Yargıtay 11. Hukuk Dairesi 2018/3598 Esas 2019/5275 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ : BURSA BÖLGE ADLİYE MAHKEMESİ 5. HUKUK DAİRESİ

TÜRK MİLLETİ ADINA


Taraflar arasında görülen davada Bursa 2. Asliye Ticaret Mahkemesince verilen 12/09/2017 tarih ve 2014/1363 E- 2017/986 K. sayılı kararın davalı vekili tarafından istinaf edilmesi üzerine, istinaf isteminin reddine dair Bursa Bölge Adliye Mahkemesi 5. Hukuk Dairesi"nce verilen 17/04/2018 tarih ve 2018/144 Esas - 2018/193 K. sayılı ek kararın Yargıtay"ca incelenmesi davalı vekili tarafından istenmiş ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten ve yine dosya içerisindeki dilekçe, layihalar, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendikten sonra işin gereği görüşülüp, düşünüldü:
Davacı vekili, müvekkilinin davalı bankadan kullandığı kredilerden komisyon ve dosya masrafı adı altında toplam 83.675,00 TL kesinti yapıldığını, kesintilerin haksız olduğunu ileri sürerek şimdilik 3.000.- TL’nin tahsiline karar verilmesini istemiştir.
Davalı vekili, davanın reddine karar verilmesini istemiştir.
İlk Derece Mahkemesince, davalı tarafça davacıdan 1.118,25 TL haksız kesinti yapıldığı gerekçesi ile davanın kısmen kabulüne, 1.118,25 TL’nin tahsiline karar verilmiştir.
Karara karşı davalı vekilince istinaf isteminde bulunulmuştur.
İlk Derece Mahkemesince 05/12/2017 tarihli ek karar ile, hüküm altına alınan meblağ bakımından kararın kesin olduğu, HMK"nın 341/2 maddesi gereğince davalı vekilinin istinaf isteminin reddine karar verilmiştir.
Ek karara karşı davalı vekilince istinaf isteminde bulunulmuştur.
Bölge Adliye Mahkemesince, istinaf incelemesine konu edilen miktar HMK"nın 341/2. maddesi gereğince karar tarihi itibarıyla kesinlik sınırı kapsamında kaldığı, gerekçesi ile istinaf isteminin HMK’nın 352. maddesi hükmün kesin nitelikte olması nedeniyle reddine karar verilmiştir.
Kararı, davalı vekili temyiz etmiştir.
Bölge Adliye Mahkemesince 17/04/2018 tarihli ek karar ile hüküm altına alınan alacak bakımından kararın kesin olduğu, gerekçesi ile HMK 366. maddesi atfıyla 346. maddesi gereğince temyiz isteminin reddine karar verilmiştir.
Ek karar, davalı vekilince temyiz edilmiştir.
Dosyadaki yazılara, ek kararın dayandığı gerektirici sebeblere temyiz olunan miktarın 6100 sayılı HMK 362/1 – a maddesinde öngörülen kesinlik sınırları içerisinde bulunmasına göre ek karara yönelik temyiz isteminin reddi ile ek kararın onanmasına karar verilmesi gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenle davalının ek karara yönelik temyiz isteminin reddi ile HMK 370/1 maddesi gereğince ek kararın ONANMASINA, HMK 372 maddesi gereğince dosyanın Bölge Adliye Mahkemesine gönderilmesine, aşağıda yazılı bakiye 8,50 TL temyiz ilam harcının temyiz edenden alınmasına, 11/09/2019 tarihinde kesin olarak oybirliğiyle karar verildi.