Yargıtay 9. Hukuk Dairesi 2022/2324 Esas 2022/3779 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :İş Mahkemesi
DAVA TÜRÜ : ALACAK

Taraflar arasında görülen dava sonucunda verilen kararın, temyizen incelenmesi davalı vekili tarafından istenilmekle, temyiz talebinin süresinde olduğu anlaşıldı. Dava dosyası için Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:

Y A R G I T A Y K A R A R I

Davacı İsteminin Özeti:
Davacı vekili, davacının davalı işveren nezdinde 28.02.2013 tarihinden itibaren şoför olarak çalışmaya devam ettiğini, hafta içi ve Cumartesi günleri 08:00-18.00 saatleri arasında çalışacağı kararlaştırılmış ise de bu saatlerin sürekli 21:00-21:30’a kadar uzadığını, bazı zamanlar gece yarılarına kadar çalıştırıldığını, bu çalışmaların ulusal bayram ve genel tatil günlerinde de devam ettiğini ancak ücretlerinin ödenmediğini ileri sürerek, fazla çalışma ile ulusal bayram ve genel tatil ücreti alacaklarının tahsilini istemiştir.
Davalı Cevabının Özeti:
Davalı vekili, davacının fazla çalışma, hafta tatili, ulusal bayram ve genel tatil çalışması olduğunda ücretinin ödendiğini, savunarak davanın reddini istemiştir.
Mahkeme Kararının Özeti:
Mahkemece, toplanan deliller ve bilirkişi raporuna dayanılarak davacının haftanın 2 günü 08.00-18.00, 4 günü ise 08.00-21.00 saatleri arasında çalıştığı, buna göre haftada 19 saat fazla çalışma yaptığı ve alacaklı olduğu bir kısım da ulusal bayram ve genel tatil ücret alacağı olduğu gerekçesiyle davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Kararı davalı taraf temyiz etmiştir. Dairemizin 2017/14301 esas, 2019/18431 karar ve 21.10.2019 tarihli ilamı ile özetle, diğer temyiz itirazları yerinde görülmeyerek, beyanlarına itibar edilen davacı tanıklarının davalıya karşı açılmış davaları olduğu ve davacı ile menfaat birliği içinde oldukları, değişkenlik gösterdiği anlaşılan beyanlarına ihtiyatla yaklaşılması gerektiği, davalı tanığı R.Y.K.’nın beyanlarının tutarlı olduğu ve buna göre davacının haftalık 5,5 saat fazla çalışması olduğu, gerekçesiyle karar bozulmuştur.
Mahkemece, bozma kararına üzerine, bozmaya uyulduğu veya direnildiği belirtilmeksizin bilirkişiden ek rapor da alındıktan sonra emsal bir Yargıtay Hukuk Genel Kurulu kararından bahsedilerek davacının haftanın 6 günü 08:00-21:30 saatleri arasında çalıştığı ve haftada 27 saat fazla çalışma yaptığı gerekçesiyle davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Karar davalı vekili tarafından temyiz edilmiştir. Dairemizce yapılan inceleme sonucu bozma kararı yerinde görülerek dosya temyiz incelemesi için Yargıtay Hukuk Genel Kurulu’na gönderilmiştir.
Yargıtay Hukuk Genel Kurulu 2021/9-839 2021/1604 K. ve 07.12.2021 tarihli ilamı ile özetle bozma kararından sonra verilen kararın, usul hukuku anlamında bir direnme kararı olmadığı, bozma konusu ile ilgili bozma kararı sonrası toplanan yeni delile dayalı olarak oluşturulan yeni hüküm niteliğinde olduğu ve bu halde yeni hükmün temyizen incelenmesi görevinin Hukuk Genel Kuruluna değil, Özel Daireye ait olduğu, gerekçesiyle dosya Dairemize gönderilmiştir.
Temyiz:
Kararı davalı vekili temyiz etmiştir.
Gerekçe:
1- Dosyadaki yazılara toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre, davalının aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir.
2- Taraflar arasında, davacının fazla çalışma ücreti alacağı olup olmadığı hususunda uyuşmazlık vardır.
Yukarıda açıklandığı üzere, Mahkemece bozma öncesi verilen hükümde davacının davalı iş yerinde haftada 19 saat fazla çalışması olup alacağı bulunduğu gerekçesiyle talep kısmen kabul edilmiş, bozma kararı sonrası ise bozma kararına uyma ve direnme kararı verilmeden emsal kabul edildiği anlaşılan Hukuk Genel Kurulu kararına atıfla davacının haftalık 27 saat fazla çalışma yaptığı kabulü ile bu yönde hesaplanan alacak hüküm altına alınmıştır.
Dairemizin 2017/14301 esas, 2019/18431 karar ve 21.10.2019 tarihli bozma ilamının “2” numaralı bendinde, davacı tanıklarının davalıya karşı benzer nedenlerle açtıkları davaları olup dosyalarda değişkenlik gösteren beyanlarına ihtiyatlı yaklaşılması gerektiği, davalı tanığı R.Y.K. nın beyanlarının ise tutarlı olup bu tanık beyanına göre davacının; hafta içi 3 gün 08.00-18.00 saatleri arası 1,5 saat ara dinlenme ile 2 gün 08.00-20.00 saatleri arası 1,5 saat ara dinlenme ve Cumartesi günü ise 08.30-13.00 saatleri arasında yarım saat ara dinlenme ile haftalık toplamda 50,5 saat çalıştığı ve 45 saati aşan 5,5 saat fazla çalışmasının bulunduğu, açıklanmıştır.
Bozma sonrası Mahkemece Yargıtay Hukuk Genel Kurulunun 16.06.2020 tarihli ve 2019/9-353-352 esas, ve 2020/403-402 sayılı kararı emsal kabul edilerek davacının haftada 27 saat fazla çalışma yaptığı kabul edilmiş ise de, her davanın kendi içindeki delillere göre değerlendirilmesi gerekliliği yanında emsal gösterilen davadaki işçinin yaptığı işin de farklı olduğu, buna göre davacıya emsal durumda olmadığı anlaşılmaktadır.
Açıklanan nedenlerle, dosya kapsamına uygun olarak davacının haftalık 5,5 saat fazla çalışması olduğu kabulü ile sonuca gidilmelidir.
3- Vermiş olduğu bir hüküm Yargıtay tarafından bozulan ve Yargıtay'ın bu bozma kararına gerek iradi ve gerekse kanuni şekilde uymuş olan yerel mahkeme, bozma kararı doğrultusunda inceleme yapmak ve hüküm kurmak zorundadır. Mahkeme uyma kararını kaldırarak, direnme kararı veremeyeceği gibi, hükmünün bozma kararının kapsamı dışında kalan bölümleri hakkında da yeni bir karar veremez. Bozmaya uyulmakla bozma lehine olan taraf yararına usulü kazanılmış hak doğmuş olur. Hükmün bir kısmının bozma kapsamı dışında bırakılmasının amacı bu kısımların doğru olduğunu belirlemek, bozmanın sınırlarını çizmek ve bu şekilde usulü kazanılmış hakları oluşturup, korumaktır. Yargıtay tarafından bozulan bir hükmün bozma kararının kapsamı dışında kalmış olan kısımlar, lehine olan taraf yararına usulü kazanılmış hak oluşturur.


Somut uyuşmazlıkta, bozma öncesi Mahkemece haftalık 19 saat üzerinden hesaplanan ve %30 takdiri indirimli brüt 12.124,00 TL fazla çalışma alacağına hükmedilmiş ve kararı davalı taraf temyiz etmiştir. Bozma sonrası ise haftada 27 saat üzerinden hesaplanan miktar üzerinden %30 oranında indirim yapılmak suretiyle brüt 17.228,40 TL fazla çalışma ücreti alacağına hükmedilmesi davalı lehine oluşan usuli kazanılmış hakkı ihlal etmekle hatalı olup ayrı bir bozma nedenidir.
SONUÇ:
Temyiz olunan kararın, yukarıda yazılı sebeplerden dolayı BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine 21.03.2022 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.