MAHKEMESİ : BURSA BÖLGE ADLİYE MAHKEMESİ 5. HUKUK DAİRESİ


TÜRK MİLLETİ ADINA

Taraflar arasında görülen davada Yalova 2. Asliye Hukuk Mahkemesince verilen 12/10/2017 tarih ve 2015/193 E.- 2017/348 K. sayılı kararın davalı vekili tarafından istinaf edilmesi üzerine, istinaf isteminin esastan reddine dair Bursa Bölge Adliye Mahkemesi 5. Hukuk Dairesi"nce verilen 14/02/2018 tarih ve 2017/76 E.- 2018/124 K. sayılı kararın Yargıtay"ca incelenmesi davalı vekili tarafından istenmiş ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten ve yine dosya içerisindeki dilekçe, layihalar, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendikten sonra işin gereği görüşülüp, düşünüldü:
Davacı vekili, davacı şirketin davalı bankadan 500.000,00 TL ile 2.500,000,00 TL bedelli krediler kullandığını, kredi bakiye borçlarının vadesinden önce erken kapatılması nedeni ile ilk kredi için 16.313,85 TL, diğer kredi için 83.552,70 TL erken kapatma komisyon ücretinin banka tarafından davacı hesabından mahsup edilerek alındığını, kredi erken kapama komisyon ücreti olarak toplam 99.886,55 TL alınmasının hukuka aykırı olduğunu, davalı bankaya Bursa 10. Noterliği’nin 06.02.2015 tarihli, 004842 yevmiye sayılı ihtarnamesi gönderildiğini, ancak iade edilmediğini ileri sürerek banka tarafından haksız alınan toplam 99.866,55 TL kredi erken kapama komisyon ücretinin 24.12.2014 tahsil tarihinden işleyecek avans faizi ile birlikte davalıdan alınmasına karar verilmesini istemiştir.
Davalı vekili, uyuşmazlıkta İstanbul Mahkemelerinin yetkili olduğunu bildirerek yetki itirazında bulunmuş, esasa ilişkin olarak erken kapama ücretinin mevcut yasal düzenlemelere, bankacılık ve ticari teamüllere uygun olduğu, kredinin erken kapatılmasının taraflar arasındaki anlaşmaya göre bankanın onayına tabi olduğunu, sözleşme hükmünün taraflar açısından bağlayıcı olduğunu, sözleşmenin 15.6. maddesinde kredinin erken kapatılması halinde erken kapama ücreti düzenlendiğini, alınan tutarın sözleşme ve hukuka uygun makul ücret olduğunu savunarak davanın reddine karar verilmesini istemiştir.
Mahkemece iddia, savunma, bilirkişi raporu ve tüm dosya kapsamına göre, taraflar arasında düzenlenen Genel Kredi Sözleşmesinin 11. maddesi gereği kredinin erken kapatılması halinde banka ile mutabakat yapılarak bankanın katlanmak zorunda kalacağı maliyetlere göre erken kapatma ücreti alınabileceği, ancak hangi oranda erken kapama bedeli alınacağının belirtilmediği, sözleşmede herhangi bir miktar, oran veya şart bulunmadığı gerekçesiyle davalı banka tarafından her iki kredi nedeniyle %2 oranında komisyon alması halinde fazladan alınan 49.689,32 TL komisyon bedelinin davacıya iade edilmesi gerektiği kanaati ile davanın kısmen kabulüne, fazlaya ilişkin talebin reddine karar verilmiştir.
Kararı, davalı vekili istinaf etmiştir.
Bursa Bölge Adliye Mahkemesince tüm dosya kapsamına göre, mahkemece hükme esas alının bilirkişi raporunun denetime elverişli olmadığı gerekçesiyle diğer bankaların aldığı erken kapama komisyon oranlarının araştırıldığı, kamu ve özel bankalardan gelen müzekkere cevaplarına göre ticari kredilerde ortalam %2 oranında komisyon alındığı anlaşıldığı, ilk derece mahkemesince de %2 komisyon alınması yerinde görülerek hüküm kurulduğu gerekçesiyle davalı istinaf başvurusunun esastan reddine karar verilmiştir.
Kararı, davalı vekili temyiz etmiştir.
1- Dava, davacı tarafından kullanılan ticari krediler nedeniyle erken kapama komisyonu adı altında tahsil edilen bedelin iadesi istemine ilişkindir.
İlk derece mahkemesince alınan bilirkişi raporunda, emsal dava dosyalarından ilgili bankalarca bildirilen erken kapama komisyon oranlarından yararlanılarak hesap yapılmış, mahkemece rapor hükme esas alınarak davanın kısmen kabulüne karar verilmiş, kararın istinaf edilmesi sonrasında Bölge Adliye Mahkemesince, hükme esas alınan bilirkişi raporunun denetime elverişli olmadığı gerekçesiyle kamu ve özel bankalardan erken kapama oranları araştırılmış, gelen müzekkere cevaplarına göre ticari kredilerde ortalama %2 oranında komisyon alındığının anlaşıldığı, ilk derece mahkemesince de %2 komisyon alınması yerinde görülerek hüküm kurulduğu ve ilk derece mahkemesi kararının usul ve yasaya uygun olduğunun anlaşıldığı gerekçesiyle istinaf başvurusunun HMK"nın 353/1-b.1 maddesi gereğince esastan reddine karar verilmiştir.
Bu halde, Bölge Adliye Mahkemesince, ilk derece mahkemesi yargılamasındaki eksiklik tamamlamak suretiyle bir karar verildiği anlaşıldığından, Bölge Adliye Mahkemesince HMK 353/1-b-3 madde hükmü gereği yeniden esas hakkında bir karar tesis edilmesi gerekirken, HMK 353/1-b-1 madde kapsamında istinaf başvurusunun reddine yönelik yazılı şekilde karar verilmesi doğru görülmemiştir.
2- Bozma sebep ve şekline göre, davalı vekilinin temyiz itirazlarının incelenmesine şimdilik gerek görülmemiştir.
SONUÇ: Yukarıda (1) nolu bentte açıklanan nedenlerle, davalı vekilinin temyiz isteminin kabulü ile İlk Derece Mahkemesince verilen karara yönelik istinaf başvurusunun esastan reddine ilişkin Bölge Adliye Mahkemesi kararının BOZULMASINA, (2) nolu bentte açıklanan nedenlerle, davalı vekilinin temyiz itirazlarının incelenmesine şimdilik yer olmadığına, dava dosyasının Bölge Adliye Mahkemesine gönderilmesine, ödediği peşin temyiz harcının isteği halinde temyiz eden davalıya iadesine, 11/09/2019 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.