Yargıtay 11. Hukuk Dairesi 2018/3486 Esas 2019/5280 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ : BURSA BÖLGE ADLİYE MAHKEMESİ 5. HUKUK DAİRESİ

TÜRK MİLLETİ ADINA

Taraflar arasında görülen davada Bursa 1. Asliye Ticaret Mahkemesince verilen 15/09/2017 tarih ve 2017/1140 E- 2017/912 K. sayılı kararın davacı vekili tarafından istinaf edilmesi üzerine, istinaf isteminin esastan reddine dair Bursa Bölge Adliye Mahkemesi 5. Hukuk Dairesi’nce verilen 03/04/2018 tarih ve 2018/401 E- 2018/272 K. sayılı kararın Yargıtayca incelenmesi davacı vekili tarafından istenilmekle dosyadaki kağıtlar okundu gereği konuşulup düşünüldü:
6100 sayılı HMK’nın 362/1-f bendi gereğince Bölge Adliye Mahkemelerinin geçici hukuki korumalar hakkında verdikleri kararlar aleyhine temyiz yoluna başvurulamaz.
Somut olayda, davacı kurum vekili, davalı şirketin gerçekte diğer davalılar tarafından yönetildiğini ileri sürerek davalı gerçek kişilerin diğer davalı şirketin gizli ortağı olduğunun tespitine ve davalılar aleyhine ihtiyati tedbir kararı verilmesini istemiş, yerel mahkemece esas hükümle birlikte dava şartı (hukukî yarar) yokluğu sebebiyle talebin reddine karar verilmiş, karar aleyhinde davacı vekilince istinaf başvurusunda bulunulması üzerine Bursa Bölge Adliye Mahkemesince davacı talebi ihtiyati haciz olarak nitelendirilerek, davanın tespit davası olduğu, dava konusu yapılmayan alacak hakkında ihtiyati haciz kararı verilemeyeceği gerekçesiyle davacının tedbire yönelik istinaf başvurusunun esastan reddine karar verilmiştir.
Davacı vekilince, Bölge Adliye Mahkemesi’nin tedbire yönelik istinaf başvurusunun esastan reddine yönelik hüküm kısmı temyiz edilmiş olup, 6100 sayılı HMK’nın 362/1-f bendi gereğince Bölge Adliye Mahkemesince verilen kararın temyizi kabil bulunmadığından, davacı vekilinin temyiz isteminin reddine karar vermek gerekmiştir.
SONUÇ:Yukarıda açıklanan nedenlerle, davacı vekilinin temyiz isteminin REDDİNE, 11/09/2019 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.