Mahkemesi : Bursa 10. İş Mahkemesi
Tarihi : 20/06/2014
Numarası : 2013/74-2014/272

Taraflar arasında görülen dava sonucunda verilen hükmün, Yargıtayca incelenmesi davalı vekili tarafından istenilmekle, temyiz isteğinin süresinde olduğu anlaşıldı. Dosya incelendi, gereği görüşüldü:
1- Dosyadaki yazılara, kararın dayandığı delillerle kanuni gerektirici sebeplere ve özellikle ilk derece Mahkemesince ulaşılan sonuç bakımından itibar olunan 21.04.2014 havale tarihli bilirkişi raporunda davacının 56 günlük izne hak kazandığının açıklandığı, yerel Mahkemece yargılama sırasında getirtilen işyeri kaydına göre günlük çıplak ücretinin brüt 86,25 TL olduğu, davacının sonuç olarak 4.830,00 TL izin ücreti alacaklısı olduğu yargılama sırasında zapta geçmiş olup alacak miktarının buna göre belirlenmiş olduğunun anlaşılmasına göre davalının aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazlarının reddine,
2- Davacı, Bursa Köy Hizmetleri Müdürlüğünde 1987 yılında geçici/mevsimlik işçi olarak çalışmaya başladığını, 2006 yılında Köy Hizmetleri Genel Müdürlüğünden İl Tarım Müdürlüğüne geçtiğini, çalışmalarına davalı işyerinde devam ettiğini, 14/02/2013 tarihinde emekli olduğunu, geçici/mevsimlik işçi olarak işe alındığını ve 02/02/2001 tarihinde daimi kadroya geçirildiğini, 2001 yılında aynı müdürlükte kadrolu işçi statüsüne geçirilmiş ise de geçici/mevsimlik işçi statüsünde geçen sürelerinin kıdem hesabında dikkate alınmadığını, sanki yeni işe başlamış bir işçi gibi başlangıç derece ve kademesinden işe başlatıldığını, kendisi ile aynı işi yapan ve aynı kıdeme sahip işçiyle arasında derece ve kademe farkının olmasının Anayasal eşitlik ilkesine aykırı olduğunu, emsal işçilere göre eksik ücret ödendiğini, dolayısıyla ücrette adalet ve eşit davranma ilkesinin ihlal edildiğini, 1990, 1998 ve 1999 yıllarındaki çalışmalarının 11 ayın üzerine çıktığını, çalışmanın 11 ayın üzerine çıktığı durumlarda mevsimlik iş ilişkisinin dışına çıkıldığını, 2001 yılında Bursa Köy Hizmetleri Müdürlüğüne daimi/kadrolu işçi statüsüne tüm hak ve alacakları ile birlikte geçirilmesi sırasında yapılan intibakın yanlış olduğunun tespitine, mülga Köy Hizmetleri Müdürlüğü nezdinde geçici/mevsimlik işçi olarak başladığı 1987 tarihinden daimi/kadrolu statüye geçirildiği 02/02/2001 tarihine kadarki hizmet süresinin hesaplanarak belirlenecek derece ve kademeden emekli olması gerektiğinin tespitine, hizmet süresi hesaplanarak belirlenecek derece ve kademelerine göre dava tarihinden geriye dönük 5 yıllık süre içerisinde ödenen ile ödenmesi gereken ücretlerinin tespiti ile oluşacak ücret farkı, akdi ilave tediye farkı, yasal ilave tediye farkı, yıpranma prim farkı ile 1990, 1998 ve 1999 yılında kullandırılmayan yıllık ücretli izin alacaklarının tahsiline karar verilmesini istemiştir.
Davalı, davacının 21/05/2007 tarihinde İl Müdürlüklerine Gıda Kontrol Araştırma Enstitüsü Müdürlüğünden nakil olduğunu, 22/01/2013 tarihinde verdiği dilekçe ile 28/01/2013 tarihinde kurumlarından emekli edildiğini, davacının 1987 yılında Köy Hizmetleri Genel Müdürlüğü 17. Bölge Müdürlüğünde geçici/mevsimlik işçi olarak yılın belirli aylarında çalıştırıldığını, 02/02/2001 tarihinde daimi kadroya alınarak 2/1 derece/kadro karşılığı çalışmaya başladığını, davacının kurumlarında çalıştığı süre boyunca emekli oluncaya dek tüm haklarından yararlandığını, kıdem tazminatını da kanunda belirtilen tavandan alarak emekli olduğunu, davacının yasalar çerçevesinde tüm haklardan yararlanması nedeniyle ayrıca 1990 ve 1999 yılları arasında kullandırılmayan yıllık ücretli izin ve diğer alacakları bakımından zaman aşımının gerçekleştiğini bildirerek davanın reddi gerektiğini savunmuştur.
Mahkemece, toplanan kanıtlar ve bilirkişi raporuna dayanılarak, davacının hak kazandığı toplam 56 gün yıllık izninin olduğu, yıllık izinlerini kullandığı ya da izin ücreti ödendiğine dair davalı tarafça dosyaya herhangi bir delil sunulmadığı, davacının yıllık izin ücreti dışındaki taleplerinden 12/11/2013 tarihli dilekçe ile feragat ettiği gerekçesiyle davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Davacının yıllık izin ücreti dışındaki taleplerinin feragat nedeniyle reddine karar verilmiş olmasına rağmen davalı yararına avukatlık ücretine hükmedilmemesi ve yargılama giderlerinin buna göre belirlenmemesi hatalı olup bozma sebebi ise de bu yanlışlığın düzeltilmesi yeniden yargılamayı gerektirmediğinden karar bozulmamalı düzeltilerek onanmalıdır.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerle; hüküm fıkrasının 3 numaralı bendinin tamamen çıkartılarak yerine;
“3-Davacı tarafından yapılan 300,05 TL yargılama giderinin kabul ve ret oranına göre 120,02 TL"sinin davalıdan alınarak davacıya verilmesine,
Davalı idare kendisini vekille temsil ettirdiğinden karar tarihinde yürürlükte olan A.A.Ü.T.’ye göre belirlenen 750,00 TL avukatlık ücretinin davacıdan alınarak davalıya verilmesine,” rakam ve sözcüklerinin yazılmasına, kararın bu düzeltilmiş şekliyle ONANMASINA, 11/02/2015 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.