Yağma - Yargıtay 6. Ceza Dairesi 2015/6085 Esas 2018/4390 Karar Sayılı İlamı

6. Ceza Dairesi
Esas No: 2015/6085
Karar No: 2018/4390
Karar Tarihi: 05.06.2018

Yağma - Yargıtay 6. Ceza Dairesi 2015/6085 Esas 2018/4390 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Sanık, yağma suçundan mahkum edilmiştir. Ancak, Anayasa Mahkemesi'nin bir kararı uyarınca suçun işyerinde işlenmiş olması nedeniyle, sanık hakkında uygulanması gereken kanun maddesi yanlış seçilmiştir. Ayrıca, zorunlu savunman ücretinin sanıktan alınması kararı da yanlıştır. Bu nedenlerle, mahkeme kararı bozulmuş ve savunman ücretine ilişkin bölüm çıkarılarak, hüküm düzeltilerek onanmıştır.
Kanun Maddeleri:
- TCK'nın 53. maddesi
- TCK'nın 149/1. maddesinin (d) bendi
- TCK'nın 148/1. maddesi
- 5271 sayılı CMK'nın 150, 234, ve 239. maddeleri
- 5320 sayılı Yasa'nın 13. maddesi
- Ceza Muhakemesi Kanunu Gereğince Müdafi ve Vekillerin Görevlendirilmeleri ile Yapılacak Ödemelerin Usul ve Esaslarına İlişkin Yönetmeliğin 8. maddesi

6. Ceza Dairesi 2015/6085 E. , 2018/4390 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Ağır Ceza Mahkemesi
SUÇ : Yağma
HÜKÜM : Mahkumiyet

Yerel Mahkemece verilen hüküm temyiz edilmekle; başvurunun nitelik, ceza türü, süresi ve suç tarihine göre dosya görüşüldü:

Sanık ... hakkında kişiyi hürriyetinden yoksun kılma suçundan kurulan hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına ilişkin karara karşı itiraz yolu açık olup,sanık savunmanının itirazı üzerine, ... 9. Ağır Ceza Mahkemesi’nin 05.06.2014 gün ve 2014/540 Değişik İş sayılı kararı ile “itirazın reddine” karar verildiği ve itiraz üzerine verilen kararın 5271 sayılı CMK’nın 271/4.maddesi gereğince kesin olduğu anlaşıldığından; sanık savunmanının bu yöndeki temyiz isteminin inceleme dışı bırakılarak, sanık hakkında yağma suçundan kurulan mahkumiyet hükmünün temyiz incelemesinde;

Anayasa Mahkemesinin 24/11/2015 tarih ve 29542 sayılı Resmi Gazete’de yayımlanarak yürürlüğe giren 08/10/2015 tarihli, 2014/140 Esas ve 2015/85 Karar sayılı iptal kararının TCK’nın 53.maddesinin uygulanması yönünden infaz aşamasında gözetilmesi mümkün görülmüş;

Oluş ve dosya kapsamına göre yağma suçunun işyerinde işlendiğinin anlaşılması karşısında, sanık hakkında 5237 sayılı TCK’nın 149/1.maddesinin (d) bendiyle uygulama yapılması gerekirken aynı kanunun 148/1 maddesinden uygulama yapılarak noksan cezaya hükmedilmesi karşı temyiz olmadığından bozma nedeni yapılmamıştır.

Diğer temyiz itirazları yerinde görülmemiştir.

Ancak;

TC.Anayasası"nın 90.maddesinin son fıkrası ve Avrupa İnsan Hakları Sözleşmesinin 6/3-c maddesi ışığında, 5271 sayılı CMK"nın 150, 234 ve 239. maddeleri ile 5320 sayılı Yasanın 13. maddesine dayanılarak hazırlanan,Ceza Muhakemesi Kanunu Gereğince Müdafi ve Vekillerin Görevlendirilmeleri ile Yapılacak Ödemelerin Usul ve Esaslarına İlişkin Yönetmeliğin 8. maddesi gereğince, sanıklar için baro tarafından görevlendirilen zorunlu savunmanın ücretlerinin sanıklardan alınmasına hükmedilemeyeceği, bu ücretlerin Adalet Bakanlığı bütçesinde bu amaçla ayrılan ödenekten karşılanacağı gözetilmeden, yazılı şekilde zorunlu savunman ücretinin sanıktan alınmasına hükmedilmesi,

Bozmayı gerektirmiş, sanık ... savunmanının temyiz itirazları bu bakımdan yerinde görülmüş olduğundan, hükmün açıklanan nedenle isteme aykırı olarak BOZULMASINA, bozma nedeni yeniden yargılama yapılmasını gerektirmediğinden, hüküm fıkrasının yargılama giderleri ile ilgili kısmından savunman ücretine ilişkin bölümün çıkartılması suretiyle, eleştiri dışında diğer yönleri usul ve yasaya uygun bulunan hükmün DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 05.06.2018 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.