MAHKEMESİ :TİCARET MAHKEMESİ

TÜRK MİLLETİ ADINA


Taraflar arasında görülen davada İstanbul 4. Asliye Ticaret Mahkemesince verilen 24/05/2016 tarih ve 2014/1253-2016/452 sayılı kararın Yargıtayca incelenmesinin davacı vekili tarafından istenildiği ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten ve yine dosya içerisindeki dilekçe, layihalar, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendikten sonra işin gereği görüşülüp, düşünüldü:
Davacı vekili, müvekkilinin davalı bankadan kredi kullandığını, davalı bankanın bu krediden 1.750,00 TL kesinti yaptığını, ayrıca müvekkilinin faiz oranlarındaki genel düşüşten dolayı aynı kredi hesabına ilişkin olarak davalı bankadan borcun yeniden yapılandırılmasını talep ettiğini, banka tarafından kredinin yapılandırıldığını, ancak bu sefer de 1.829,24 TL’nin tahsil edildiğini, ücret ve komisyon adı altında yapılan bu kesintilerin Türk Borçlar Kanununa, ilgili mevzuata ve kredi sözleşmesine aykırı olduğunu ileri sürerek 3.579,24 TL’nin avans faizi ile birlikte davalıdan tahsiline karar verilmesini istemiştir.
Davalı vekili, kredi sözleşmesinde yapılan kesintilerin dayanağının bulunduğunu, ayrıca müvekkilinin tacir olmasından kaynaklı olarak yaptığı iş ve işlemlerden ücret alma hakkı bulunduğunu, alınan ücret ve komisyonların müvekkilinin uygulamalarına, emsal bankacılık uygulamalarına ve TCMB’ye bildirilen oranlara uygun olduğunu savunarak davanın reddine karar verilmesini istemiştir.
Mahkemece tüm dosya kapsamına, sunulan dekonta göre, davacının mevduat hesabına 1.750,00 TL’nin dosya masrafı adı altında borç yazıldığı, taraflar arasındaki kredi sözleşmenin 10. maddesinde krediden dolayı ücret ve komisyon alınacağı belirtilmesine karşın alınacak tutarın oran ve miktarının belirtilmediği, yine ödeme planında da açıkça gösterilmediği, TCMB’nin 2006/1 sayılı tebliği ile komisyon ya da dosya masrafı alınabileceği, bu durumda davalı Bankanın dosya masrafı ya da komisyon alma hakkının bulunduğu, ancak bankaca bu hakkın kullanımının da sınırsız olmayacağı, dosyaya emsal olmak üzere altı bankadan getirtilen oranlara göre 1.750,00 TL dosya masrafının makul olduğu, yapılandırma neticesinde bankaca yeniden finansman ücreti adı altında tahsil edilen 1.829,24 TL’nin de davacının erken kapatma nedeniyle 26.101,74 TL daha az ödeme imkanına kavuşması karşısında makul olduğu gerekçesi ile davanın reddine karar verilmiştir.
Kararı, davacı vekili temyiz etmiştir.
Dava dosyası içerisindeki bilgi ve belgelere, mahkeme kararının gerekçesinde dayanılan delillerin tartışılıp, değerlendirilmesinde usul ve yasaya aykırı bir yön bulunmamasına göre, davacı vekilinin tüm temyiz itirazları yerinde değildir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerden dolayı, davacı vekilinin bütün temyiz itirazlarının reddiyle usul ve kanuna uygun bulunan hükmün ONANMASINA, aşağıda yazılı bakiye 15,20 TL temyiz ilam harcının temyiz eden davacıdan alınmasına, 11/09/2019 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.