Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Tefecilik yapma
Hüküm : Mahkumiyet

Dosya incelendi, gereği düşünüldü:
1-TCK"nın 241. maddesinde düzenlenen tefecilik suçunun, kazanç elde etmek amacıyla borç para verilmesiyle oluşacağı, bunu meslek haline getirmenin suçun unsurları içerisinde yer almadığı, değişik zamanlarda ve farklı kişilere karşı tefecilik eylemini zincirleme olarak işleyen sanık hakkında TCK"nın 43. maddesinin uygulanması gerektiği gözetilerek; sanığın 2008, 2009, 2010 ve 2011 yıllarında kazanç elde etmek amacıyla işyerinde bulunan pos cihazlarından gerçek mal veya hizmet alım satımına dayanmayacak şekilde komisyon karşılığı birden çok kişiye ait kredi kartlarından çekim yaptığının iddia edilmesi karşısında, vergi incelemesi sonrasında düzenlenen ayrıntılı raporda isimleri yer alan kişilerin tanık sıfatı ile bilgi ve görgüsüne başvurulması, sanığın alacaklı olduğu icra takip dosyalarının tespiti ile takip borçlularının tanık sıfatı ile bilgi ve görgüsüne başvurulması ayrıca UYAP kayıtlarında yapılan incelemede sanık hakkında suç tarihleri itibariyle Vergi Usul Kanununa muhalefet suçundan kamu davalarının açılmış olduğu anlaşılmakla, davaların akıbetlerinin araştırılmasından ve dosyaların onaylı örneklerinin dosya arasına alınmasından sonra hasıl olacak sonuca göre hukuki durumunun takdir ve tayini gerekirken, eksik araştırma ile yazılı şekilde mahkumiyet hükmü kurulması,
2-Kabule göre de;
a) Suçun değişik zamanlarda birden fazla kişiye karşı işlenmiş olması karşısında TCK 43.madde kapsamında cezanın artırılması gerektiğinin gözetilmemesi,
b) Yargıtay Ceza Genel Kurulu"nun 26.05.2015 tarih ve 2013/3-546 Esas, 2015/163 Karar ve 03.02.2009 tarih ve 2008/11-250 Esas, 2009/13 Karar sayılı kararları karşısında, tefecilik fiili nedeniyle oluşan kamunun maddi zararının, kanaat verici basit bir araştırma ile tespit edilebilecek nitelikte olmadığından CMK"nın 231. maddesinin uygulanmasında göz önüne alınamayacak olması karşısında, tefecilik suçlarından kurulan hükümlerde CMK"nın 231. maddesinin uygulanmasında, aynı yasanın 231/6-c maddesindeki "zararın giderilmesi" koşulunun aranmasının olanaksız olması, dosya kapsamı, bilgi ve belgelere göre, Mahkemece sanığa hükmün açıklanmasının geri bırakılmasını kabul edip etmediğinin sorulması sonrasında, CMK"nın 231/5 ve 231/6-a-b madde ve bentleri kapsamında değerlendirme yapılması gerekirken "Hazine zararı giderilmediğinden" gerekçesi ile sanık hakkında CMK" nın 231. maddesinin uygulanmasına yer olmadığına karar verilmesi,
c)Anayasa Mahkemesi"nin iptal kararı doğrultusunda TCK 53. maddesinin değerlendirilmesinde zorunluluk bulunması,
d)Suç tarihinin Vergi Tekniği Raporu"na göre en son işlem yapılan tarihin 2011 yılı Ağustos ayı olması karşısında gerekçeli karar başlığında 2012 olarak gösterilmesi suretiyle CMK"nın 232/2-c maddesine muhalefet edilmesi,
Kanuna aykırı, sanık müdafiin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan, hükmün 5320 sayılı Kanunun 8/1.maddesi de gözetilerek CMUK"nın 321. ve 326/son maddesi uyarınca BOZULMASINA, 07/ 10/2020 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.