Mala zarar verme - hakaret - Yargıtay 23. Ceza Dairesi 2015/18331 Esas 2015/4830 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Mala zarar verme, hakaret
HÜKÜM : Mahkumiyet

Dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Sanığın, katılan ..."e ait olan ... plakalı aracın 4 adet tekerleğini kestiği, ..."i telefonla arayarak "sen fahişesin çocuğunu satıyorsun, kahpesin" dediği, 0-531-373-04-14 numaralı hattan ..."in nikahsız eşi olan diğer katılan ..."in kullandığı 0-536-968-92-16 numaralı telefona 21/04/2013 günü saat 21:58"de, 23/04/2013 günü saat 20:38"de ve aynı gün saat 19:00"da hakaret içeren mesajlar göndermek suretiyle mala zarar verme ve hakaret suçlarını işlediğinin iddia edildiği olayda;
1-Sanık hakkında ..."e ve ..."e karşı hakaret suçlarından verilen mahkumiyet kararına karşı yapılan temyiz itirazlarının incelenmesinde;
Sanık ve katılanların beyanları ve mesaj tespit tutanağı ile tüm dosya kapsamına göre, mahkemenin mahkumiyet kararına ilişkin kabulünde bir isabetsizlik görülmemiştir.
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre, sanığın yerinde görülmeyen temyiz itirazlarının reddiyle, hakaret suçlarından kurulan hükümlerin ONANMASINA,
2- Sanık hakkında mala zarar verme suçundan verilen mahkumiyet kararına karşı yapılan temyiz itirazlarının incelenmesinde;
Sanığın suçlamayı kabul etmemesi, olayın görgü tanığının bulunmaması, olay yerini gösteren bir kamera kaydının bulunmaması, aracın üzerinde sanığın parmak izinin tespit edilemediğinin anlaşılması karşısında; sanığın mala zarar verme suçunu işlediğine dair katılan ..."in beyanlarından başka delillerin nelerden ibaret olduğu tartışılmadan yetersiz gerekçeyle yazılı şekilde mahkumiyet kararı verilmesi,
Bozmayı gerektirmiş, sanığın temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan hükmün bu sebepten dolayı 5320 sayılı Kanun"un 8/1. maddesi gereğince uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK"nın 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, 07/10/2015 tarihinde oybirliği ile karar verildi.