Yargıtay 9. Hukuk Dairesi 2022/3027 Esas 2022/3811 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :İş Mahkemesi

Taraflar arasında görülen dava sonucunda verilen kararın, temyizen incelenmesi taraf vekillerince istenilmekle, temyiz taleplerinin süresinde olduğu anlaşıldı. Dava dosyası için Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:

Y A R G I T A Y K A R A R I

Davacı İsteminin Özeti
Davacı vekili, davacının davalıya ait spor kulübünde çeşitli görevlerde çalıştığını, iş sözleşmesinin emeklilik sebebiyle sona erdiğini, fazla çalışma ücretlerinin ödenmediğini ileri sürerek kıdem tazminatı ile birlikte bir kısım işçilik alacaklarının hüküm altına alınmasını talep etmiştir.
Davalı Cevabının Özeti:
Davalı vekili, davanın reddi gerektiğini savunmuştur.
Mahkeme Kararının Özeti:
Mahkemece, Yargıtay (Kapatılan) 22. Hukuk Dairesinin 14.05.2019 tarih 2017/22035 esas 2019/10601 sayılı bozma kararına uyularak yeniden yapılan yargılama sonucunda davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Temyiz Başvurusu:
Karar, yasal süresi içinde davacı vekili ile davalı vekili tarafından temyiz edilmiştir.
Gerekçe:
1-Dosyadaki yazılara toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre, davalının tüm, davacının aşağıdaki bentlerin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir.
2-Taraflar arasında davacının kıdem tazminatına hak kazanıp kazanmadığı uyuşmazlık konusudur.
4857 sayılı İş Kanununun 120 nci maddesi gereğince halen yürürlükte olan (mülga) 1475 sayılı Kanunun 14 üncü maddesinin birinci fıkrasının dördüncü bendinde, işçinin bağlı bulunduğu kurum veya sandıktan yaşlılık, emeklilik veya malullük aylığı yahut toptan ödeme almak amacıyla ayrılması halinde, kıdem tazminatına hak kazanılabileceği hükme bağlanmıştır.

Somut uyuşmazlıkta, mahkemece verilen karar davacının Sosyal Güvenlik Kurumundan yaşlılık aylığı almaya başlamasına rağmen, gerek bu tarih gerekse dava tarihi itibariyle hiç ara vermeden davalıya ait işyerinde çalışmayı sürdürüp sürdürmediği tespit edilerek, yapılacak araştırmanın sonucuna göre kıdem tazminatı talebi hakkında bir karar verilmesi gerektiği gerekçesi ile bozulmuştur. Mahkemece, davacı tanıklarının beyanı göz önüne alındığında davacının dava tarihi itibariyle halen davalıya ait işyerinde çalışmaya devam ettiği bu nedenle kıdem tazminatına hak kazanamayacağı sonucuna varılmış ise de bozma sonrasında yeniden dinlenen tanıklar davacının işten ayrılma tarihini tam olarak bilemeyeceklerini ifade etmişlerdir. Tanıkların bu beyanlarından davacıya yaşlılık aylığı bağlandığı tarihte ve sonrasında davalıya ait işyerinde çalışmadıkları anlaşılmaktadır. Hükme esas alınan bilirkişi raporunda da (fazla çalışma ücretinin hesabında) davacı tanıklarının davacıdan daha önce işyerinden ayrıldıkları kabul edilerek, sonraki dönem yönünden davalı tanığının anlatımı esas alınmıştır. Şu halde iddia ve savunma ile dosya kapsamındaki delillere göre, iş sözleşmesinin emeklilik tarihi itibariyle sona erdiği kabul edilmelidir. Mahkemece, iş sözleşmesinin davacının Kurumdan yaşlılık aylığı almak amacıyla işyerinden ayrıldığı 07.01.2014 tarihinde sona erdiği, davacının bu tarihten sonra davalıya ait işyerinde çalışmasını sürdürmediği kabul edilerek emeklilik tarihi ile sınırlı olarak hesaplanan kıdem tazminatı alacağının hüküm altına alınması gerekirken yazılı gerekçe ile talebin reddine karar verilmesi hatalı olup, kararın bu sebeple bozulması gerekmiştir.
SONUÇ: Temyiz olunan hükmün yukarıda açıklanan sebeplerden BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgililere iadesine, 21.03.2022 tarihinde oybirliği ile karar verildi.