MAHKEMESİ :ASLİYE HUKUK MAHKEMESİ

TÜRK MİLLETİ ADINA


Taraflar arasında görülen davada Denizli 3. Asliye Hukuk Mahkemesince verilen 31/05/2016 tarih ve 2015/642 Esas, 2016/496 Karar sayılı kararın Yargıtayca incelenmesinin davalı vekili tarafından istenildiği ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten ve yine dosya içerisindeki dilekçe, layihalar, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendikten sonra işin gereği görüşülüp, düşünüldü:
Davacı vekili, davacının ..."ndan 05/08/2014 tarihli temlikname ile Denizli 4. İcra Müdürlüğü"nün 2013/5222 sayılı dosya alacağını temlik aldığını, ancak bankanın alacağına 10.430,91 TL icra tahsil harcı da dahil ederek toplam 151.462,93 TL alacağı varmış gibi temlikname sözleşmesi düzenlediğini ancak bu durumun müvekkili tarafından sonradan fark edildiğini, 10.430,91 TL"nin bankanın alacağı olmadığını, borç tahsil edildiğinde icraya yatırılması gereken tahsil harcı olduğunu, temlik alınan miktar olan 151.462,93 TL"nin tamamının davalı bankaya ödenmiş olması nedeniyle bankanın 10.430,91 TL kadar sebepsiz zenginleşmesi nedeniyle bu miktarın bankadan faizi ile tahsilini dava ve talep etmiştir.
Davalı vekili, temlikname miktarı olan 151.462,93 TL"nin davacı tarafça bankaya ödendiğini, fazla para tahsil edilmediğini, talep edilen alacağın harç olduğu iddia edildiğinden davalıya husumet yöneltilemeyeceğini, ayrıca temliknameye göre ödenen paranın geri istenemeyeceğini savunarak davanın reddini istemiştir.
Mahkemece iddia, savunma ve tüm dosya kapsamına göre; davacının 05.08.2014 tarihli temlikname ile dava dışı borçlu Öztürk İnş. San. Tic. Ltd. Şti hakkında yapılan icra takip alacağı olan toplam 151.462,93 TL"yi davalı bankadan temlik aldığı ve bu miktarın tamamını bankaya ödediği, icra dosyasında 05.08.2014 tarihinde yapılan hesap özetinde toplam alacağın 151.462,93 TL olarak hesaplandığı, ancak bu miktarın içinde olan 10.430,91 TL"nin tahsil harcı miktarı olduğu ve tahsil harcının devletin alması gerektiğini, davalı bankanın 10.430,91 TL miktar kadar alacağı olmadığı halde sebepsiz zenginleştiği gerekçesiyle davanın kabulüne, 10.430,91 TL"nin temerrüt tarih olan 28.01.2015 tarihinden işleyecek yasal faizi ile birlikte davalıdan tahsiline karar verilmiştir.Kararı, davalı vekili temyiz etmiştir.
Dava dosyası içerisindeki bilgi ve belgelere, mahkeme kararının gerekçesinde dayanılan delillerin tartışılıp, değerlendirilmesinde usul ve yasaya aykırı bir yön bulunmamasına göre, davalı vekilinin tüm temyiz itirazları yerinde değildir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerden dolayı, davalı vekilinin bütün temyiz itirazlarının reddiyle usul ve kanuna uygun bulunan hükmün ONANMASINA, aşağıda yazılı bakiye 534,40 TL temyiz ilam harcının temyiz eden davalıdan alınmasına, 11/09/2019 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.