4. Hukuk Dairesi Esas No: 2016/4073 Karar No: 2018/3933 Karar Tarihi: 09.05.2018
Yargıtay 4. Hukuk Dairesi 2016/4073 Esas 2018/3933 Karar Sayılı İlamı
4. Hukuk Dairesi 2016/4073 E. , 2018/3933 K.
"İçtihat Metni"
MAHKEMESİ :Asliye Hukuk Mahkemesi
Davacı ... vekili Avukat ... tarafından, davalı ... aleyhine 11/10/2012 gününde verilen dilekçe ile haksız eylem nedeniyle maddi tazminat istenmesi üzerine mahkemece yapılan yargılama sonunda; davanın kısmen kabulüne dair verilen 22/12/2015 günlü kararın Yargıtay’ca incelenmesi davalı vekili tarafından süresi içinde istenilmekle temyiz dilekçesinin kabulüne karar verildikten sonra tetkik hakimi tarafından hazırlanan rapor ile dosya içerisindeki kağıtlar incelenerek gereği görüşüldü. 1-Dosyadaki yazılara, kararın dayandığı kanıtlarla yasaya uygun gerektirici nedenlere, özellikle delillerin değerlendirilmesinde bir isabetsizlik görülmemesine göre davalının aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları reddedilmelidir. 2-Davalının diğer temyiz itirazlarının incelenmesinde; Dava, haksız eylem nedeniyle maddi tazminat istemine ilişkindir. Mahkemece, istemin kısmen kabulüne karar verilmiş; hüküm, davalı vekili tarafından temyiz edilmiştir. Davacı, maliki olduğu dava dışı ... Yapı Kooperatifi tarafından inşa edilen ve davalının proje müellefi olduğu binada, Van ilinde meydana gelen deprem sonucu hasar meydana geldiğini ve hasarın giderilmesi için tadilat yapmak zorunda kaldığını belirterek, maddi zararının giderilmesi isteminde bulunmuştur. Davalı, sorumluluğu bulunmadığını belirterek davanın reddedilmesi gerektiğini savunmuştur. Mahkemece, alınan bilirkişi raporu benimsenerek istemin kısmen kabulüne karar verilmiştir. ... ilinde 23/10/2011 tarihinde 7,2 şiddetinde ve 09/11/2011 tarihinde 5,6 şiddetinde iki ayrı deprem meydana gelmiştir. Şu durumda, bina ve eşya zararlarında, depremin şiddeti nedeniyle belirli bir oranda hasar meydana gelmesinin kaçınılmaz olduğu değerlendirilerek, belirlenen tazminattan olay tarihinde yürürlükte bulunan 818 sayılı Borçlar Kanunu"nun 43. maddesi (6098 sayılı Türk Borçlar Kanunu’nun 51.) gereğince uygun tutarda indirim yapılması gerekirken bu hususun gözetilmemiş olması doğru değildir. Bu nedenle kararın bozulması gerekmiştir. SONUÇ: Temyiz olunan kararın yukarıda (2) nolu bentte açıklanan nedenlerle BOZULMASINA, davalının diğer temyiz itirazlarının (1) nolu bentte açıklanan nedenlerle reddine ve peşin alınan harcın istek halinde geri verilmesine 09/05/2018 gününde oybirliğiyle karar verildi.