MAHKEMESİ :ASLİYE HUKUK MAHKEMESİ
(TİCARET MAHKEMESİ SIFATIYLA)


TÜRK MİLLETİ ADINA


Taraflar arasında görülen davada Akşehir 2. Asliye Hukuk Mahkemesince bozmaya uyularak verilen 25/04/2018 tarih ve 2016/539-2018/139 sayılı kararın Yargıtayca incelenmesinin taraf vekilleri tarafından istenildiği ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten ve yine dosya içerisindeki dilekçe, layihalar, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendikten sonra işin gereği görüşülüp, düşünüldü:
Davacı vekili, müvekkilinin davalı bankadan 236.400,00 TL büyükbaş hayvan besiciliği, 27.000,00 TL tarımsal mekanizasyon kredisi kullandığını ancak, davalının kredi sözleşmesinde bulunmayan, kredi masrafı adı altında kendisine daha önce bildirilmeyen ve sözleşmeye göre müvekkilinin ödemek zorunda olmadığı masraf adı altında yaklaşık 19.000,00 TL haksız tahsilat yaptığını, müvekkilinin anılan bedeli ödemek zorunda olmamasına rağmen ödediğini ileri sürerek, masraf adı altında haksız olarak tahsil edilen 19.000,00 TL"nin ödeme tarihinden itibaren işleyecek yasal faiziyle davalıdan tahsilini talep ve dava etmiş, yargılama sırasında davacı dava değerini fazlaya ilişkin haklarını saklı tutarak 2.000,00 TL olarak belirtmiş ve bu miktar üzerinden davasını harçlandırmış, yargılama sırasında ıslah dilekçesi ile talebini 21.041,39 TL"ye yükseltmiştir.
Davalı vekili, müvekkili tarafından yapılan işlemin sözleşme ve yasaya uygun olduğunu savunarak, davanın reddini istemiştir.
Mahkemece bozma ilamı ve tüm dosya kapsamına göre, her ne sebeple olursa olsun bozmadan sonra ıslahın yapılamayacağı, alınan ek bilirkişi raporuna göre davacı tarafın davalı bankadan dava tarihi itibariyle 2.000,00 TL alacaklı olduğu gerekçesi ile davanın kısmen kabulüne, 2.000 TL’nin tahsiline, ıslah ile artırılan kısmın reddine karar verilmiştir.
Kararı, taraf vekilleri temyiz etmiştir.
1-Karar tarihinde yürürlükte bulunan HUMK’nın 21.07.2004 tarihinde yürürlüğe giren 5219 sayılı Kanun ile değişik 427/2. maddesi hükmüne göre, miktar veya değeri 1.000,00 TL"yi geçmeyen taşınır mal ve alacak davalarına ilişkin nihai kararlar kesindir. Bu miktar, karar tarihi olan 25/04/2018 tarihi itibariyle 2.590,00 TL"dir. Davacı vekili, davalıdan kullandığı kredilerden yapılan kesintilerin haksız ve hukuka aykırı olduğunu ileri sürerek 21.500,00TL’nin davalıdan tahsiline karar verilmesini istemiştir. Mahkemece, yapılan yargılama sonunda davanın kısmen kabulü ile 2.000,00 TL"nin davalıdan tahsiline karar verilmiştir. Bu durumda, kabul edilen dava değeri, yukarıda anılan madde hükmüne göre davalı yönünden temyiz sınırının altında kalmaktadır. Kesin olan kararların temyiz istemleri hakkında mahkemece bir karar verilebileceği gibi, 01.06.1990 gün, 3/4 sayılı İçtihadı Birleştirme Kararı uyarınca Yargıtay tarafından da temyiz isteminin reddine karar verilebileceğinden, davalı vekilinin temyiz isteminin reddine karar vermek gerekmiştir.
2-Dosyadaki yazılara, mahkemece uyulan bozma kararı gereğince hüküm verilmiş olmasına ve delillerin takdirinde bir isabetsizlik bulunmamasına göre, davacı vekilinin bütün temyiz itirazları yerinde değildir.
SONUÇ: Yukarıda (1) nolu bentte açıklanan nedenlerle, davalı vekilinin temyiz isteminin REDDİNE, (2) numaralı bentte açıklanan nedenlerle davacı vekilinin temyiz itirazlarının reddi ile hükmün ONANMASINA, aşağıda yazılı bakiye 8,50 TL temyiz ilam harcının temyiz eden davacıdan alınmasına, ödediği peşin temyiz harcının isteği halinde temyiz eden davalıya iadesine, 11/09/2019 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.