Esas No: 2021/1400
Karar No: 2022/2809
Karar Tarihi: 24.05.2022
Yargıtay 6. Hukuk Dairesi 2021/1400 Esas 2022/2809 Karar Sayılı İlamı
Özet:
Davanın konusu, haksız fesih nedeniyle gelir kaydedilen teminat mektubu bedeli, gecikme cezası, fesihname damga vergisi ve bakiye iş bedelinin tahsili istemidir. İlk derece mahkemesi davayı kabul etmiş, davalı vekili istinaf başvurusunda bulunmuştur. Bölge Adliye Mahkemesi 5. Hukuk Dairesi, ilk derece mahkemesinin hükmünün yerinde olduğunu belirterek davanın kabulüne karar vermiştir. Karar davalı vekili tarafından temyiz edilmiştir. Mahkeme, yapılan istinaf incelemesinde bir isabetsizlik görülmediğini ve davalı vekilinin diğer temyiz itirazlarının reddedildiğini belirtmiştir. Ancak kararda bir hata yapılmıştır. Hüküm fıkrasında alınması gereken harç bedelinin aynı değer üzerinden iki kez davalıdan tahsili kararlaştırılmıştır. Bu hatanın düzeltilmesi gerektiğinden karar 6100 sayılı HMK’nın 370/II maddesi uyarınca düzeltilerek onanmıştır. Kararı yeniden yargılama gerektirmediğinden dosyanın ilk derece mahkemesine karardan bir örneğin de Bölge Adliye Hukuk dairesine gönderilmesine karar verilmiştir. Kararda değinilen kanun maddeleri: HMK 355. madde (istinafın sınırlı incelemesi), 6100 sayılı HMK 373. madde (kararın düzeltilmesi).
"İçtihat Metni"
MAHKEMESİ : Konya Bölge Adliye Mahkemesi 5. Hukuk Dairesi
İLK DERECE MAHKEMESİ : Konya 4. Asliye Ticaret Mahkemesi
Taraflar arasındaki alacak davasının yapılan yargılaması sonunda ilamda yazılı nedenlerden dolayı davanın kabulüne yönelik verilen hüküm davalı vekilince duruşmalı temyiz edilmesi üzerine ilgililere çağrı kağıdı gönderilmişti. 28.02.2022 gününde duruşmalı temyiz talebinde bulunan davalı TEDAŞ tesis müdürü ... ile şirket vekilleri Avukat ..., Avukat ... ile davacılar vekili Avukat ...'ın gelmiş olmalarıyla duruşmaya başlanarak hazır bulunanların sözlü açıklamaları dinlenildikten ve temyiz dilekçesinin süresinde olduğu anlaşıldıktan sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü.
K A R A R
Dava, eser sözleşmesinden kaynaklanmış olup, sözleşmenin davalı idare tarafından haksız feshi nedeniyle gelir kaydedilen teminat mektubu bedelinin, hakedişten kesilen gecikme cezası ve fesihname damga vergisi ile bakiye iş bedelinin tahsili istemine ilişkindir.
İlk derece mahkemesince davanın kabulüne dair verilen karara karşı davalı vekili tarafından istinaf kanun yoluna başvurulmuş, Konya Bölge Adliye Mahkemesi 5. Hukuk Dairesinin 16.12.2020 tarihli kararı ile “Mahkemenin davanın kabulüne dair hükmünün yerinde olduğu, sonucu itibariyle doğru olan kararın gerekçesinde hata edilmiş olmasının yeniden yargılama yapılmasını gerektirmediği” gerekçesiyle gerekçesi düzeltilerek esas hakkında yeniden hüküm kurulmuş ve davanın kabulüne karar verilmiştir. Karar davalı vekili tarafından temyiz edilmiştir.
1) Dosyadaki yazılara, kararın dayandığı delillerle yasaya uygun gerektirici nedenlere ve HMK 355. maddedeki kamu düzenine aykırılık halleri resen gözetilmek üzere istinaf incelemesinin, istinaf dilekçesinde belirtilen sebeplerle sınırlı olarak yapılacağı kuralına uygun biçimde inceleme yapılıp karar verilmiş ve verilen kararda bir isabetsizlik görülmemiş olmasına göre davalı vekilinin aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan diğer temyiz itirazları yerinde görülmemiş, reddi gerekmiştir.
2) Bölge Adliye Mahkemesi 5. Hukuk Dairesince davalı vekilinin istinaf başvurusu kabul edilerek ilk derece mahkemesinin gerekçesi düzeltilerek esas hakkında yeniden hüküm kurulmuş ve davanın kabulüne karar verilmiştir.
Bölge Adliye Mahkemesince hükmün B bendınde “Alınması gereken 37.674,23 TL karar ve ilam harcına karşılık peşin alınan 9.418,56 TL harcın mahsubu ile bakiye 28.255,67 TL harcın davalıdan tahsili ile hazineye gelir kaydına” karar verildikten sonra, hükmün C bendinde “İstinaf kanun yoluna başvuran davalıdan alınması gereken 37.674,23 TL harçtan peşin alınan 9.419,00 TL harcın mahsubu ile bakiye 28.255,23 TL harcın davalıdan alınarak hazineye irat kaydına” karar verilmiştir.
Bu durumda alınması gereken 37.674,23 TL harcın, hükmün B bendinin 3. paragrafında ve C bendinde davalıdan ayrı ayrı alınması mükerrer harç tahsiline neden olmuştur. Bölge Adliye Mahkemesince yeniden esas hakkında karar verilmiş olup, önceki ilk derece mahkemesi kararının yerini alan yeni bir karar verildiği açıktır. Bir davada tek harç alınması gerektiği düşünüldüğünde, davalıdan aynı değer üzerinden iki ayrı harç alınması doğru olmamış, kararın bu nedenle bozulması gerekmekte ise de, yapılan bu yanlışlığın düzeltilmesi yeniden yargılamayı gerektirmediğinden kararın 6100 sayılı HMK’nın 370/II maddesi uyarınca düzeltilerek onanmasına karar vermek gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarıda 1. bentte açıklanan nedenlerle davalı vekilinin diğer temyiz itirazlarının reddine, 2. bent uyarınca kabulü ile Konya Bölge Adliye Mahkemesi 5. Hukuk Dairesinin 16.12.2020 tarihli ve 2020/861 esas ve 2020/907 karar sayılı kararının hüküm fıkrasının C bendinin hüküm fıkrasından tamamen çıkartılmasına, hükmün değiştirilmiş bu şekliyle DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 6100 sayılı HMK 373. madde hükümleri gözetilerek dosyanın ilk derece mahkemesine karardan bir örneğin de Bölge Adliye Hukuk dairesine gönderilmesine, Yargıtay duruşmasında vekille temsil olunan davalı yararına takdir olunan 3.815 TL duruşma vekalet ücretinin davacıdan alınarak davalıya verilmesine, peşin alınan harcın talep halinde temyiz eden davalıya iadesine, 24.05.2022 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.
