Yargıtay 15. Hukuk Dairesi 2015/6249 Esas 2016/2073 Karar Sayılı İlamı

15. Hukuk Dairesi
Esas No: 2015/6249
Karar No: 2016/2073
Karar Tarihi: 04.04.2016

Yargıtay 15. Hukuk Dairesi 2015/6249 Esas 2016/2073 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Mahkeme, bir tüketici ile yapılan eser sözleşmesinden kaynaklanan ihtilaflarda asliye hukuk mahkemesi'nin görevli olduğunu ve tüketici mahkemesinin bu tür davaları bakamayacağını belirtmiştir. Bu nedenle, davanın tüketici mahkemesinin yargı yetkisi olmadığı için reddedilmesi gerektiği sonucuna varılmıştır. 6502 sayılı Tüketicinin Korunması Hakkındaki Kanun'un 3. maddesinin 1. bendinin yürürlüğe girmediği tarihte, eser sözleşmeleri gibi istisna sözleşmelerinden doğan ilişkiler de tüketici mahkemesi hükümlerinin uygulanmasını gerektirmediği belirtilmiştir. Kararda, 4077 sayılı Tüketicinin Korunması Hakkındaki Kanun'un mümkün olduğunca dar anlamda yorumlanması gerektiği vurgulanmıştır. Bu nedenle, tüm bu unsurlar doğrultusunda karar, davanın görevsizlik nedeniyle kabul edilemez olduğuna karar verilmiştir. Yukarıdaki bilgiler göz önüne alındığında, kanun maddeleri şu şekildedir: 4077 sayılı Tüketicinin Korunması Hakkındaki Kanun'un 3/e Maddesi, 6502 sayılı Tüketicinin Korunması Hakkındaki Kanun'un 3. Maddesi'nin 1. Bend.'i

15. Hukuk Dairesi 2015/6249 E. , 2016/2073 K.
"İçtihat Metni"

Mahkemesi :Tüketici Mahkemesi

Yukarıda tarih ve numarası yazılı hükmün temyizen tetkiki davalı vekili tarafından istenmiş ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla dosyadaki kağıtlar okundu gereği konuşulup düşünüldü:

- K A R A R -

Dava, eser sözleşmesinden kaynaklanan bakiye iş bedeli alacağı için başlatılan icra takibine itirazın iptâli istemidir. Mahkemece davanın kısmen kabulüne dair verilen karar davalı vekilince süresinde temyiz edilmiştir.
Dava tarihinde yürürlükte bulunması nedeniyle zaman bakımından uygulanması gereken, mülga 4077 sayılı Tüketicinin Korunması Hakkındaki Kanun"un 3/e maddesinde tüketici, “bir mal veya hizmeti ticari veya mesleki olmayan amaçlarla edinen, kullanan veya yararlanan gerçek ya da tüzel kişi” olarak tanımlanmıştır. Bu tanımlamaya göre yasa, hazır bir malı veya hizmeti satın alarak onu günlük yaşamında kullanan veya tüketen kişiyi korumaktadır. Bir başka deyişle yasa kapsamına, dar kapsamlı mal ve hizmet ilişkileri olağan tüketim işleri alınmıştır. Aksi bir yorumun kabulü, üst düzey teknoloji ile gerçekleştirilen eser sözleşmesi ilişkilerinin dahi 4077 sayılı yasa kapsamında kalmasını ve bunlardan kaynaklanan uyuşmazlıklara da tüketici mahkemelerinde bakılmasını gerektirir ki, bunun yasanın amacına aykırı olduğu açıktır. Buna göre istisna sözleşmesinden doğan ilişkileri de 4077 sayılı Tüketicinin Korunması Hakkındaki Kanun hükümlerinin uygulanması hukuken olanaklı değildir. Nitekim Yargıtay Hukuk Genel Kurulu’nun ..... gün ve ..... Esas ........ Karar sayılı kararında bu husus belirtilmiştir. Somut olayda, dava ....... tarihinde açılmış olup, dava tarihi itibariyle bir tarafını tüketicinin oluşturduğu eser sözleşmesinden kaynaklanan ihtilaflarda da tüketici mahkemelerini görevli sayan 6502 sayılı Tüketicinin Korunması Hakkındaki Kanun"un 3. maddesinin 1. bendinin yürürlüğe girmediği anlaşıldığından ve eser sözleşmelerinden kaynaklanan ihtilâflarda asliye hukuk mahkemesi görevli olduğundan, yerel mahkemece görevsizlik kararı verilmesi gerekirken, tüketici mahkemesinde davanın bakılarak esası hakkında karar verilmesi yerinde görülmemiş, kararın bu nedenle bozulması gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerle kararın BOZULMASINA, 5766 sayılı Kanun"un 11. maddesi ile yapılan değişiklik gereğince alınması gereken 136,00 TL temyiz başvurma harcının temyiz eden davalıdan alınmasına, bozma nedenine göre davalı vekilinin diğer temyiz itirazlarının bu aşamada incelenmesine yer olmadığına, karara karşı tebliğ tarihinden itibaren 15 gün içinde karar düzeltme isteminde bulunulabileceğine 04.04.2016 gününde oybirliğiyle karar verildi.