıllık ücretli izin alacağı olarak brüt 2.346,54 TL"nin dava ve ıslah tarihinden itibaren yasal faizi ile birlikte, fazla mesai ücreti alacağı olarak brüt 4.513,95 TL"nin dava ve ıslah tarihinden itibaren bankalarca mevduata uygulanan en yüksek faizi ile birlikte, davalıdan tahsili ile davacıya verilmesine, yasal kesintilerin ödeme sırasında nazara alınmasına," rakam ve sözcüklerinin çıkarılmasına, yerine" yıllık ücretli izin alacağı olarak brüt 2.346,54 TL"nin 100,00 TL kısmına dava tarihi olan 01.10.2012 tarihinden, bakiyesi 2.246,54 TL kısmına ıslah tarihi olan 20.02.2015 tarihinden itibaren yasal faizi ile birlikte, fazla mesai ücreti alacağı olarak brüt 4.513,95 TL nın 200,00 TL kısmına dava tarihi olan 01.10.2012 tarihinden, bakiyesi 4.313,95 TL kısmına ıslah tarihi olan 20.02.2015 tarihinden itibaren bankalarca mevduata uygulanan en yüksek faizi ile birlikte, davalıdan tahsili ile davacıya verilmesine, yasal kesintilerin ödeme sırasında nazara alınmasına" rakam ve sözcüklerinin yazılmasına, hükmün bu şekliyle DÜZELTİLEREK ONANMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine, 29.05.2019 tarihinde oybirliği ile karar verildi.