Yargıtay 1. Ceza Dairesi 2021/12367 Esas 2021/14622 Karar Sayılı İlamı

(KANUN YARARINA BOZMA İSTEMİ)

Uyuşturucu veya uyarıcı madde ticareti yapma veya sağlama suçundan Devrek Açık Ceza İnfaz Kurumunda hükümlü bulunan ...’ın, cep telefonu, telsiz ve sair elektronik haberleşme aracını kuruma sokmak, bulundurmak, kullanmak eylemi nedeni ile 5275 sayılı Ceza ve Güvenlik Tedbirlerinin İnfazı Hakkında Kanun’un 44/3-g maddesi uyarınca 11 gün hücre hapis cezası ile cezalandırılmasına dair anılan Ceza İnfaz Kurumu Disiplin Kurulu Başkanlığının 25/03/2019 tarihli ve 2019/135 sayılı kararına yönelik şikâyetin kabulüne ilişkin Zonguldak İnfaz Hâkimliğinin 10/04/2019 tarihli ve 2019/824 Esas, 2019/872 sayılı kararına karşı yapılan itirazın kabulüne ve anılan İnfaz Hakimliğin kararının kaldırılmasına dair Zonguldak 1. Ağır Ceza Mahkemesinin 22/04/2019 tarihli ve 2019/705 değişik iş sayılı kararı ile ilgili olarak;
Dosya kapsamına göre, 15/04/2020 tarihinde Resmi Gazete"de yayımlanarak yürürlüğe giren 7242 sayılı Ceza ve Güvenlik Tedbirlerinin İnfazı Hakkında Kanun ile Bazı Kanunlarda Değişiklik Yapılmasına Dair Kanun"un 23. maddesi ile 5275 sayılı Kanun"un 37. maddesine, "Hükümlünün duruşma, sağlık, eğitim ve çalışma gibi nedenlerle geçici olarak kurum dışında bulunduğu yerler de bu fıkranın uygulanması bakımından kurum olarak kabul edilir" şeklinde eklenen düzenlemeden önce, hükümlünün eğitim için gittiği meslek yüksek okulunda cep telefonu bulundurduğu ve kullandığı gerekçesiyle hükümlü hakkında disiplin cezası uygulanmış ise de, benzer bir olay sebebiyle Yargıtay 10. Ceza Dairesinin 07/04/2014 tarihli ve 2014/2918 Esas, 2014/2406 Karar sayılı ilâmında "..somut olayda; hükümlüden cep telefonu ele geçirilen hastane odasının ceza infaz kurumu niteliğinde olmadığı, bu durumda hükümlü hakkında belirtilen kanun maddesi uyarınca disiplin cezası verilemeyeceğinden..." şeklinde belirtildiği üzere, hükümlünün eylemini gerçekleştirdiği tarihte ceza infaz kurumunda olmadığı, bu halde hükümlü hakkında 5275 sayılı Kanun"un 44/3-g maddesi uyarınca disiplin cezası verilemeyeceği gözetilmeksizin itirazın reddi yerine yazılı şekilde kabulüne karar verilmesinde,
Kabule göre de; 4675 sayılı İnfaz Hakimliği Kanunu"nun atıfta bulunduğu 6/4. maddesi uyarınca uygulanması lazım gelen 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu"nun 271/2. maddesinde yer alan "(2) İtiraz yerinde görülürse merci, aynı zamanda itiraz konusu hakkında da karar verir." şeklindeki hükme aykırı olarak, anılan talebe ilişkin de karar verilmesi gerekirken, Zonguldak 1. Ağır Ceza Mahkemesinin 22/04/2019 tarihli kararı ile itirazın kabulü ile infaz hakimliğinin itiraz konusu kararının kaldırılması ile yetinilmesinde isabet görülmediğinden bahisle 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu’nun 309. maddesi uyarınca anılan kararın bozulması lüzumu Yüksek Adalet Bakanlığı Ceza İşleri Genel Müdürlüğünün 13/07/2021 gün ve 94660652-105-67-10130-2021-Kyb sayılı yazılı istemlerine müsteniden Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığının tebliğnamesi ile Dairemize ihbar ve dava evrakı gönderilmekle, incelenerek gereği düşünüldü;

TÜRK MİLLETİ ADINA

Kanun yararına bozma talebine dayanılarak Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığınca düzenlenen tebliğnamedeki bozma isteği incelenen dosya kapsamına göre yerinde görüldüğünden, Zonguldak 1. Ağır Ceza Mahkemesinin 22/04/2019 tarihli ve 2019/705 değişik iş sayılı kararının 5271 sayılı CMK"nin 309. maddesi uyarınca KANUN YARARINA BOZULMASINA, diğer işlemlerin yapılabilmesi için dosyanın Mahkemesine gönderilmek üzere Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına TEVDİİNE, 03/12/2021 gününde oy birliğiyle karar verildi.