Yargıtay 10. Hukuk Dairesi 2013/8929 Esas 2013/23851 Karar Sayılı İlamı

Mahkemesi :İş Mahkemesi

Davacı, 02/10/2002 tarihinden 03/08/2011 tarihine kadar davalı işverene ait Anıt Hotel isimli işyerinde geçen çalışmalarının tespitine karar verilmesini istemiştir.
Mahkeme, ilamında belirttiği şekilde davanın kısmen kabulüne karar vermiştir.
Hükmün, taraf vekilleri tarafından temyiz edilmesi üzerine, temyiz isteklerinin süresinde olduğu anlaşıldıktan ve Tetkik Hâkimi ... tarafından düzenlenen raporla dosyadaki kâğıtlar okunduktan sonra işin gereği düşünüldü ve aşağıdaki karar tespit edildi.
Davacı, davalı işverene ait otelde 02/10/2002 tarihinde garson olarak çalışmaya başladığını 03/08/2011 tarihine kadar kesintisiz çalıştığını ve bu sürelerin tespitini talep etmiş olup, davacının davalı işverene ait işyerinden 02.09.2003-06.11.2008 ve 18.04.2009-31.05.2011 tarihleri arasında Kuruma bildirilen çalışmaları olup mahkemece de hizmet sözleşmesindeki imzanın davacının eli ürünü olduğu ve tanık beyanları da dikkate alınarak davacının, davalıya ait işyerinde, kuruma bildirilen günler haricinde, 07/11/2008-17/04/2009 tarihleri arasında 161 gün, 01/06/2011-03/08/2011 tarihleri arasında 63 gün, olmak üzere toplam 224 gün daha hizmet akdine dayalı ve günün asgari ücretiyle çalıştığının tespitine şeklinde hüküm tesis edildiği anlaşılmıştır.
5510 sayılı Sosyal Sigortalar ve Genel Sağlık Sigortası Kanununun Geçici 7. maddesi uyarınca davanın yasal dayanağı 506 sayılı Kanunun 79/10. maddesidir. Anılan Kanunun 6. maddesinde ifade edildiği üzere, “sigortalı olmak hak ve yükümünden kaçınılamaz ve vazgeçilemez.” Anayasal haklar arasında yer alan sosyal güvenliğin yaşama geçirilmesindeki etkisi gözetildiğinde, sigortalı konumunda geçen çalışma sürelerinin saptanmasına ilişkin davalar, kamu düzenine ilişkin olduğundan, özel bir duyarlılık ve özenle yürütülmesi zorunludur. Bu bağlamda, hak kayıplarının ve gerçeğe aykırı sigortalılık süresi edinme durumlarının önlenmesi, temel insan haklarından olan sosyal güvenlik hakkının korunabilmesi için bu tür davalarda tarafların gösterdiği kanıtlarla yetinilmeyip, gerek görüldüğünde, re’sen araştırma yapılarak kanıt toplanabileceği de göz önünde bulundurulmalıdır.
Somut dosya kapsamında; davacının, davalı işverenin otel işyerine iş başvurusunda bulunduğuna dair 02.10.2002 tarihli iş başvuru formu ve yine bu işyerine ait fotoğraflı personel tanıtım kartında kart numarasının 2002/0010 olduğu ile tanık olarak dinlenen Muhsin Arslan" ın beyanında; müdür olarak personel kartını düzenleyip imzaladığını ve kart numarasındaki 2002/ bölümünün işe başlama yılını gösterdiğini belirtmesi hususlarıyla tanıkların, davacının 2002 yılındaki çalışmasını teyit eder beyanları ve tüm dosya kapsamı birarada değerlendirildiğinde; davacının, talep ettiği sürelerde davalı işverene ait işyerinde çalıştığı anlaşılmakla; mahkemece, davacının taleplerinin tamamının kabul edilmesi gerektiği gözetilmeden hizmet sözleşmesindeki imzanın davacıya ait olduğu gerekçesine ilişkin yanılgılı değerlendirmesi sonucu davanın kısmen kabulüne ilişkin yazılı şekilde hüküm kurulması, usul ve yasaya aykırı olup, bozma nedenidir.
O hâlde, taraf vekillerinin bu yönleri amaçlayan temyiz itirazları kabul edilmeli ve hüküm bozulmalıdır.
SONUÇ:Temyiz edilen hükmün yukarıda açıklanan nedenlerle BOZULMASINA, temyiz harcının istek halinde davacı ve davalı ..."na iadesine, 09.12.2013 gününde oybirliğiyle karar verildi.